Ας περιπλανηθούμε στους κόσμους του Χαρούκι Μουρακάμι, στους μικρούς, φανταστικούς κόσμους, που όμως ελέγχονται από μία απολύτως τετράγωνη λογική.
Ο Χαρούκι Μουρακάμι θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους συγγραφείς παγκοσμίως. Ιάπωνας συγγραφέας και μεταφραστής γνωστός για τον μοναδικό τρόπο που συνδυάζει τον Δυτικό και Ανατολικό πολιτισμό στην γραφή του. Γεννήθηκε στo Κιότο το 1949, παντρεύτηκε πολύ νωρίς το είκοσι και άρχισε να γράφει στα τέλη 1970. Μεγάλωσε διαβάζοντας μια σειρά από έργα Αμερικανών συγγραφέων όπως ο Κουρτ Βόνεγκατ και ο Ρίτσαρντ Μπρότιγκαν και ξεχωρίζει από άλλους Ιάπωνες συγγραφείς για αυτές τις δυτικές του επιρροές. Το πρώτο του έργο εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1979 με το μυθιστόρημα “Hear the Wind sing” (που δεν έχει ακόμη μεταφραστεί στα ελληνικά) και από τότε έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα (μόνο στις Η.Π.Α έχει ξεπεράσει τα 2,5 εκατομμύρια) και με το οποίο κέρδισε το βραβείο Gunzou Literature Prize για νέους συγγραφείς.
Παρότι τόσο επιτυχημένος συγγραφέας δεν μπορεί ακόμα να πει ακριΒώς για ποιο λόγο θέλησε να γίνει συγγραφέας αλλά έχει πει ότι εμπνεύστηκε το πρώτο του μυθιστόρημα σε ένα στάδιο ενώ παρακολουθούσε έναν αγώνα μπέιζμπολ το 1978 ανάμεσα στους Yakult 5wallws και τους Hiroshima Carp. Εκείνο το απόγευμα του Απριλίου συνειδητοποίησε πως θα μπορούσε να γράψει ένα μυθιστόρημα. «Δεν ξέρω γιατί. Ήταν κάτι σαν επιφοίτηση», έχει δηλώσει. Έτσι επέστρεψε σπίτι και ξεκίνησε να γράφει.
Εκτός από τη συγγραφή των βιβλίων, ο Μουρακάμι είναι επίσης μεταφραστής και έχει μεταφράσει έργα από τους F. Scott Fitzgerald, Truman Capote και Paul Theroux στα Ιαπωνικά. Μαζί με τη γυναίκα του άνοιξαν ένα τζαζ κλαμπ στο Τόκιο με το όνομα Peter Cat. Η τζαζ είναι από τα αγαπημένα μουσικά είδη γεγονός που αποδεικνύεται και από το πρώτο του μυθιστόρημα, το «Hear the Wind Sing» του 1979 όπου ο συγγραφέας αναφέρει στα λογοτεχνήματά του όχι μόνον μουσικούς της τζαζ, αλλά και συγκεκριμένες συνθέσεις.
Το 1987, ο Μουρακάμι δημοσίευσε το “Νορβηγικό Δάσος”, το οποίο έγινε bestseller στην Ιαπωνία και τον όρισε ως τον λογοτεχνικό ηγέτη στη χώρα. Το βιβλίο είναι μια ιστορία της γενέτειρας του και ασχολείται με θέματα αγάπης, απώλειας και την αναζήτηση της ταυτότητας. Εϊναι το πιο ανθρώπινο από τα μυθιστορήματά του στήνει μια περίλυπη, νοσταλγική γιορτή για τη χαμένη νιότη και τον έρωτα που γλιστρά συνέχεια, μα δίχως να μας στερεί ποτέ τη γλυκύτητα της προσδοκίας του. Το “Νορβηγικό Δάσος” έχει πουλήσει περισσότερα από 10.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και έγινε κινηματογραφική ταινία και στάθηκε ορόσιμο καθώς μετά από αυτό στράφηκε αποκλειστικά στη συγγραφή.
“Ποτέ δε μπορώ να πω αυτό που θέλω… Προσπαθώ να πω κάτι, αλλά οι λέξεις που βρίσκω είναι όλες λάθος – λάθος ή και ακριβώς αντίθετες απ’ αυτές που θα ’θελα. Προσπαθώ να διορθώσω τα λόγια μου, αλλά τα κάνω χειρότερα….Λες και είμαι χωρισμένη στα δύο και παίζω κρυφτό με τον εαυτό μου ή κυνηγητό κι ο μισός εαυτός μου κυνηγάει τον άλλον μισό γύρω απ’ αυτόν τον χοντρό ψηλό στύλο. Ο άλλος μισός μου εαυτός έχει τις σωστές λέξεις. Όμως ο εαυτός μου δεν μπορεί να τον πιάσει…” (Νορβηγικό Δάσος)
Έκτοτε ο Μουρακάμι μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην Ιαπωνία και τη Χαβάη, δουλεύοντας με πρωτοφανή συνέπεια τα μυθιστορήματά του. Αγαπάει ιδιαίτερα και έκανε κάποτε, μόνος του, τη διαδρομή του κλασικού μαραθωνίου της Αθήνας. Οταν τρέχει του αρέσει να ακούει ροκ μουσική. Έχει αναφέρει ωστόσο ότι: «’Εχω καταλήξει ότι όσο πιο απλός είναι ο ρυθμός, τόσο καλύτερο είναι το τρέξιμο». Το 2007 εκδόθηκε το ΒιΒλίο του: Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο (What Ι Τ&1 About When Ι Talk About Running) αποτυπώνοντας την αγάπη του γιαυτό.
Η γραφή του Μουρακάμι συχνά περιλαμβάνει στοιχεία μαγικής πραγματικότητας, υπερρεαλισμού και φαντασίας, καθώς δίδει έμφαση στις εσωτερικές σκέψεις και στα συναισθήματα των χαρακτήρων του. Επίσης, είναι γνωστός για την συνάφεια των στοιχείων της pop culture, όπως η μουσική και το film, στις γραφές του. Το πιο ενδιαφέρόν από αυτά που έχει παραδεχτεί για τη γραφή του είναι ότι δεν γνωρίζει εκ των προτέρων το τέλος ενός μυθιστορήματος, καθώς δεν του αρέσουν οι προθεσμίες. ‘Οταν είναι να τελειώσει κάτι, θα τελειώσει. Αλλά μέχρι τότε, δεν έχει τελειώσει..οπότε! Χαρακτηριστικά έχει δηλώσει σε συνέντευξή του στο Paris Review για τη γραφή του τα εξής: «Εγώ ο ίδιος όσο γράφω δεν ξέρω ποιος το έκανε. Οι ανάγνωστες και εγώ είμαστε ίσοι, γνωρίζουμε τα ίδια πράγματα. ‘Οταν αρχίζω να γράφω μια ιστορία, δεν γνωρίζω καθόλου την κατάληξη και δεν ξέρω τι Θα συμΒεί μετά. Εάν υπάρχει κάποιος φόνος στην αρχή, δεν γνωρίζω ποιος είναι ο δολοφόνος. Γράφω το ΒιΒλίο επειδή θέλω να το μάθω. Εάν γνωρίζω ποιος είναι ο δολοφόνος, δεν υπάρχει κανένα νόημα να γράψω την ιστορία».
Κάποια από τα άλλα γνωστά του έργα περιλαμβάνουν το Kafka on the Shore, Hard-Boiled Wonderland and the End of the World, και 1Q84. Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν τα έργα του ΝΟΡΒΗΓΙΚΟ ΔΑΣΟΣ, ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΩΡΕΣ, το τρίτομο magnum opus του 1Q84, Ο ΑΧΡΩΜΟΣ ΤΣΟΥΚΟΥΡΟΥ ΤΑΖΑΚΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ και Ο ΚΑΦΚΑ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ, τώρα πια με νέα εξώφυλλα, διά χειρός ενός από τους πιο διάσημους graphic designers στον κόσμο. Ο λόγος για τον πολυτάλαντο Noma Bar ,έργα του οποίου έχουν κοσμήσει μερικά από τα μεγαλύτερα διεθνή έντυπα. Ο Ισραηλινός εικονογράφος με το χαρακτηριστικό μινιμαλιστικό στιλ είχε ως εργαλεία του τον κύκλο και τον συνδυασμό του άσπρου, του μαύρου και του κόκκινου. Αποτέλεσμα ήταν να παραδώσει μικρά, ζηλευτά έργα τέχνης, που δεν πρέπει να λείπουν από καμιά βιβλιοθήκη.
Και κλείνω με το παρακάτω απόσπασμα από το αγαπημένο μου βιβλίο “Το κουρδιστό πουλί”
“Εδώ λοιπόν, σ’ αυτό το σκοτάδι με την παράξενη σπουδαιότητά του, οι αναμνήσεις μου άρχισαν ν’ αποκτούν μια δύναμη που δεν είχαν ποτέ πριν. Οι αποσπασματικές εικόνες που αναβίωναν μέσα μου ήταν κατά μυστήριο τρόπο πολύ ζωηρές και λεπτομερείς, σε σημείο που να νομίζω ότι θα μπορούσα να τις αγγίξω με τα χέρια…”
Αλεξάνδρα
#book_giveaway