“Τη γλώσσα μου έδωσαν…”

 

Ένα μεγάλο καράβι είναι η γλώσσα που μας ταξιδεύει σε μονοπάτια πρωτοφανέρωτα και απάτητα κάποιες φορές. Κομμάτι της ταυτότητας του κάθε ατόμου αλλά και καθρέφτης της κοινωνίας και του ρου της ιστορίας του ανθρώπου.

μητρικη γλωσσα

Η σημερινή μέρα καθιερώθηκε το 1999 ως Παγκόσμια Μέρα Μητρικής Γλώσσας μετά από τη σφαγή Πακιστανών φοιτητών το 1952,  οι οποίοι ξεσηκώθηκαν για να υπερασπιστούν  την διατήρηση της μητρικής τους γλώσσας Μπενγκάλι. Βέβαια, αυτό δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο έγκλημα σε βάρος ανθρώπων που μιλούν μια διαφορετική γλώσσα απο την κυρίαρχη γλώσσα του κράτους όπου ζουν. Άλλωστε, η αξία και ο πλούτος της πολυγλωσσίας μέχρι και σήμερα δεν αναγνωρίζονται πλήρως Αδιαμφισβήτητα,  η κοινωνική ανισότητα και ο ρατσισμός αντικατοπτρίζονται και στις γλωσσικές  στάσεις και πολιτικές κάθε κοινωνίας.

Όμως, η μητρική γλώσσα για κάθε άνθρωπο δεν είναι μόνο ένας τρόπος να επικοινωνεί αλλά είναι μια μικρή πατρίδα, μια πηγή απ’ όπου αναβλύζουν σκέψεις και αξίες, είναι ο ενωτικός κρίκος μεταξύ ανθρώπων που την μοιράζονται. Η κάθε γλώσσα και η κάθε διάλεκτος είναι ένα δώρο που χρειάζεται με υπερηφάνεια να φυλάμε και να μεταδίδουμε κι όχι να  το θάβουμε κάτω από τον φόβο του στιγματισμού και την ψευτιά των στερεοτύπων.

Κάθε γλώσσα, διαφορετική από τη δική σου, είναι ένας μικρός θησαυρός , που αξίζει σεβασμό.  Όλες οι γλώσσες είναι ισότιμες μεταξύ τους. Καμία γλώσσα δεν είναι ανώτερη ή κατώτερη από την άλλη και κανείς δε θα έπρεπε να ντρέπεται για την μητρική του γλώσσα, όποια κι αν είναι αυτή.

Πιστεύω βαθιά πως η ποικιλία των γλωσσών  είναι ένας καλός  λόγος για να έρχονται οι  άνθρωποι πιο κοντά μαθαίνοντας ο ένας απο τον άλλο, μολονότι, δυστυχώς, συχνά αυτή θεωρείται εμπόδιο στις κοινωνικές σχέσεις  και αίτιο διακρίσεων.

Τελικά, όσο διαφορετικές κι αν είναι οι γλώσσες μεταξύ τους, αυτό που έχει σημασία  είναι πως “ όλοι οι άνθρωποι παντού στον πλανήτη μας, μοιραζόμαστε αυτό το αξιοθαύμαστο ταλέντο…”, όπως αναφέρει ο Stiven Pinker στην εισαγωγή του βιβλίου του με τίτλο “Το γλωσσικό ένστικτο”.

Γεωργία Καλπαζίδου