ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ

Έρχονται ώρες, μέρες και νύχτες που έχοντας ως καύσιμο την φαντασία μου ταξιδεύω από μέρος σε γειτονιά και από γειτονιά σε άλλες συνοικίες άγνωστες. Θέλω  να απορροφήσω και να κλέψω την κάθε εικόνα άσχετα από το αν με τρομάζει, με χαροποίει ή μου προσφέρει μια ανίατη θλίψη. Θέλω να τρέξω μακριά ,να γίνω ένα με το περιβάλλον και να αφεθώ στην τελειότητα της μυθοπλασίας και της απλότητας. Σαν μικρό παιδί  που το μόνο που θέλει να κάνει είναι να τρέξει και να παίξει με την άμμο στην παράλια δημιουργώντας πυργάκια από ευτυχία και όνειρα!!

Έτσι και εγώ, επιδιώκω να αρπάξω την ευκαιρία της απελευθέρωσης από την καθημερινότητα, να επισκεφτώ τα απότομα μα γνώριμα νερά και φωνάζοντας ότι με πληγώνει να ελευθερώσω την ψυχή και την καρδιά μου. Είναι ώρες γνώριμες, λεπτά σιωπής και χρόνος που κυλαει απότομα, άσκοπα και ακατάπαυστα. Στιγμές που αναλώνονται δίχως μα καταλαβαίνουμε την σημασία και τον σκοπό τους. Παγωνιά γύρω μας, στις ζωές και στις καρδιές των γύρω μας. Η φλόγα σβήνει και αφήνει πίσω της στάχτες και καπνό ενός μισοσβησμένου τσιγάρου στο τασάκι μιας καφετέριας που πριν από λίγο φιλήθηκε ένα ζευγάρι και μετά χώρισε στην βροχή.

Καθόμαστε σαν αδρανοποιημένες μαριονέτες, να κοιτάμε ατάλαντους να γίνονται πρωταγωνιστές στο έργο που ανεβάζουμε εμείς οι ίδιοι, στο έργο που εμείς σκηνοθετούμε και γραφούμε το σενάριο. Υποβιβάζουμε τον εαυτό μας σε ένα ρολακι ρουτίνας. Μας λείπει το ΠΑΘΟΣ, ΠΑΘΟΣ για Ζωή!!!!

Σαν αστείο λοιπόν αφήνουμε να περνανε οι ζωές μας στις σκιές του παρελθόντος με σκοπό να ζήσουμε ένα όμορφο αλλά πλαστό μέλλον γεμάτο είδωλα και όχι πρόσωπα στον καθρέπτη του αύριο.

 

 

 

 Σ.Κ

Leave a Reply