Το ξυπνητήρι ήχησε στις 7 το πρωί τόσο βαριεστημένα. Μια απλή καθημερινή μέρα είχε ξημερώσει αλλά σήμερα έκανε περισσότερο κρύο και ο ουρανός γκρίζος, συννεφιασμένος. Σίγουρα η μπόρα ήταν προ των πυλών. Η Λυδία τεντώθηκε για λίγο στο κρεβάτι της, σηκώθηκε και μέσα σε λίγα λεπτά η μυρωδιά του γαλλικού καφέ είχε πλημμυρίσει την κουζίνα. Αποφάσισε πως ήθελε να δώσει λίγο χρώμα για να σπάσει αυτό το σκοτεινό χρώμα της ατμόσφαιρας. Φόρεσε το μπορντό πλεκτό της φόρεμα, τις ψηλές μαύρες μπότες της, ένα κραγιόν σχεδόν κόκκινο. Η δουλειά της στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου την περίμενε ορεξάτη. Έριξε ένα χαμόγελο στον καθρέφτη, κούμπωσε το ζεστό γκρι παλτό της και έτρεξε στο αυτοκίνητο.
Η καλή της διάθεση και η θετικότητά της ζωντάνεψαν το χώρο της Βιβλιοθήκης, που πριν λίγο καιρό τη δέχτηκε για δουλειά. Είχε τελειώσει τις σπουδές της ως Φιλόλογος και ήταν ιδανική για την θέση της υποδοχής. Το τμήμα που είχε αναλάβει βρισκόταν κοντά στο σπουδαστήριο, εκεί όπου περνούσαν ατέλειωτες ώρες οι μαθητές και οι φοιτητές. Χαμογελούσε πάντα και δεν άφηνε κανέναν χωρίς καλημέρα ή βοήθεια. Η κίνηση προβλεπόταν μηδαμινή μιας και ο καιρός ήταν πραγματικά για χουζούρι και όχι άσκοπες εξόδους.
Έφτιαξε ξανά λίγο καφέ και ξεκίνησε να τακτοποιεί σε ένα αρχείο τα ονόματα των μαθητών και των φοιτητών που ήταν μέλη της Βιβλιοθήκης. Τακτοποιώντας, παρατήρησε πως τελευταία χρησιμοποιούσαν περισσότερα άτομα τη Βιβλιοθήκη! Δουλεύοντας, τα μάτια της εντόπισαν το όνομα του Άρη, εκείνου του διδακτορικού φοιτητή της Φιλοσοφικής, ο οποίος καθόταν πάντα στις θέσεις απέναντί της ρίχνοντας -καμιά φορά- κλεφτές ματιές πίσω από τα βιβλία του. Αναρώτηθηκε γιατί είχε καιρό να τον δει.
Κατα τις 4 το μεσημέρι, ενώ χάζευε στο διαδίκτυο και ομολογούσε στις φίλες της πόσο ήθελε να είναι σπίτι της με τέτοια βροχή, μια αστραπή και μια φωνή κάπως βρεγμένη διέκοψε την ησυχία του χώρου. Σήκωσε το πρόσωπό της και με ιδιαίτερη χαρά υποδέχτηκε τον Άρη. Τον βοήθησε να τακτοποιήσει το βρεγμένο μπουφάν του, τον ενημέρωσε για τα τελευταία νέα της Βιβλιοθήκης αλλά και για τα καινουργια βιβλία που κατεφθασαν στο νέο τμήμα της , που προ ημερών εγκαινιάστηκε. Εκείνος πήρε τη γνωστή του θέση, άνοιξε τα βιβλία του, τις σημειώσεις του και το laptop του. Η εξεταστική είχε λίγες μέρες διάρκεια ακομά•ύστερα όλα θα επέστρεφαν σε μια χαλαρή κανονικότητα.
Λίγο αργότερα, η βιβλιοθήκη γέμισε κόσμο. Οι μαθητές του 4ου δημοτικού σχολείου είχαν φτάσει για την προγραμματισμένη τους ξενάγηση στο χώρο και η Λυδία με το γλυκό της τρόπο μετέδιδε στα παιδιά όλες της πληροφορίες για τα βιβλία. Όπως πάντα, στο τέλος μοίραζε μικρά σοκοφρετάκια σε όλους, χαρίζοντας χαμόγελα. Την ίδια στιγμή ο Άρης είχε αλλάξει θέση• βρισκόταν χωμένος στα βιβλία της αρχαίας κωμωδίας, ψάχνοντας έναν λατίνο συγγραφέα. Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουν.
Έξω είχε βραδιάσει για τα καλά. Κλείδωσε καλά την πόρτα και άρχισε να τακτοποιεί τις τελευταίες εκκρεμότητες στο γραφείο αποφάσισε να περπατήσει λίγο στους διαδρόμους της βιβλιοθήκης για να δει αν όλα ήταν εντάξει. Το έντονο φως της θέσης 8 τράβηξε την προσοχή της. Ο ήχος που έκαναν τα τακούνια της στην σιωπή σταμάτησαν. Επιτέλους μπορούσε να χαζεύει τον Άρη να παιδεύεται με τα χαρτιά του. Χτύπησε ελαφρά το χέρι της στο τζάμι. Εκείνος σήκωσε τα μάτια του ακολουθώντας τη σκιά της κοτσίδας της από το πάτωμα ως το πρόσωπό της. Χαμογέλασε πλατιά και της ειπε να καθίσει. Τον ενημέρωσε πως ήταν αργά αλλά δεν τον ένοιαζε, εκείνη που γέμιζε με χρώμα τα απογεύματά του ήταν εκεί δίπλα του. Για μια φορά η καρδιά του χτυπούσε σαν μικρού παιδιού. Το χέρι της ακούμπησε πάνω στο δικό του “Διαβάζεις αρκετές ώρες, νομίζω πως πρέπει να σταματήσεις. Αν θέλεις παρέα και έχεις χρόνο μπορείς να μοιραστείς μαζί μου λίγο φαγητό” είπε. Παραδόξως για εκείνη έβρισκε πάντα χρόνο ό,τι κι αν έκανε. Σε ανύποπτο χρόνο δημιουργήθηκε μια έντονη ατμόσφαιρα που από ότι φαινόταν αναζητούσαν και οι δύο.
Έτσι, μέσα στη νύχτα ο θεός έρωτας ξυπνούσε σιγά-σιγά από τον λήθαργο του. Τα βέλη του ζωντάνεψαν στην σκονισμένη τους θήκη και πήραν θέση. Ο έρωτας,ξαφνικά, έτρεχε ασταμάτητα εδώ και εκεί για να βρει από που ερχόταν αυτή η μικρή σταγόνα ευτυχίας που πλημμύριζε τον κόσμο του.. Στάθηκε στο θάλαμο 2 γεμάτος ανακούφιση, πήρε το καλύτερο βέλος του και ένωσε δύο ψυχές σε σχήμα καρδιάς. Σήμερα γιόρταζε, όμως, όχι δεν ξημέρωνε του Αγίου Βαλεντίνου ή κάποιου αγίου αφιερωμένου στην αγάπη αλλά μια βροχερή και συννεφιασμένη μέρα του Γενάρη. Και είχε τόσο κρύο εκείνη τη νύχτα…
Μ.Β.