Τους τελευταίους δύο μήνες η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει άρδην, το ίδιο και οι συνήθειές μας. Οι μετακινήσεις μας – και κατά συνέπεια οι βόλτες μας – μειώθηκαν στο ελάχιστο, το ίδιο και οι διά ζώσης κοινωνικές συναναστροφές μας, ενώ αυξήθηκε κατακόρυφα ο χρόνος παραμονής στο σπίτι μας και οι περισσότεροι από εμάς –πλην ορισμένων εξαιρέσεων – απείχαμε από την επαγγελματική μας δραστηριότητα. Τώρα, που δειλά δειλά επανερχόμαστε στην καθημερινότητά μας, και αφήνουμε πίσω το προηγούμενο διάστημα, χωρεί ένας μικρός απολογισμός «των συνεπειών της καραντίνας», από μια πιο αισιόδοξη, αυτή την φορά, σκοπιά.
1.- Πόσο όμορφα ταξιδεύει το μυαλό μέσα από ένα βιβλίο.
Πολλοί από εμάς, μέσα στην δίνη της καθημερινότητας και των υποχρεώσεων, αδυνατούμε να βρούμε λίγο ελεύθερο χρόνο, και αν αυτό γίνει, συνήθως η κούραση μας καταβάλλει και καταλήγουμε να αδειάζουμε το κεφάλι μας από σκέψεις πάνω σε έναν καναπέ, μέχρι να μας πάρει ο ύπνος μπροστά από την τηλεόραση. Τώρα όμως, λίγο πολύ, όλοι καθίσαμε με μια κούπα καφέ το μεσημεράκι, ή νωρίς το απόγευμα, και αφιερώσαμε λίγο χρόνο διαβάζοντας ένα βιβλίο. Και, ίσως, αρχικό μας κίνητρο να ήταν η ανάγκη να γεμίσουμε κενό χρόνο, στο τέλος, όμως, ταξιδέψαμε μέσα από τις σελίδες του, φτιάξαμε εικόνες και μεταφερθήκαμε σε άλλα τοπία, σε άλλες εποχές και περιόδους. Η αλήθεια είναι, ότι όποια μορφή κι αν έχει το ταξίδι, πάντα λειτουργεί κατά έναν τρόπο λυτρωτικό, αναζωογονητικό και προσφέρει διέξοδο από την καθημερινότητα, ειδικά όταν αυτή ειναι φορτισμένη.
2.- Πόσο μας είχε λείψει, τελικά, το σπίτι μας. Ίσως, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, μείναμε στο σπίτι για χρόνο περισσότερο από το συνηθισμένο, όχι μόνο για να φάμε, να κοιμηθούμε και να χαθούμε ξανά στη μέρα μας και τις υποχρεώσεις. Είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το πρωινό μας και να πιούμε τον καφέ μας χωρίς να μας κηνυγάει ο χρόνος, να αφιερωθούμε σε δουλειές του σπιτιού, να περιποιηθούμε τα φυτά μας και να αλλάξουμε διακόσμηση. Και μπορεί όλα αυτά να φαντάζουν απλά και καθημερινά, αλλά σε μια ήδη γεμάτη μέρα γίνονται γρήγορα και βιαστικά, αν δεν γίνουν καθόλου. Βρήκαμε χρόνο, και μέσα από τον χρόνο αυτόν βρήκαμε την ηρεμία, την γαλήνη και την ισορροπία που μπορεί να προσφέρει στον καθένα μας, μόνο ο προσωπικός του χώρος, εκεί από όπου, θα έπρεπε, να μένουν απέξω η δουλειά, η ρουτίνα και η φθορά της καθημερινότητας.
3.-Μετά από πολύ καιρό ακούσαμε ολόκληρη μια λίστα τραγουδιών.Πράγματι, είναι από τις λίγες φορές, της ενήλικης ζωής μου, που έπιασα τον εαυτό μου να ακούει ολόκληρη την αγαπημένη μου playlist, και αυτή την φορά όχι στο δρόμο για την δουλειά, όχι στο αυτοκίνητό μου, όχι «ένα τραγουδάκι στα πεταχτά μέχρι να ετοιμαστώ», αλλά αφήνοντάς την να παίζει και ακούγοντας κάθε τραγούδι, πιάνοντας κάθε στίχο και μελωδία, χωρίς να παρεμβάλλονται στο μυαλό μου σκέψεις που αφορούν δουλειά, λογαριασμούς, υποχρεώσεις κ.ο.κ… Το μόνο που έφτανε και, τελικά, μονοπωλούσε το μυαλό μου ήταν οι μελωδίες αγαπημένων τραγουδιών και οι αναμνήσεις που συνδέονται με αυτά, οι περισσότερες δε από αυτές, σχεδόν ξεχασμένες.
4.- Επιτέλους περάσαμε χρόνο με την οικογένεια μας, χωρίς την πίεση του χρόνου. Καλή και η καθημερινότητα, καλή και η καριέρα, καλή και η διασκέδαση, αλλά είναι ακόμα πιο όμορφο, ακόμα πιο γλυκό, ακόμα πιο ζωτικό να περνά κανείς χρόνο με την οικογένειά του. Επιτέλους, ήπιαμε όλοι μαζί τον καφέ μας το πρωί (ακόμα κι ας μην μιλούσαμε πολύ, γιατί μόλις είχαμε ξυπνήσει…), επιτέλους καθίσαμε όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι για το μεσηεμριανό, χωρίς να είναι κάποια γιορτή ή κάποια ξεχωριστή μέρα, είδαμε το βράδυ όλοι μαζί μια ταινία στο σαλόνι, ακόμα και αν διαφωνούσαμε δύο ώρες για την επιλογή της. Και μπορεί, να είναι και να ακούγονται πράγματα απλά και καθημερινά, χάνονται όμως τόσο εύκολα μέσα στην ρουτίνα και πρέπει πάση θυσία να τα διασώσουμε.
5.- Ήρθε η στιγμή αυτή και αναθεωρήσαμε σχετικά με τα σημαντικά και απαραίτητα στην ζωή μας. Η αλήθεια είναι ότι κάπου είχαμε χάσει την ουσία, κάπου ανάμεσα στα χρήματα, το υπερβολικό άγχος, το αδιανόητο «τρέξιμο» προκειμένου να καταφέρουμε το «ακατόρθωτο», με οποιοδήποτε κόστος, πολλές φορές. Μέσα από τον κίνδυνο και την ανατροπή της καθημερινής ζωής, έγινε ξεκάθαρο, ότι τίποτα από όσα πασχίζουμε να αποκτήσουμε, δεν θα είχε σημασία χωρίς την υγεία, την οικογένεια και τους ανθρώπους μας.
Ας επιστρέψουμε σιγά – σιγά στους ρυθμούς μας, κρατώντας όμως, όσα, έστω και κατ’ αυτόν τον τρόπο, θέλησε «κάποιος» να μας υπενθυμίσει!!!
Έλενα Παπαιωάννου