Γραμμα προς έναν Άνδρα

Αγαπητέ μου Άνδρα,

Απο το όνομά σου ξεπηδούν λέξεις όπως ανδρεία μα και αντριλίκι. Η απόσταση μεταξύ των δύο αυτών λέξεων μικρή, μιαν ανάσα δρόμος. Η διαφορά τους, όμως, τεράστια. Πολλές φορές σε θαύμασα για την ανδρεία σου, αλλά, δυστυχώς, κι άλλες τόσες σιχάθηκα το αντριλίκι σου.

Δε θέλω να ακολουθήσω τη συνήθεια του τσουβαλιάσματος και να απευθυνθώ σε όλους τους άνδρες ανεξαιρέτως. Ωστόσο, επειδή αφορμή για τούτες τις σκέψεις στάθηκε άλλη μία γυναικοκτονία, θέλω να απευθυνθώ αποκλειστικά και μόνο σε κάθε άνδρα που στη ζωή του πρωταγωνιστεί το αντριλίκι, χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός δειλού, ρηχού, ασυνείδητου ανθρώπου.

Γεννήθηκες, λοιπόν, σε μία κοινωνία που δεν σου δίδαξε να ξεχωρίζεις τις δύο παραπάνω έννοιες.

Έμαθες κακώς να τις ταυτίζεις και έπεσες στην παγίδα. Ήπιες το μητρικό σου γάλα, ρουφώντας ταυτόχρονα στερεότυπα αιώνων. Έπαιξες με εξουσιαστικά σχήματα κρεμασμένα πάνω απο την παιδική σου κούνια. Με τα ίδια επικίνδυνα σχήματα συνέχισες να παίζεις στην ενήλικη ζωή σου και πάνω σε αυτά θέλησες να χτίσεις όνομα και σπιτικό. Αντί για σπιτικό όμως έχτιζες τη φυλακή σου, μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Χθες, σφαγείο στο βωμό της αντρίλας σου χάθηκε άδικα η Κ., σήμερα η Γ., αύριο ποια;

Αμέτρητες γυναίκες έπεσαν και πέφτουν θύματα “μιας φάσης” που δεν έκατσε.

Αμέτρητες γυναίκες σε όλο τον κόσμο ζουν ως ζωντανές νεκρές, για να ταΐσουν έναν ανδρικό εγωισμό.  Δεν θα σου κρύψω πως φοβάμαι. Φοβάμαι το τέρας που καβαλά ο καθένας απο μας μέσα του και που άμα δε μάθεις να το δαμάζεις παίρνει ανθρώπινη, οικεία μορφή και δύσκολα το ξεχωρίζεις. Αλλά φόβος μου γίνεται φωτιά, που στυλώνει τα πόδια μου. Η φωτιά φουντώνει με κάθε γυναικείο σπαραγμό, με κάθε σπαραγμό της μάνας, της κόρης, της αδερφής.

Στέκομαι με ανδρεία απέναντί σου. Άνδρα, θύμα είσαι κι εσύ ενός συστήματος που σε καταπίνει και σε απανθρωποποεί. Χιλιάδες γυναίκες πληρώνουν το τίμημα για να φτάσουμε σήμερα να λέμε “φτάνει πια” σε δολοφονίες γυναικών, οι οποίες αντιστάθηκαν στο αντριλίκι σου που ξεχείλιζε.

Εσύ, πότε θα πεις “φτάνει πια” στη κοινωνία που σου φοράει μιαν απαρχαιωμένη, απεχθή πατριαρχία “παλιάς κοπής” και σε γαλουχεί με ωμή βία;

Υ.Γ. Ανδρεία, τι υπέροχη λέξη! Η ετυμολογία της σηματοδοτεί μια ροή αντίθετη και συγκεκριμένα αντίθετη προς την αδικία. Αν ακολουθούσες τη ροή αυτή ενάντια στο άδικο, αν ντυνόσουν με Ανδρεία, χιλιάδες αγκαλιές γυναικών τώρα θα ήταν γεμάτες λουλούδια και όχι χώμα και σκουλήκια. Αν…

Με ανησυχία και λύπη,

Γεωργία