Τα λάθη και ο καθρέφτης ή ο καθρέφτης και τα λάθη;
Ήταν και αυτή η διαδρομή από το σαλόνι στο υπνοδωμάτιο που νόμιζα πως κράτησε αιώνες. Χτες το βράδυ συνέβει αυτό το κάτι, το τρομακτικό-περίεργο-ανεξήγητο…η ταινία της ζωής άρχισε να παίζει μπροστά στα μάτια μου. Εικόνες πλημμύριζαν το χώρο και εγώ δεν ήξερα ποια να πρωτοκοιτάξω..εικόνες χρωματιστές.. μονόχρωμες… σκισμένες… Τρέχαν λες και φοβόταν μη τις δω και μείναν μόνο οι σκιες τους..
Η ζωή μου μια σειρά από σκιες;
Τρέχω στον καθρέφτη να με δω..να δω αν φαίνονται οι σκιές!
Σκιές άρχισαν να με εισβάλλουν, ένα πρόσωπο ξένο καθρεφτίζονταν και πίσω από αυτό ένα εγκαταλελειμμένο, ζοφερό, νεκρό τοπίο μόνο μαυρίλα και ακινησία.
Τρομαγμένος από το θέαμα ψάχνω ένα άλλο καθρέφτη.. έναν αληθινό…
Με κοιτώ και τρομάζω ακόμα περισσότερο …
-Πόσο γελοίος μπορεί να δείχνω μέσα στην ανασφάλειά μου;
-Πολύ! Τόσο που δε το είχα καν φανταστεί.
και οι εικόνες που πριν έτρεχαν να μη τις δω, μου παρουσιάζονταν μια μια με κάθε λεπτομέρεια και δε φεύγαν .. έκλεινα τα μάτια να μη τις δω ..με τρόμαζαν… με τρόμαζε αυτός ο τύπος που πρωταγωνιστούσε.. μου έμοιαζε πολύ -οπτικά-, αλλά δε μπορούσα να δεχτώ ότι ήμουν εγώ..
Έτρεξα και πάλι να φύγω, δεν ήθελα να αντιμετωπίσω το παρελθόν μου …τα λάθη μου…τις ντροπές μου..τις ανασφάλειες μου…Θέλω να με δω όπως με φαντάζομαι ότι είμαι, θέλω να με δώ και να με θαυμάζω….
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ στάση ο παλιός καθρέφτης του μπαμπά
Στάθηκα μπροστά στον παλιό καθρέφτη του μπαμπά και μπορώ να σας ορκιστώ πως τον είδα να μου χαμογελά. Ακούμπησα το χέρι μου στον καθρέφτη και ήταν σαν το παρόν και το παρελθόν να ενώθηκαν με ένα υπερφυσικό άγγιγμα. Χαιρόταν που είχα καταλάβει που έβλεπα τα λάθη μου, που ήθελα να αλλάξω.
Τα λάθη, οι ντροπές, τα επιτεύγματα και οι ιδέες μου, είναι όλα μνήμες. Όσα διάβασα, όσα έμαθα και έχω ζήσει είναι το φίλτρο που έχτισα για να βλέπω τη ζωή και από εδώ και πέρα θα ζω μια άλλη ζωή.
Κοίτα μας μες στον καθρέφτη
λάμπει η ψεύτρα ομορφιά
Κι αυτή θα περάσει θα φύγει
θα μείνει η καρδιά να χτυπά
~
Κι όταν χρόνος το είδωλο λιώσει
θα μείνει μια εικόνα στο νου
Η ανάμνηση μόνο θα δώσει
αθανασίας καθρέφτη τ΄αλλουνού
το κουτάκι μου…