Αναπόφευκτα θα λέγαμε πως από την αρχή του βίου όλοι οι άνθρωποι εντάσσονται λίγο η πολύ σε ένα επικοινωνιακό περιβάλλον όπου μαθαίνουν,όπως το λέει και η ίδια η λέξη, να επικοινωνούν. Αυτό το συνεχώς εναλλασσόμενο περιβάλλον κατέχει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη μιας κοινωνίας και ενός άτομο ειδικότερα.Εάν παρατηρήσουμε τα διαφορετικά στάδια κοινωνικοποίησης που αντιστοιχούν και στις ανάλογες ηλικίες,θα καταλάβουμε πως η εξάσκηση της δεν είναι και η πιο εύκολη υπόθεση.
Η οικογένεια κατέχοντας τον πρώτο λόγο λειτουργεί σαν ένας πυρήνας εκμάθησης για κάθε παιδί που σταδιακά αφομοιώνει τρόπους συμπεριφοράς και μετέπειτα τους εξωτερικεύει.Πολλοί την χαρακτηρίζουν ως μια μικρογραφία της κοινωνίας αφού τα μέλη της έχουν κοινές κατευθύνσεις , αρχές και αξίες τις οποίες προασπίζονται και υιοθετούν στα πλαίσια του οίκου.Οι γονείς ως προτεστάντες με παραδειγματικό ρόλο αποτυπώνουν στα παιδιά όλα αυτά τα στοιχεία που κρίνονται απαραίτητα για την ομαλή ένταξη τους στην κοινωνία,η οποία απαρτίζεται από μια ποικιλία διαφορετικών ιδεολογιών και κανόνων.
Αβίαστα λοιπόν όταν γίνεται λόγος για πειθαρχία σε κανόνες μεταβαίνουμε στην πρώτη ουσιαστικά κλειστή και λίγο απρόσωπη κοινωνία ,το σχολείο.Είναι το μέρος που λαμβάνουν χώρα οι πρώτες συναναστροφές με άλλα άτομα εκτός της οικογένειας. Εδώ θα λέγαμε πως και ο χαρακτήρας έχει ένα πολύ σημαντικό ρόλο· αν κάποιος είναι λίγο πιο ντροπαλός ή λίγο πιο παρορμητικός, η δημιουργία μιας φιλίας καθίσταται ποιο δύσκολη ή εύκολη αντίστοιχα. Στα πλαίσια του σχολείου λοιπόν ταυτίζονται και τα πρώτα 18 χρόνια ζωής και με την επίδραση φυσικά και της οικογένειας, ένα άτομο κοινωνικοποιείται και διαμορφώνει χαρακτήρα ώστε να έχει όλα τα εφόδια να εισέλθει στην κοινωνία.
Η τελευταία,προφανώς διαθέτει πολύμορφες πτυχές που καθημερινά δημιουργούν τριβές ανάμεσα στις ίδιες και τους πλέον πολίτες . Θρησκεία, επάγγελμα, ΜΜΕ, κράτος, παρέα, είναι μερικά από τα όργανα της κοινωνίας που ο άνθρωπος εντάσσεται ενεργά και επηρεάζεται κατά πρόθεση. Όλα τους θεσπίζουν και θέτουν άτυπα ή τυπικά νομούς και κατευθύνσεις όπου από την στιγμή που το άτομο βρεθεί στην ενηλικίωση, μπορεί να αφουγκράζεται. Έτσι λοιπόν, με την αποδοχή ή την απόρριψη ιδεών και δεοντολογικών ένας άπειρος χαρακτήρας διαμορφώνει γνώμη, δυνατό χαρακτήρα που προασπίζεται τους δρόμους που ακολουθεί. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα ήταν εύκολο χωρίς την απαραίτητη συμμετοχή και γνώση ώστε η επικοινωνία να βαίνει ομαλά σε επίπεδα που η κρίση και η εκάστοτε άποψη θεμελιώνονται με ενεργούς πνευματικούς μύες .
Depy