Πάντοτε η νεολαία αποτελούσε το παιχνίδι των μεγαλύτερων ηλικιακά ομάδων. Οι απόψεις σχετικά με αυτό το κομμάτι του ανθρώπινου δυναμικού ποικίλλουν. Από τη μια οι νέοι και οι νέες φαντάζουν ως η ελπίδα του μέλλοντος, το νέο αίμα που θα τροφοδοτήσει τη ζωή και θα της προσδώσει τον απαραίτητο ανανεωτικό της χαρακτήρα, προκειμένου αυτή να αναβαθμιστεί, να εξελιχθεί, να βελτιωθεί και να προχωρήσει μπροστά. Από την άλλη τα παιδιά καθίστανται αντικείμενο χλευασμού, υποτίμησης, υπονόμευσης, μείωσης, καταρράκωσης του ηθικού τους, είτε εξαιτίας των ενδυματολογικών τους επιλογών, είτε εξαιτίας της γλώσσας που χρησιμοποιούν στην καθημερινότητά τους, είτε εξαιτίας της μουσικής που ακούν και των όποιων ταινιών, σειρών και όποιων τηλεποτικών προγραμμάτων παρακολουθούν. Αυτή η παράδοξη κατάσταση, αυτό το οξύμωρον, οι ‘’φερέλπιδες άχρηστοι’’, έχει ως αποτέλεσμα τη χαμηλή αυτοπεποίθηση των παιδιών σε όλες τις κοινωνικές της εκφάνσεις. Μπορεί έξω στο δρόμο να δείχνουν δραστήρια, γεμάτα ενέργεια και εύθυμα, όμως εάν γινόταν να απομονωθεί μια κουβέντα τους την ώρα εκείνη, σίγουρα δεν θα ήταν χαρούμενη.
Από που ξεκινάει το πρόβλημα; Ποιός ευθύνεται για αυτές τις στρατιές παροπλισμένων νέων; Η αγωγή μέσα στο σπίτι είναι πάρα πολύ σημαντική για την ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού. Επί της ουσίας είναι η κυρίως υπεύθυνη. Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι ενδεχομένως να μην ήταν πλασμένοι για γονείς εξ αρχής, δεν αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα του ρόλου που καλούνται να παίξουν, για αυτό και τον παραμελούν. Είτε αδιαφορούν πλήρως για την ανατροφή των παιδιών τους, είτε τους δίνουν λανθαμένες κατευθύνσεις, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η επικοινωνία μεταξύ τους και οι νέοι και οι νέες να πλέουν στο άγνωστο με βάρκα την τύχη και όχι πλέον την ελπίδα. Μην μπορώντας να τους κατανοήσουν και να τους παρακολουθήσουν οι γονείς τους τους βάζουν τις φωνές και απορούν γιατί δεν κάνουν το σωστό, αδυνατώντας οι ίδιοι να διακρίνουν την ειρωνεία μέσα στα ίδια τους τα λόγια.
Η ίδια κατάσταση επικρατεί και σε κάποιες σχολικές αίθουσες. Ορισμένοι, οι οποίοι δεν θα έπρεπε να έχουν την καθηγητική ιδιότητα, ανεπαρκείς και με τα όποια ψυχολογικά βάρη, ξεσπούν στα παιδιά, τα οποία κρίνονται με τη σειρά τους ανεπαρκή ως προς την κατανόηση εκάστης επιστήμης. Ως επακόλουθο αποβάλλεται η εμπιστοσύνη των μαθητών προς τους εκπαιδευτικούς. Επιπλέον αποβάλλεται η εμπιστοσύνη στις ίδιες τους τις δυνάμεις και αρχίζουν να αμφισβητούν την ευφυία τους. Κάποια παιδιά πάλι αποδέχονται το γεγονός ότι δεν πρόκειται να τα βγάλουν πέρα ακόμη και με το ευκολότερο πρόβλημα. Το λυπηρόν του πράγματος είναι ότι από μόνοι τους οδηγήθηκαν σε αυτό το συμπέρασμα.
Ο κύκλος της χαμηλής αυτοεκτίμησης κλείνει με τις διάφορες παρέες μέσα στις οποίες ανήκει κάποιος ή τουλαχιστον επιζητεί να ανήκει. Η επιθυμία ένταξης κάπου είναι πολύ έντονη σε πολλά μέλη της νεολαίας. Δυστυχώς η μαζοποίηση έρχεται να αλλοιώσει την υγιή εικόνα της κοινωνικής ένταξης. Κάποια άτομα, τα οποία δεν διαθέτουν ορσμένα χαρακτηριστικά ή πρεσβεύουν διαφορετικά πράγματα από αυτά της εκάστοτε νεανικής νόρμας, γίνονται στόχος όλων. Οι νέοι άνθρωποι είναι αρκετά σκληροί ως προς την κριτική τους, επειδή την ασκούν γυμνή, δίχως να τη θέτουν υπό το πρίσμα της σκέψης. Η καταπίεση που υφίστανται πολλοί και πολλές τους οδηγεί είτε να κλείνονται στον εαυτό τους είτε να κάνουν τιτάνιες προσπάθειες να ενταχθούν κάπου, ΄που αντικειμενικά δεν ανήκουν και στο τέλος δυστυχούν. Καταλήγουν να μοιάζουν με χαρούμενα φαντάσματα, τα οποία μπορεί να νιώθουν ελεύθερα, αλλά δεν θα μπορέσουν ποτέ να αναπαυθούν πραγματικά. Η εικόνα μπορεί να φαντάζει σκληρή, αλλά αποτελεί ένα γεγονός, το οποίο χρήζει προσοχής.
Μέσω διεξοδικών συζητήσεων οι γονείς οφείλουν να πλησιάσουν τα παιδιά τους, να τα αφουγκραστούν, να τα μελετήσουν, να τα κατανοήσουν, να βρούν τους κομμένους δεσμούς μεταξύ τους και να τους επανακολλήσουν, προκειμένου να βρεθεί μια κοινή γραμμή πλεύσης και το παιδί να μην νιώθει κατώτερο των προσδοκιών τους, αμήχανο και αποπροσανατόλιστο. Η εναλλακτική ματιά σε όλα τα μαθήματα που προσφέρονται στη εκπαίδευση οφείλει να έχει ως στόχο την ομαδοσυνεργατική προσέγγιση, προκειμένου όλοι να οδηγηθούν στην ορθή γνώση από μόνοι τους, να κατανοήσουν τα πάντα και να αισθανθούν υπερήφανοι για για το κατόρθωμά τους. Ετσι, με οξυμένη την κριτική τους σκέψη και την αυτογνωσία τους αναπτυγμένη θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τις ορθές επιλογές στη ζωή τους και δεν θα χρειάζεται να καταπιέζονται για κανένα λόγο.
Η νεότητα είναι πάντοτε σημαντική για την τύχη του μέλλοντος . Η διαφύλαξή της θα το ευεργετήσει. Η αποψίλωσή της θα σημάνει το τέλος της προόδου. Επομένως προσέχουμε για να έχουμε.
Γρηγόρης Χατζηλαμπρινός