H ιστορία …στο λεωφορείο..με την τρέλα συνοδηγό..

Τότε…ήμουν μικρή…

Πόσες φορές ταξιδεύοντας με τα μεταφορικά μέσα γινόμαστε ακροατές προσωπικών εμπειριών συνανθρώπων μας; Συζητήσεις φίλων, τηλεφωνικές συνομιλίες, ακόμα και παραληρήματα ανθρώπων που έχουν ανάγκη να μιλήσουν οπουδήποτε….
Ιστορίες που αποδεικνύουν την παράνοια της εποχής μας, την έλλειψη μέτρου και την «απαξίωση» που όλοι μας πολλές φορές δείχνουμε στην προσωπική μας ζωή.

freeminds bus

Μια σοβαρή κοπέλα, ήταν δεν ήταν 24, με βλέμμα χαμένο, χαμογελαστή, αλλά και σκυθρωπή κάθεται στο διπλανό κάθισμα. Για αρκετή ώρα καθόταν δίπλα μου χαμένη στο κινητό της, σαν να διάβαζε κάτι… Ένα άγγιγμα στον ώμο της, την κάνει να σηκώσει το βλέμμα της και τότε ένα μεγάλο χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπο της. Μία φίλη της από τα παλιά και αμέσως γέλια, φωνές, ιστορίες από τα παλιά και ένα όνομα. Όνομα αντρικό, που απλά και μόνο με το άκουσμα του φέρνει την σιωπή των δύο κοριτσιών.

Την ψυχρή σιωπή σπάει μια φράση που ακούγεται από την κοπέλα δίπλα μου..
«Χορεύω συνέχεια μαζί του στη σκέψη μου!!»
Η φίλη της γελάει και την κοιτάζει γεμάτη απορία, όπως και εγώ. Αναρωτιόμουν, αν πρόκειται για άλλη μια τρελή. Σαν να διάβαζε τις σκέψεις μας, απαντά..
«Δεν είμαι τρελή, ίσως απλά ονειροπόλα.  Ίσως, απλά θέλω στη ζωή μου το διαφορετικό, το ξεχωριστό, δε φοβάμαι να ζήσω και να πολεμήσω για αυτό που αγαπώ και ας …
Χορεύω μαζί του στη σκέψη μου, γιατί ο χορός είναι ελευθερία έκφρασης, γιατί μόνο εκεί μπορώ να είμαι ο εαυτός μου. Χωρίς όχι, πρέπει και καθωσπρεπισμούς.
Μπορώ να περνάω όσες ώρες θέλω μαζί του «χορεύοντας» και ψιθυρίζοντας του κάθε μου σκέψη…
Νιώθω σαν ένα σώμα που χορεύει και βρίσκεται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.
Άλλωστε, Ο Νίτσε λέει ότι Πρέπει να έχεις το χάος μέσα σου για να γεννήσεις ένα αστέρι που χορεύει, έστω και στη σκέψη του…
Μακάρι να μπορέσει να χαθεί και αυτός στο χάος μου και να νιώσει το χάδι της τρέλας μου…»

Και η συζήτηση του παραλόγου συνεχίστηκε ανάμεσα στα δύο κορίτσια, όμως αυτά που χαράχτηκαν στη μνήμη μου είναι τα λόγια που αβίαστα βγήκαν από την κοπέλα δίπλα μου..
Ένας όμορφος κόσμος που υπήρχε στο μυαλό της με εισιτήριο την τρέλα και τον αυθορμητισμό.
Μήπως να «χορέψουμε» όλοι μας και να γεμίσουμε τη ζωή μας με αγάπη και τρέλα και να πάψουμε να την κατασπαταλάμε ανούσια.
Ας ζήσουμε την κάθε στιγμή παρασυρόμενη από το πάθος της!!!

Αλεξάνδρα

Leave a Reply