Τι γεύση έχουν τα σταφύλια της οργής;

“Κανένα δώρο δεν θα εξαγοράσει την αγάπη ενός ανθρώπου, όταν του έχεις στερήσει την αγάπη για τον εαυτό του.” Τζων Στάινμπεκ

Κύλησε ήδη ο Αύγουστος, ο κατεξοχήν μήνας των διακοπών αλλά και των σταφυλιών. Πολλοί είναι αυτοί που αγαπούν το σταφύλι καθώς είναι καρπός πρόθυμος να ικανοποιεί όλες τις αισθήσεις σε κάθε του μορφή, μεστός στη γεύση, συχνά μεθυστικός και οπτικά ελκυστικός. Επομένως, η προσαρμοστικότητα και η πολυμορφία του χαρίζουν μαζική επιρροή στα πλήθη πάντοτε κατά την κατάλληλη εποχή. Όσο για την ηδύτητά του, αυτή οφείλεται στην υπομονή που εκδηλώνει ο χρόνος για την ωρίμα(ν)σή του.

σταφύλια της οργής
Υπάρχει όμως και ένα είδος σταφυλιού που αναλώνεται άγουρο ή παραγινωμένο. Το πρώτο προτιμάται συνήθως από ανθρώπους βιαστικούς που πασχίζουν να βιώσουν την απόλαυση όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ανθρώπους συχνά οργίλους και περαστικούς απ το αμπέλι με τους πολύτιμους καρπούς. Μερικοί από αυτούς έχουν λησμονήσει την αξία της αναμονής και ίσως της πλησμονής και καταναλώνουν λαίμαργα ξινούς καρπούς ενώ άλλοι αναμένουν περισσότερο απ όσο χρειάζεται και έτσι προλαβαίνουν κάποιες σταφιδιασμένες ρώγες του. Σε κάθε περίπτωση τελικά η απόλαυση επέρχεται σπαραγματικά με αποτέλεσμα να καλλιεργεί τη δυσθυμία στους καταναλωτές.

Μεταξύ των ακατάλληλων προς βρώση καρπών αναμφισβήτητα ο πιο επικίνδυνος είναι το σταφύλι της οργής. Η εξωτερική του εμφάνιση εξαπατά και μοιάζει αψεγάδιαστος και ιδανικός για κατανάλωση αλλά αποδεικνύεται αργά ή γρήγορα πικρός ή ακόμη χειρότερα άγευστος. Δεν διακρίνεται συνεπώς με ευκολία από τους “υγιείς” ή τους υπόλοιπους “φυσιολογικούς” καρπούς και παραγνωρίζεται η αξία του με επιβλαβείς συνέπειες για εκείνους που του εμπιστεύονται τους γευστικούς κάλυκες τους. Ο μόνος τρόπος να αντιληφθεί κανείς την απατηλή του φύση είναι να έρθει σε επαφή μαζί του και να τον γευθεί για να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να του προσφέρει καμία απόλαυση. Η ικανότητά του να προσφέρει απόλαυση χάθηκε τη χρονική στιγμή που έχασε την ικανότητά του να απολαμβάνει τον ήλιο και τη βροχή που του χαρίζονταν γενναιόδωρα, το φάρμακο που τον προστατεύει από τις ασθένειες και την αγάπη των χεριών που το φροντίζουν. Οι συνθήκες της απώλειας βέβαια δεν εντοπίζονται πάντοτε συγκεκριμένα ούτε αποδίδονται με ασφάλεια στη φύση.

Έτσι το σταφύλι, ικανό να προσφέρει τη μεγαλύτερη δυνατή ηδονή αλλά και τη μεγαλύτερη απογοήτευση αντανακλά στις ρώγες του την ποικιλία των συναισθημάτων που βιώνονται από μια ποικιλία ανθρώπων. Αν οι επιλογές μας προσδιορίζουν, διαμορφώνουν και αντικατοπτρίζουν το ποιόν μας, η προηγούμενη διατύπωση φορτίζεται ιδιαίτερα σημασιολογικά. Ήταν τελικά καλή ή κακή η χρονιά για το αμπέλι;

Μαρία Χαμηλάκη