Οι διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων ποικίλλουν ανάλογα με τον τρόπο ζωής τους, τις ώρες που αφιερώνουν πραγματικά στον εαυτό τους, τη συχνότητα κατά την οποία γυμνάζονται και τις γευστικές τους προτιμήσεις. Ολα αυτά συνθέτουν τη διατροφική παλέτα του εκάστοτε ανθρώπου, με τα χρώματα να αλλάζουν σε καθέναν από αυτούς.
Αλλοι ακολουθούν εκ πεποιθήσεως μια σχολαστική διατροφή, είτε το επιθυμούν είτε τους έχει επιβληθεί, εξαιτίας προβλημάτων υγείας. Από την άλλη υπάρχουν τα άτομα, τα οποία επιλέγουν να ενδώσουν στις πιο αμαρτωλές τους σκέψεις. Μια λαγνεία τους κυριεύει. Αυτή προέρχεται τόσο από τη θέα του φαγητού, όσο και από τη γεύση του. Είναι γεγονός ότι πρώτα χορταίνει το μάτι και μετά όλα τα άλλα. Δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ακόμη και οι πιο εγκρατείς, όλοι ανεξαιρέτως έχουμε μείνει έκθαμβοι στη θέα ενός εντυπωσιακού πιάτου και πολλές φορές μας πέρασε από το μυαλό να επιλέξουμε την ευκολότερη λύση, η οποία μας φάνταζε νοστιμότερη και πιο λαχταριστή, κάποιαν ώρα απαγορευμένη για τα δεδομένα του στομαχιού μας. Μα η νεότητα, τις περισσότερες φορές, λειτουργεί με την καρδιά. Το μυαλό αναλαμβάνει λίγο αργότερα.Είναι πραγματικά όμως η κατανάλωση τέτοιων τροφών αποτέλεσμα αφέλειας; Θα ήταν μόνο στην περίπτωση που κάποιος θα συνέχιζε να καταβροχθίζει μετά μανίας γαριδάκια, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι χορηγεί στον εαυτό του ποσότητες πετρελαίου με γεύση τυριού. Ομως η πρόσφατη ατυχής συγκυρία που περνούμε όλοι μας μπορεί να μας δώσει απάντηση σε ερωτήματα ακόμη και για την όρεξή μας.
Η προχειρότητα της ετοιμασίας του φαγητού εμφανίζεται σε δύο, χονδρικά, περιπτώσεις. Στην πρώτη κάθε άτομο δρά ατομικά και είναι υπεύθυνο μόνο για τον εαυτό του. Οι επιλογές είναι αρκετές, δεν τον επιβαρύνουν ιδιαιτέρως οικονομικά και του παρέχουν τη δυνατότητα να γευματήσει οπουδήποτε θελήσει. Αυτες οι διευκολύνσεις παρέχονται από το ίδιο το ωράριο του επαγγελματικού στίβου, το οποίο, για τους περισσότερους, είναι αρκετά κανονισμένο και διακρίνεται από πολλούς περιορισμούς. Με άλλα λόγια, αποτελεί το αντίπαλον δέος της χρονικής ελαστικότητας.
Στη δεύτερη κάποιο άτομο είναι υπεύθυνο για τη σίτιση αρκετών άλλων, σε ένα αρκετά χαλαρό πλαίσιο. Ενα φιλικό περιβάλλον άλλωστε διακρίνεται από τη χαλαρότητα που αισθάνονται τα μέλη μιας παρέας. Ως φυσικό επακόλουθο η επιτήδευση και η επισημότητα αποχωρούν από τη σύναξή τους και παραχωρούν τις θέσεις τους στην αταραξία και την περιστασιακή διαχυτικότητα. Αυτό το στωικό περιβάλλον δίνει το έναυσμα για την επιλογή φαγητών, τα οποία είναι εύκολα διαχειρίσιμα και παράγονται μαζικά. Η προσοχή στη λεπτομέρεια θα δινόταν μόνο στην περίπτωση που το άτομο θα είχε αναλάβει να ικανοποιήσει, γευστικά, μόνο ένα συνάνθρωπό του. Μόνο τότε θα έμπαινε στον κόπο να τον/την σαγηνεύσει με τις δημιουργίες του/της , με απώτερο σκοπό να κερδίσει τις εντυπώσεις και την εμπιστοσύνη του/της. Τα φαγητά που θα ήταν στη διάθεσή τους θα ήταν τόσο όμορφα, ώστε μπορεί να μην τους πήγαινε η καρδιά να τα αγγίξουν. Ας μην μας ξενίζει αυτό, ιδίως στην εποχή όπου σχεδόν όλοι έχουν στην κατοχή τους ένα κινητό τηλέφωνο τελευταίας τεχνολογίας και σπεύδουν να προβάλλουν στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα δημιουργήματά τους. Πού αποσκοπεί όμως όλη αυτή η επίδειξη; Ίσως τόσο στην ίδια την παροχή της δυνατότητάς της, όσο και στην ανάγκη ορισμένων ανθρώπων για αναγνώριση και περαιτέρω έμμεση επικοινωνία με γνωστούς, μα κυρίως με αγνώστους.
Εάν το καλοσκεφτεί κανείς, ίσως όλοι μας να κρατάμε ατομικό ρεκόρ για την κυκλοφορία μας εντός του σπιτικού μας, φορώντας τις πιτζάμες μας, καθιστώντας τες πλέον επίσημο ένδυμα. Ομως αυτό δεν θα έπρεπε να μας προβληματίζει, ούτε κάν η προχειρότητα του φαγητού, σε πολλές των περιπτώσεων. Το μόνο που θα οφείλαμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη είναι η οικειότητα αυτής της κατάστασης, ύστερα από ένα σεβαστό διάστημα. Επιπλέον θα πρέπει να αναρωτηθούμε για την ποιότητα της ζωής μας και την ανάγκη μιας περαιτέρω ανάπαυλας, η οποία θα γεμίσει τις μπαταρίες μας και θα μας δώσει το απαραίτητο κουράγιο να ατενίζουμε το αύριο με αισιοδοξία. Η οικονομική δυσπραγία, η οποία πλήττει όλους τους ανθρώπους τη δεδομένη στιγμή, μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για την καλή ψυχική υγεία του ανθρώπου. Τρόποι οφείλεται να ανακαλυφθούν, ώστε αυτή να αρθεί και να διευκολύνονται όλοι, διότι η δημιουργικότητα, είτε θριαμβεύει υπό πίεση είτε μεγαλουργεί κάτω από συνθήκες απόλυτης ελευθερίας, οφείλεται να μην καταπνίγεται. Ας κάνουμε, λοιπόν, όλοι μας έναν κοινωνικό απολογισμό, για να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε και να αποβλέψουμε σε μια αρμονική συμβίωση με το περιβάλλον.
Γρηγόρης Χατζηλαμπρινός