Εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια, αυθεντικότητα….

Ευχαριστήριο…

Ξύπνησα με ψυχοπλάκωμα… Μια μελαγχολία άλλο πράγμα… Λες και είχα το σοβαρότερο πρόβλημα στον κόσμο!!! Τέλος πάντων, το βλέπω βουνό όπως και να έχει…

Μου έχεις στείλει μήνυμα να δεις τι κάνω, πως ξύπνησα… Χαμογελάω μέχρι να ξανά κατσουφιάσω… Σου απαντάω. Είσαι στη δουλειά, και όμως μιλάμε στο τηλέφωνο με τις ώρες για το δικό μου «σοβαρό» πρόβλημα… Είσαι κουρασμένη και όμως μετά τη δουλειά έρχεσαι από το σπίτι να με δεις γιατί σου είπα ότι θέλω παρέα. Δεν μπορώ μόνη μου… Φτιάχνουμε καφέ και αναλύουμε για χιλιοστή φορά, με κάθε λεπτομέρεια ,το πρόβλημα μου… Δεν μπορώ να στρίψω το τσιγάρο, σου γκρινιάζω και μου το στρίβεις. Στο τέλος καταλήγουμε να κάνουμε βλακείες και να χαζογελάμε, όπως όταν πηγαίναμε σχολείο… Έχεις καταφέρει και με έχεις κάνει να ξεχαστώ και να ηρεμήσω, έστω και για λίγο…

Είμαι μέσα στην γκρίνια και στο παράπονο!!! Μιλάμε στο facebook, μου λες ότι θα με πας να ψωνίσουμε για να ξεχαστώ… Έχεις δει κάτι ωραία παπούτσια. Μ’ αρέσει που ξέρεις τι θέλω, με ανακουφίζει…

Μου φωνάζεις να συνέλθω. Είσαι λίγο σκληρή και απόλυτη. Έχεις δίκιο. Δεν σε ακούω. Συνεχίζω την κλάψα από αντίδραση…

Σε παίρνω τηλέφωνο αργά το βράδυ… Μόλις έχεις γυρίσει από δουλειά.  Έχεις παραγγείλει κοτόπουλο και σαλάτα. Δεν είσαι κουρασμένος για να μου μιλήσεις… Μιλάμε μιάμιση ώρα… Ναι, για το σοβαρό πρόβλημα μου 😛  Έρχεται το φαγητό σου. Εννοείται δε στο κλείνω. Δεν σου λέω καν καλή όρεξη. Μου ζητάς και συγγνώμη που τρως(εντάξει, είμαι απαράδεκτη!!!). Μου μιλάς για μένα και μου λες αλήθειες… Στο τέλος με έχεις κάνει να νιώθω τόσο ανάλαφρη και τόσο ο εαυτός μου… Τουλάχιστον θυμήθηκα να σε ευχαριστήσω!!!

Έρχεσαι σπίτι να με δεις γιατί είμαι μέσα στην κατάθλιψη και σέρνομαι με τις πιτζάμες από το ένα δωμάτιο στο άλλο!!! Μου φέρνεις κέικ… Συζητάμε και ακούμε καμένα τραγούδια στο YouTube. Τραγουδάμε κιόλας… (ναι! και είναι τρομακτικό). Την επόμενη μέρα σε «γράφω» και αντί να σε δω σκορπίζομαι για λίγο. Με παίρνεις τηλέφωνο και μου τα χώνεις… Σου υπόσχομαι ότι δε θα το ξανακάνω… Εσένα θέλω να βλέπω!!!!

Σου κάνω παράπονα ότι ενώ ξέρεις την σοβαρότητα(!!!) της κατάστασης μου δεν μου μιλάς για αυτό!!! Μου λες ότι δε θέλεις να μου τα θυμίζεις. Μου μιλάς για τα δικά σου. Δεν είσαι πολύ καλός για παρηγοριά αλλά δεν πειράζει… Ξέρω ότι είσαι εκεί ούτως ή άλλως…

Ευτυχώς που έχω εσάς!!! Σας ευχαριστώ όχι για τη βοήθεια στο ασήμαντο πρόβλημα μου, αλλά που με κάνετε να συνειδητοποιώ πόσο ανάγκη έχουμε από ουσιαστικές σχέσεις και επαφές. Υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις οδηγούν σε πιο ευτυχισμένη ζωή, γιατί καταλήγουμε να είμαστε πιο καλά με τον εαυτό μας. Είναι ωραίο να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου δίπλα στους άλλους και δυστυχώς καθόλου εύκολο για μερικούς από εμάς. Συνήθως δεν είμαστε ο εαυτός μας, κρυβόμαστε πίσω από τις μάσκες μας και τον εγωισμό μας και αυτό δημιουργεί τις μεγαλύτερες παρεξηγήσεις στις σχέσεις μεταξύ μας. Αλλά νομίζω ότι η συνταγή είναι σχετικά απλή… Εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια, αυθεντικότητα και ενδιαφέρον. Αυτά θα πρέπει να χαρακτηρίζουν πρωτίστως τις επαφές μας με τους άλλους. Α! και πολύ πολύ δουλειά…

Δοκιμάστε το…

Θένια Τριανταφυλλοπούλου

Leave a Reply