Η Θεά Θέμις, το ελληνικό και παγκόσμιο σύμβολο απονομής Δικαιοσύνης, το άγαλμα της οποίας κοσμεί τα Δικαστικά Μέγαρα της χώρας, υπογραμμίζοντας την αμεροληψία δικαστών και την ισονομία όλων των ανθρώπων απέναντι στο Νόμο. Το δικαίωμα του πολίτη να καθορίζει τη ζωή και το μέλλον του αποτελεί την βασική αρχή μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Με αφορμή αυτό πριν πάω να ψηφίσω, αναρωτιέμαι που είναι κρυμμένη αυτή η θεά ή αν ξεχάστηκε μέσα στα έργα του Ομήρου και του Ησίοδου χιλιάδες χρόνια πριν.
Θέμιδα, κόρη του πρώτου θεϊκού ζεύγους, του Ουρανού και της Γαίας και δεύτερη σύντροφος του Δία. Ένας γάμος που σηματοδοτούσε τη σταθεροποίηση της βασιλείας του πιο δυνατού από όλους τους θεούς και μία βασιλεία-εγγύηση σταθερών κανόνων που ισχύουν για όλους. Η τρισυπόστατη εκπροσώπησή της ως θεά φυσικής και ηθικής τάξης και παράλληλα προφήτης-ιδιότητα που την κληρονόμησε από την μητέρα της Γαία-είναι χαρακτηριστικό της μεγάλης αλληγορικής σημασίας που δίνεται στην θεότητα αυτή ως απόγονο των Τιτάνων. Άλλωστε η Θέμις ως θεά που θεσμοθετεί, το δίκαιο που αντιπροσωπεύει είναι ιερό, ισχύει και για τους θεούς και είναι ανώτερο ακόμη και από τη βούλησή τους. Ένα ιερό που σήμερα κανείς δεν αναγνωρίζει, ξεχάστηκε μαζί με την Θεά μέσα στα νεκρά γλυπτά αγάλματα που κοσμούν την Ελλάδα και αλίμονο αν το 1/3 των Ελλήνων γνωρίζει τι απεικονίζουν.
Λίγες μόνο σειρές στην απεριόριστη ιστορία της Ελλάδος αρκούν για να συνειδητοποιήσει κάποιος από που προερχόμαστε. Γεννημένοι μέσα σε μία τόσο πλούσια πολιτιστικά και ιστορικά χώρα, αναρωτιέμαι τι απέγινε ο Έλληνας που στο άκουσμα των Θεών των αξιών του έδινε τη ζωή και την τιμή του κρατώντας γενναία τη σημαία το ‘21 ή το ‘40 γράφοντας ιστορία που διαδέχονταν την επόμενη γενιά, και μπορεί όχι τόσο πλούσια όσο μας την άφησαν ο Περικλής, ο Ιπποκράτης, ο Σοφοκλής, επάξια όμως για να μείνουν χαραγμένοι σε καρδιές, μνημεία και σχολικά βιβλία.
Μήπως αυτός ο Έλληνας δεν άλλαξε ποτέ γιατί δεν υπήρξε ποτέ; Μήπως της δικαιοσύνης ο ήλιος ήταν πάντα στα εθνικά τραγούδια πλασμένος και φτιαγμένος στα μέτρα της εκάστοτε κοινωνίας και εμείς ως μικρά παιδιά που μεγαλώσαμε με τις δασκάλες να μας τραγουδούν για ηρωισμους, ζούμε στον μυθικό μας πλανήτη γεμάτο ήρωες ηθοποιούς;
Όχι, υπήρξε και ο Περικλής υπήρξε και ο Αριστοφάνης υπήρξαν και όλα τα ιδιοφυή μυαλά που έβγαλε η Ελλάδα απλά από τότε μέχρι σήμερα η Δικαιοσύνη, η Δημοκρατία και η Ειρήνη, θυμίζουν αδερφές χωρισμένες, ξενιτεμένες, ξεχασμένες.
Δεν είναι τυχαία η ισοπέδωση που βιώνουμε τώρα σαν χώρα, δεν είναι τυχαίο που φέραμε όλοι μαζί τα πράγματα μέχρι εδώ και δεν είναι καθόλου τυχαίο και το όνομα του Έλληνα εκεί έξω στον υπόλοιπο πλανήτη. Διδάξαμε Φιλοσοφία, διδάξαμε Ιατρική, διδάξαμε το ευ αγωνίζεσθε του Αθλητισμού, διδάξαμε ήθος και τόλμη σε σημείο που ο θαυμασμός έγινε φθόνος και η μικρή Ελλάδα της τόσης μεγάλης αξίας κατατροπώθηκε από τα μεγαθήρια της απομίμησης.
Φτάσε τώρα να μετράς τα παιδιά σου που διώχνεις ένα ένα εδώ και 8 χρόνια και μείνε με τους στείρους πολιτικούς σωτήρες που υπόσχονται θαύματα στο βωμό του μεγαλύτερου κινδύνου όλων των εποχών: της δύναμης της εξουσίας. Ψήφισε, πίστεψε και περίμενε ένα καλύτερο αύριο όταν κι αν έρθει αυτό. Έπιασες πάτο; τότε θα ανέβεις.
Μην πεις όμως ότι ο Έλληνας πάλεψε σε αυτή τη μάχη γιατί ο ίδιος γονάτισε την Δικαιοσύνη και την Δημοκρατία μπροστά από την Ευρώπη και ζητιανεύει τώρα εκεί που ήταν άξιο θαυμασμού κάθε επίτευγμά της. Το παρακάτω σκίτσο αποδεικνύει πως δεν υπάρχει πιο ρεαλιστικός τρόπος να δεις την Ελλάδα αυτή τη στιγμή μέσα από τα τυφλά μάτια της θεάς Θέμιδος.
Το όνομά του είναι Γκουντουζ Αγκαγκιεβ, σκιτσογράφος που χρειάστηκε μόνο 15 ημέρες για να δείξει μέσα από τη δύναμη του χρώματος και της φαντασίας, την Δικαιοσύνη Θεά Θέμις προσωποποιημένη μέσα από 12 κράτη του σήμερα.
Ο δικός σας προβληματισμός ίσως συμφωνήσει, ίσως κατευθυνθεί και τελείως αντίθετα από τον δικό μου αλλά το σίγουρο είναι πως θα σας αφυπνίσει εν όψει του κρίσιμου Σαββατοκύριακου που έρχεται…
Β.Κ.