Αν όχι No1 αλκοολούχο ποτό παγκοσμίως, τότε αναμφισβήτητα κατέχει την δεύτερη θέση, και όχι μόνο στην κατανάλωση, αλλά και ως ένα από τα πρώτα ποτά της αρχαιότητας. Η Διεθνής Ημέρα καθιερώθηκε από την τοπική γιορτή της περιοχής Σάντα Κρουζ στην Καλιφόρνια αλλά σύντομα πήρε και ευρωπαϊκές διαστάσεις από το 2007.
Οι ρίζες του ποτού τοποθετούνται πίσω στα 3οοο-2800 χρόνια π.Χ. και πρώτοι που ασχολήθηκαν με την παραγωγή ζύθου θεωρείται ότι είναι οι λαοί της Ανατολής και συγκεκριμένα οι Σουμέριοι, σύμφωνα με την πρώτη ανάγλυφη επιγραφή που χρονολογείται αυτή την περίοδο. Η ελληνική λέξη “Μπύρα” πιθανώς να προέρχεται από την ιταλική “Birra” η οποία με τη σειρά της έχει λατινική προέλευση από το “biber” και το “bibere” που σημαίνει “ποτό” και “πίνω” αντίστοιχα.
Οι Βαβυλώνιοι που διαδέχθηκαν τους Σουμέριους, φαίνεται πως παρασκεύαζαν μπύρα από διάφορα δημητριακά ενώ στον κώδικα του Χαμουραμπί ήταν κατοχυρωμένο το δικαίωμα στην πόση μπύρας και ανάλογο της κοινωνικής θέσης. Ο βασικός τρόπος παρασκευής παραμένει ίδιος μέχρι και σήμερα, ζύμωση από το κριθάρι ενώ η προσθήκη λυκίσκου δίνει άρωμα και γεύση. Οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται πως ήρθαν σε επαφή με τη μπύρα χάρη στους Αιγύπτιους και χρησιμοποιούσαν λυκίσκο στην παρασκευή της, ωστόσο το θεωρούσαν ποτό κατώτερης ποιότητας από το κρασί και ήταν περισσότερο ευπρόσδεκτο ποτό στους βορειότερους λαούς, όπως ήταν οι Θράκες, οι Σκύθες και οι Αρμένιοι.
Ο αρχαιότερος διατροφικός κανονισμός που ισχύει και σήμερα εκδόθηκε από τον βαυαρό δούκα Γουλιέλμο Δ’ και αναφερόταν στην καθαρότητα της μπύρας όταν αυτή έγινε διάσημο εμπορεύσιμο προϊόν. Σύμφωνα με αυτόν τον κανονισμό, στη γερμανική ζυθοποιία δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται άλλη πρώτη ύλη εκτός από κριθάρι, λυκίσκο και καθαρό νερό, ενώ η μαγιά δεν ήταν ακόμη γνωστή.
Τα βήματα της παρασκευής αποτελούνται από
- Βυνοποίηση: διαβροχή κριθαριού και ξήρανση προς παραγωγή βύνης η οποία αναμειγνύεται με αλεύρι και ζεστό νερό.
- Βρασμός: το ζυθογλεύκος βράζει για λίγα λεπτά αφού εμπλουτιστεί με τον λυκίσκο.
- Ζύμωση: μέσα σε ειδικά δοχεία, ο μούστος εμπλουτίζεται με τη μαγιά της μπύρας και παράγει τελικά την αιθυλική αλκοόλη της μπύρας και το διοξείδιο του άνθρακα.
- Μεταζύμωση: η αφαίρεση ενός μεγάλου ποσοστού της μαγιάς και φύλαξη σε δεξαμενές μεταζύμωσης πριν τη εμφιάλωση.
Στην χώρα μας υπάρχουν 17 διαφορετικά ονόματα ελληνικής τοπικής μπύρας από μεγάλες ελληνικές ζυθοποιίες όπως είναι η Ολυμπιακή Ζυθοποιία με την “FIX Hellas“, η Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης με την “Βεργίνα” , η Ζυθοποιία Αταλάντης με την “Pils Hellas”, η Αθηναϊκή Ζυθοποιία με την “Marathon” και προς έκπληξή σας την “Kaiser” η οποία όσο παράξενο και να είναι, λόγω της Γερμανικής καταγωγής, από το 1976 κατασκευάζεται και εμφιαλώνεται στην Ελλάδα με ελληνικές πρώτες ύλες βασιζόμενη πάντα στην γερμανική πατέντα. Από τις μικρότερες ζυθοποιίες ξεχωρίζει η “Πειραϊκή” μπύρα της Πειραϊκής Ζυθοποιίας και η “ΖΕΟΣ Pilsner” της μακεδονικής ΖΕΟΣ Brewing Company.
Αξίζει να αναφερθεί και η Ρεθυμνιακή Ζυθοποιία αλλά και η Ζυθοποιία Ρόδου που τα τελευταία χρόνια κάνουν αξιόλογη δουλειά πάνω στην παραγωγή μπύρας ως τοπικό προϊόν και το μόνο που έχετε να κάνετε όσοι βρίσκετε στις διακοπές σας δεν είναι άλλο παρά να απολαύσετε μία παγωμένη μπύρα την ημέρα αυτή τιμώντας όλους τους ζυθοπαραγωγούς Έλληνες και μη, που συνεχίζουν την παράδοση αιώνων κι αν είσαι λάτρης της μπύρας αναζήτησε μικρές ελληνικές ζυθοποιίες και ανακάλυψε τις μικρές απολαύσεις του τόπου σου.
Β.Κ.