Να είσαι διαφορετικός από τους άλλους…

Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΤΤΩΜΑ

Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος μέσα από τη ρουτίνα, τη συνηθισμένη ροή των πραγμάτων και τις κοινωνικές νόρμες αντλεί σταθερότητα, ισορροπία και ασφάλεια αφού πλέει σε γνωστά νερά κι έχει το αίσθημα ότι όλα πάνε καλά γιατί έτσι πρέπει να είναι τα δεδομένα στα οποία στηρίζεται η ζωή και η καθημερινότητα του. Καθετί που αποκλίνει από αυτά στα οποία έχει μάθει τόσο το μάτι όσο και το μυαλό ταράζει τα νερά, κλυδωνίζει την ισορροπία και ξυπνά ανησυχίες, προκαταλήψεις και φοβίες που απορρέουν κατά τρόπο λογικό και επόμενο από το φόβο του αγνώστου. Το διαφορετικό όμως δε σημαίνει ότι είναι λάθος και το συνηθισμένο δε σημαίνει ότι είναι και σωστό. ‘Όλα σε αυτό το σύμπαν βρίσκονται τόσο σε σχέση αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης όσο και σε σχέση ισορροπίας γεγονός που όχι μόνο καθιστά εφικτή τη συνύπαρξη των διαφορετικών με τα συνηθισμένα αλλά την επιβάλλει κιόλας.

διαφορετικότητα

Αυτό είναι συχνό φαινόμενο στην κοινωνία μας, η οποία απαρτίζεται από μέλη, από άτομα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους όσο και ίσα απέναντι στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους. Κάνοντας μια βόλτα σε έναν κεντρικό δρόμο, πίνοντας καφέ σε μια καφετέρια, ακόμα και στα πλαίσια του εργασιακού περιβάλλοντος, παντού υπάρχουν ξεχωριστές προσωπικότητες με ικανότητες και ιδιαιτερότητες. Όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου θα δεις ότι κάπου κάποιος σε κάτι διαφέρει και όσες ομοιότητες και αν έχουμε οι περισσότεροι μεταξύ μας άλλες τόσες διαφορές μας ξεχωρίζουν. Οι διαφορές αυτές είτε είναι γενετικές, είτε είναι φυλετικές, είτε θρησκευτικές, είτε φυσικές ή ιδεολογικές είναι αυτές που χαρακτηρίζουν και διαφοροποιούν την κοινωνία από μία μάζα ανθρώπων ταυτόσημων μεταξύ τους σαν είναι βγαλμένοι από μια εργοστασιακή μονάδα και την αποτρέπουν από το να γίνει στατική δίνοντας της ζωντάνια και κινητικότητα.

Βέβαια, το διαφορετικό έχει το χαρακτηριστικό εξ ορισμού ότι διαφέρει από αυτό που είναι συνηθισμένο και όπως είναι λογικό ξενίζει εκ πρώτης όψεως τους ανθρώπους που το συναντούν. Αρχικά αναρωτιούνται, στη συνέχεια ψάχνουν το γιατί και πώς προέκυψε αυτή η διαφορά κι έπειτα αρχίζουν να το επεξεργάζονται. Και εδώ προκύπτει η διαφορετική οπτική γωνία του ζητήματος. Κάποιοι φοβούνται το διαφορετικό, θεωρούν ότι τους ταράζει τις ισορροπίες, το αντιμετωπίζουν με δυσπιστία, ενίοτε με προκατάληψη, δεν μπαίνουν στη διαδικασία να το κατανοήσουν και καταλήγουν είτε να το απορρίπτουν είτε να προσποιούνται ότι δεν το βλέπουν. Κάποιοι άλλοι όμως, το αγκαλιάζουν, είναι πρόθυμοι να το βάλουν στη ζωή τους και να το δεχτούν, δεν τους τρομάζει αλλά ενδιαφέρονται να του δώσουν μια ευκαιρία και να δουν και την άλλη όψη του νομίσματος, είναι εκείνοι που ζουν αρμονικά επί της ουσίας και αφουγκράζονται κάθε χτύπο της κοινωνίας.

Αυτό που πρέπει να μείνει σαν συμπέρασμα δεν είναι η επίπληξη αυτών που κρατούν επιφυλακτική στάση απέναντι στο διαφορετικό και η επιβράβευση αυτών που το αντιμετωπίζουν θετικά και πρόθυμα αλλά η αληθινή και σε βάθος κατανόηση του μηχανισμού της κοινωνίας. Η ίδια η κοινωνία ζητά το διαφορετικό γιατί έχει τον τρόπο και τα μέσα να το αντιμετωπίσει και να το διαχειριστεί  και το ίδιο μπορούμε και εμείς σαν μέλη της. Εξάλλου δεν είμαστε όλοι τόσο προικισμένοι για να είμαστε τέλειοι αλλά ούτε και καταδικασμένοι να εγκλωβιστούμε στις ατέλειες μας. Στο χέρι μας είναι να βρούμε την ουσία των πραγμάτων και να εκμεταλλευτούμε αυτό διαθέτουμε στο έπακρο. Όλοι μεταξύ μας , όμοιοι και διαφορετικοί, αποτελούμε το δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, το κλειδί για την εξέλιξη της και ο καθένας επιτελεί τον δικό του λειτουργικό ρόλο. Και όλα αυτά είναι εφικτά αν καταπολεμήσουμε το φόβο για το άγνωστο και να κάνουμε ένα βήμα για να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας!

Έλενα Παπαϊωάννου