Η δεξιά πολιτική σκηνή στην Ελλάδα όπως και στην Ευρώπη είναι παράδοση. Δεν το λέω αστειευόμενος αλλά κυριολεκτώ, κληρονομείται απο γενιά σε γενιά χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος. Η φράση “Εμείς πάντα σαν οικογένεια ψηφίζαμε δεξιά” (σε πλήρη αντιστοιχία με τους οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων) είναι ένα από τα top επιχειρήματα του εκάστοτε δεξιού ψηφοφόρου. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ήταν αφού η δεξία χούντα των συνταγματαρχών τον Απρίλη του 1967 αναμασούσε το τρίπτυχο “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”, το οποίο ήταν το σλόγκαν σε όλες τις μέχρι τότε εκλογές του εκάστοτε δεξιού κόμματος. Το μεταπολιτευτικό πρόσωπο της δεξιάς στην Ελλάδα δεν άλλαξε και πολύ από την εποχή του ’60. O Κ. Καραμανλής με τον Θόδωρο μέχρι το 1981 αναπαριστούσαν το μεγαλείο της δεξίας πολιτικής. Ο Α. Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ έρχετε με τον αερά του “σοσιαλιστή” να διακόψει αυτό το πρελούδιο της δεξιάς και το καταφέρνει το 1981 όπου και καθιδρύει μια άλλη πολιτική την πολιτικη της σοσιαλδημοκρατίας. Η κίνηση της Βόλβης το 1979 δεν άλλαξε καθόλου το πολιτικό πρόσωπο της δεξιάς που πάντα έβρισκε έναν ηγέτη, όπως οι άμνοι βοσκό. Ένα κόμμα αρχών ήταν τόσο δύσκολο να δημιουργηθεί στην δεξιά, όπως το να έχουν αρχηγό οι αναρχικοί. (ΔΕΣ ΕΔΩ)
Σήμερα πολύς λόγος γίνεται για τα τάγματα εφόδου της Χρύσης Αυγής ξεχνώντας τα τάγματα εφόδου της Νεα Δημοκρατίας τους κένταυρους και τους ρέιντζερς όπου πολιτικόι ηγέτες (Βλ. Α. Σαμαράς, Ε. Μειμαράκης και άλλοι, http://www.periodista.gr/xfiles/item/5944.htm ) Πλέον καταδικάζουν την δράση της ΧΑ. Kαι ο Τεμπονέρας, ο Λαμπράκης; Αυτοί που τραμπούκιζαν στην Καλαμάτα εμφανίζονται ως δημοκράτες και μάλιστα ως στιλοβάτες της δημοκρατίας. Είχε δίκιο ο θείος Νώντας όταν ρωτούσε ρητορικά τον M. Βορίδη και τον Πρετεντέρη: ”Τέτοια αθωότητα στις μέρες μας;”
Τον ίδιο Βορίδη (όπως και άλλοι) που παλιά ήταν στο ΛΑΟΣ και σήμερα βουλευτής και πρώην υπουργός της ΝΔ (όλα για μια καρέκλα γίνονται). Στον βωμό του “ανήκωμεν είς τη δύση” (Κ. Καραμανλής) και του “η μετανάστευση είναι ευλογία δια τον τόπον” (Κανελόπουλος) σήμερα θυσιάζουν μια γενιά και ένα ολόκληρο έθνος. Εν έτη 2015 η δεξιά φορά πάλι το ίδιο παλιό σαπισμένο προσωπείο της βάφοντας το με σύγχρονες εκφράσεις όπως μεταρρυθμίσεις, ισοδύναμα μέτρα, εξευρωπαισμός, εθνική χρεοκοπία, καταστροφή, ανασυγκρότηση του κράτους και “ελεύθερη αγορά” ώστε να μαγειρέψει την ίδια συνταγή (άλλωστε κάποιες εκφράσεις τις έχει από την δεκαετία του 1950). Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Κ. Καραμανλη τον νεώτερο όντας πρόεδρος της ΝΔ σε συνέντευξή του την δεκαετία του 90′ παραδέχτηκε ότι υπάρχουν χουντικοί και μοναρχικοί στο κόμμα του. Παρατηρείται, λοιπόν το φαινόμενο οι αρχηγοί της ΝΔ να είναι, με εξαίρεση ίσως τον Κ.Καραμανλη τον νεώτερο, τραμπούκοι και ηγέτες των ταγμάτων εφόδου της ΟΝΝΕΔ, όπως ο Α. Σαμαράς (http://www.periodista.gr/apokalipseis/item/6165.htm) και ο Ε. Μειμαράκης (ΔΕΣ ΕΔΩ)
Η δεξιά όμως συνδέεται ακόμα και με τους ΑΝΕΛ μιάς και ο πρόεδρος Π. Καμμένος αναπαράγει το λεξιλόγιο και το ύφος της ΝΔ αν και ο Μ.Βορίδης τον χαρακτήρισε ως “κομμουνιστή”(αν είναι ποτέ δυνατόν), ενώ το προεκλογικό τους σποτ (αν είναι δυνατόν) έχει σε πρώτο πλάνο τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας σε στρατιωτικές ασκήσεις. Αν ο Καμμένος είναι κομμουνιστής μπορώ με τρόμο να φανταστώ πως πρέπει να είναι οι βουλευτές της ΝΔ. Προσπαθώ με δυσκολία να παρατηρήσω διαφορές στον τρόπο συμπεριφοράς και ομιλίας μεταξύ των ηγετών και βουλευτών κομμάτων της δεξιάς, όπως ΧΑ, ΝΔ και ΑΝΕΛ. Έχουν ακόμα αυτό το τραμπούκικο ύφος με την δήθεν μαγκιά, όπου άνετα θα τους παρομοίαζες με καρικατούρες ταβερνιάριδων, ιδιοκτήτων νυχτερινών μαγαζιών, νταλικέριδων και οικοδόμων οι οποίοι πρός θεού συνήθως έχουν και τιμή και αξιοπρέπεια και “μπέσα” ,που οι από πάνω δεν διαθέτουν στο ελάχιστο. Αυτό το λίγο μάγκικο, πολύ “φλώρικο” και αρκετά ψέυτικο πρόσωπο της σύγχρονης δεξιάς μας θυμίζει το ίδιο γερασμένο πρόσωπο της παλιάς σχολής. Από ιδεολογία, εδώ τα πράγματα ειναι σκούρα! Μηδενική εως ανύπαρκτη! Βασική ιδεολογία όλων των παραπάνω συνιστωσών της δεξιάς πολιτικής είναι ο “φιλελευθερισμός” της αγοράς, φιλελευθερισμός μόνο για τις τράπεζες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές και βεβαίως τις τσέπες τους! Εμείς οι μικροι και μεσσαίοι δεν χωράμε στην σούπα της παραγωγής, είτε μας ονομάζουν τεμπέλιδες και αργόσχολους, είτε μας λένε λαμόγια και κομπιναδόρους, είτε στην καλυτέρα των περιπτώσεων μας πετάνε ένα “Ότι μπορούμε κάνουμε αλλά δεν υπάρχουν λεφτά για εσάς”, ενώ με το άλλο χέρι δίνουν εκατομύρια σε τραπεζίτες, εφοπλιστές, εργολάβους, μεγαλοκαναλάρχες και βιομήχανους. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα φταίμε ακόμα και που ζούμε.
Το παλιό πρόσωπο της δεξιάς αναγεννάτε σαν τον χοθντικό φοίνικα, το όραμα του ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου και πολλών Ελλήνων από πολλούς πολιτικούς χώρους, να κλείστει η δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αποτυγχάνει με καταστρεπτικές συνέπειες για την χώρα μας και τους πολίτες της. Ίσως είναι το κύκνειο άσμα ενός τραυματισμένου θανάσιμα πολτικού συστήματος, ίσως και η νεκρανάσταση του. Ίσως υπάρχει και όσο υπάρχεις, δυστυχώς θα υπάρχουν.
Δημήτρης Ανδρέσας