Εδώ και αρκετό καιρό μετά λύπης μου διαπιστώνω πως από τη νοοτροπία των Νεοελλήνων (εκτός των άλλων) απουσιάζει η έννοια του «επαΐοντος». Ο «επαΐων» είναι ο ειδικός σε ένα θέμα, αυτός που γνωρίζει καλά κάτι, και πρόκειται για μία έννοια την οποία εισήγαγε ο Πλάτων. Με μεγάλη απογοήτευση συνειδητοποίησα ότι έχουμε γεμίσει με «επαΐοντες» και δεδομένου ότι ποιότητα δεν βρίσκεται στην ποσότητα, κάτι δεν πάει καλά.
Σε όποια συζήτηση κι αν βρεθώ υπάρχει πάντα ή ας μην είμαι υπερβολική, σχεδόν πάντα, ένας συμμετέχων ο οποίος έχει άποψη επί παντός επιστητού. Ειλικρινά τους θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους. Θαυμάζω την ιδιότητα αυτή του χαρακτήρα τους να νομίζουν ότι οι υπόλοιποι στην συζήτηση είναι αμαθείς , ανενημέρωτοι και ανειδίκευτοι. Το χειρότερο, όμως, είναι πως πυρήνας των επιχειρημάτων αυτών των ανθρώπων είναι η περιπτωσεολογία. Παίρνουν δηλαδή ως παράδειγμα ΜΙΑ περίπτωση κι εκφράζουν έναν καθολικό συλλογισμό ο οποίος σε συνδυασμό με την άγνοιά τους πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα είναι ΑΚΥΡΟΣ. Read more →