Βραδιά ανασκοπήσεων
Σταθμοί στον οδικό μου χάρτη
Καλοκαιρινή βραδιά ανασκοπήσεων, ονειροπολήσεων, οραμάτων. Κάπου στην πορεία εμπλέκεται το αληθινό με το φανταστικό κι οι οπτασίες γίνονται αιθέριες υπάρξεις. Πλάθεις ταξίδια με το νου σε μέρη μακρινά με αρώματα εξωτικά. Λες θα ήθελα.. μακάρι.. τι καλά να.. και σκέφτεσαι ότι οι χιλιοειπωμένες αυτές λέξεις θα ξαναβγούν από τα χείλη σου. Και αποφασίζεις να πεις για αλλαγή.. γιατί όχι.. εννοείται πως θα… ναι θα έρθω ή ακόμα καλύτερα έρχομαι..!!
Κάθε ευκαιρία χαμένη είναι μια εμπειρία χαμένη, ένα όνειρο απραγματοποίητο, μια ημέρα λιγότερη. Όποιος αναζητά το ιδανικό, δε θα βρει το γνήσια.. τέλειο. Ποιός είπε ότι μια απογευματινή βόλτα δε μπορεί να καταλήξει σε μια αξέχαστη βραδιά;; Μια πρόσκληση για θερινό σινεμά δε μπορεί να αποτελέσει μια από τις ομορφότερες καλοκαιρινές αναμνήσεις. Μην προτρέχουμε! Διάθεση, κέφι, θετική ματιά κι όλα ντύνονται όμορφα.
Μια τυπική μέρα μπορεί να τελειώσει εξίσου όμορφα με ένα ταξίδι. Αρκεί να το θες, να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο και χαμογελώντας να κλείσεις το μάτι στην ευτυχία. Η δική μου καλοκαιρινή βραδιά, με το κοριτσάκι μου να ξεκαρδίζεται στην αγκαλιά μου και να μου κάνει σκέρτσα ήταν μαγική. Κι έχω να θυμάμαι κι άλλες παρόμοιες που μικρές στιγμές τις έντυσαν με χρυσόσκονη. Μια σύναξη παλιόφιλων, ένα ανέκδοτο από το δωδεκάχρονο ξαδερφάκι, μια ματιά από τον άνθρωπο που αγαπάς..
Κι η βραδιά μου συνεχίζεται.. συνεχίζουν τα ταξίδια της ψυχής και του μυαλού και ανοίγουν τα άλμπουμ των αναμνήσεων. Φλας μπακ στα μέρη που πέρασα. Όχι πολλά, ούτε λίγα. Αρκετά για να εκφράσω το θαυμασμό μου για τις ομορφιές της χώρας μας (δυστυχώς, πέρα από εδώ δεν έχω πάει- μα δεν απελπίζομαι! Ελπίζω!!-), μα και μια, άθελά μου, πικρία. Έχουμε ένα τόπο όμορφο, που αν σεβόμασταν το χώμα που πατάμε πιότερο όλα θα ήταν καλύτερα!
Οδικός χάρτης, λοιπόν. Δε θα αναφερθώ σε κάθε κομμάτι που έχω διαβεί μα στους σταθμούς που αγάπησα πιότερο. Θα πάω αντίθετα. Από το Νότο προς το Βορρά. Το όμορφο Γύθειο. Το επισκέφτηκα όταν το αγόρι μου ήταν φανταράκι. Πανέμορφο μέρος. Σαν νησιώτικη χώρα. Πίνακας ζωγραφικής το ηλιοβασίλεμα. Θέλω να επιστρέψω και να περπατήσω τα σοκάκια του και να επισκεφτώ την όμορφη Μονεμβασιά που τότε δε μου δόθηκε η ευκαιρία να δω. Επόμενος σταθμός το οινοποιείο Achaia Clauss. Για τους λάτρεις του κρασιού.. για όσους ονειρεύονται ρομαντικές βραδιές σε αμπελώνες και επιθυμούν να δοκιμάζουν τον ουρανίσκο τους αλά French Kiss και δε συμμαζεύεται.
Ακολουθούν τα Τέμπη με τον χιλιοτραγουδισμένο ποταμό, τα Μετέωρα κι η Καλαμπάκα. Στις μονές των Μετεώρων αισθάνεσαι πως ο χρόνος σταμάτησε. Αιωρείσαι, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Βόλος και Πήλιο. Χωριουδάκια γραφικά που όλοι αγαπάμε. Βουνό και θάλασσα.
Επόμενη στάση. Ιωάννινα. Το νησάκι στη λίμνη. Ο Αλή-πασάς κι η κυρά Φροσύνη. Έπειτα, Πρέσπες, Άγιος Γερμανός, Άγιος Αχίλλειος (ένα μικρό νησάκι μέσα στη μικρή λίμνη των Πρεσπών) και στο γυρισμό Φλώρινα ( το καλύτερο ψητό κοτόπουλο που έφαγα ποτέ!.. ίσως η διαδρομή με το δίκυκλο κι ο καθαρός αέρας φέρουν την ευθύνη!).
Οι καταρράκτες στην Έδεσσα. Η πλατεία στις Σέρρες. Σαν τη Χαλκιδική και τις παραλίες της ..δεν έχει. Η Θεσσαλονίκη;;;.. Ένα μεγάλο κεφάλαιο από μόνη της, ένα κεφάλαιο ζωής, μια πόλη αγαπημένη. Μια παράφραση του τραγουδιού.. τα φοιτητικά τα χρόνια δε τα αλλάζω με τίποτα. Και εννοείται.. «Όμορφη Θεσσαλονίκη.. τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ..».
Και μετά.. Καβάλα, Ξάνθη, Σουφλί. Στο Σουφλί ο χρόνος έχει σταματήσει. Συνυπάρχει το τώρα με το χθες. Συνυπάρχουν οι άνθρωποι.
Εδώ θα τελειώσω το οδοιπορικό μου. Με φανταρικό ξεκίνησα. Με αυτό κι η τελεία.
Μικρή η διαδρομή μου. Αν ξετυλίξω όλο το κουβάρι, οι ώρες πολλές, οι αναμνήσεις περισσότερες. Μη μιλήσω και για θαλάσσιες διαδρομές.
Σκοπός του οδοιπορικού μου: Εννοείται πως δεν είμαι πολυταξιδεμένη. Δεν έχω δει διάφορους πολιτισμούς (παρά μέσα από σελίδες βιβλίων). Δεν έχω μπει σε αεροπλάνο. Όμως, επιμένω. Τα όνειρα, τις στιγμές, την ομορφιά, την ευτυχία, εμείς τα δημιουργούμε. Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στις προ(σ)κλήσεις, να ανοίγουμε την πόρτα, να μην κλειδαμπαρώνουμε. That’s all!!
Γ.A