Η βιασύνη δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Αν είχαμε την υπομονή και περιμέναμε μια στιγμή, ένα λεπτό… ίσως πολλά πράγματα να ήταν διαφορετικά.
Προχωρώντας στους δρόμους της πόλης βλέπεις αυτοκίνητα να περνάν, βιαστικούς οδηγούς να κορνάρουν ανυπόμονα, να προσπερνάν τη διάβαση, να περνάν με κόκκινο, να τρέχουν και να μη… φτάνουν.
Ένα λεπτό γρηγορότερα δε θα σε οδηγήσει ταχύτερα στον προορισμό σου κι αν το κάνει πιο τελικά το κέρδος;;; Χιλιάδες τα χαμένα λεπτά, μα αυτό όχι. Πολλά τα προβλήματα, οι σκέψεις, το άγχος που αναμφισβήτητα κατακλύζει τις ζωές μας. Μα το τιμόνι δεν πρέπει να είναι τρόπος εκτόνωσης. Μπορεί ένα ατόπημα να στοιχίσει ζωές.
Διασκέδασε το ταξίδι. Τη διαδρομή μες την πόλη. Την κίνηση που σε καθυστερεί μα δε μπορείς να πάρεις ένα μαγικό ραβδάκι και να την εξαφανίσεις. Δες τη θετική πλευρά. Άνοιξε το ράδιο. Βάλε την αγαπημένη σου μουσική. Άσε το αεράκι να σου χαιδεψει τα μαλλιά. Απάντησε στις επίμονες απορίες του παιδιού σου. Παρατήρησε τα χρώματα και τους ανθρώπους γύρω σου.
Δε χρειάζεται βιασύνη πουθενά. Ήρεμα και θα ανταμειφθείς. Μην τρέχεις στο δρόμο χωρίς να αφουγκράζεσαι ήχους και να αντλείς εικόνες. Κοίτα που και που τους ανθρώπους στα μάτια. Πες μια κουβέντα παραπάνω κι ας συνεχίσει το ρολόι να τρέχει.
Μη βιάζεσαι. Κάθε λεπτό είναι ανεκτίμητα όμορφο. Αρκεί να το ζεις.
Άλλωστε, όπως λέει και μια παροιμία, «όποιος βιάζεται …σκοντάφτει»!!
Κι ο σοφός λαός έχει δίκιο. Η βιασύνη είναι κακός δάσκαλος. Αν έχεις αυτήν οδηγό στερείσαι πολλές από τις χαρές και τις ομορφιές της ζωής. Αποτελεί τροχοπέδη σε επιτυχίες και βάζει φρένο – ναι βάζει φρένο, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό- ! Φρένο στα αληθινά συναισθήματα, στις πηγαίες συγκινήσεις, στην πραγματοποίηση στόχων κι ονείρων.
Απαιτείται υπομονή, επιμονή, προσήλωση, αγάπη.. Βήμα, βήμα, αργά και σταθερά όλα είναι δυνατά. Αρκεί να αφεθούμε στο ταξίδι, στην ίδια την ομορφιά της ζωής..
Αργά και σταθερά, λοιπόν…!!
Ά.Γ.