Στις 29 Νοεμβρίου 1899 ιδρύθηκε ένας από τους ιστορικότερους αθλητικούς συλλόγους παγκοσμίως, η Μπαρτσελόνα. Όπως μαρτυρά και η φράση που αναγράφεται στις εξέδρες του Καμπ Νου, η Μπαρτσελόνα είναι “κάτι περισσότερο από ένα αθλητικό σωματείο” … στα καταλανικά “Μes que un club”. Κι αυτό γιατί το κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο αυτής της ομάδας είναι τεράστιο κι η ιστορία της είναι αυτή που το αποδεικνύει.
Ο Ελβετός επιχειρηματίας Joan Gamper (1897-1930) αποφάσισε να ιδρύσει μια ομάδα στη Βαρκελώνη, η οποία πήρε το όνομα και το οικόσημο της πόλης, ενώ τα χρώματα είναι τα ίδια με αυτά της Βασιλείας, ομάδα στην οποία είχε αγωνιστεί και ο ίδιος. Από το όραμα του λοιπόν, γεννήθηκε αυτή η ομάδα-σύμβολο που θα άφηνε μετέπειτα το σημάδι της στην Ισπανική, αλλά και την παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία. O Gamper επιτέλεσε πρόεδρος της Μπαρτσελόνα για 25 χρόνια και μάλιστα αγωνίστηκε και σ’ αυτήν ως ποδοσφαιριστής.
Τη δεκαετία του 20′, όμως, άρχισαν τα οικονομικά προβλήματα για το σύλλογο και το 1925 η κατάσταση επιδεινώθηκε καθώς ξεκίνησαν οι αντικρούσεις και με το ισπανικό καθεστώς. Αυτό συνέβη όταν σε έναν αγώνα οι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα “γιουχάρισαν” τον εθνικό ύμνο. Ο τότε δικτάτορας Μιγκέλ Πρίμα ντε Ριβέρα ενοχοποίησε τον Gamper για το συμβάν, τον οποίο χαρακτήρισε Καταλανό εθνικιστή και τον καθαίρεσε από την προεδρία. Παράλληλα τιμώρησε τους μπλαουγκράνα με εξάμηνο αποκλεισμό από τα γήπεδα.
Εκείνη την εποχή η Μπαρτσελόνα είχε μεγάλη απήχηση στους φιλάθλους. Οι επιτυχίες στο πρωτάθλημα Καταλωνίας αλλά και στο κύπελλο Ισπανίας είχαν οδηγήσει στην κατασκευή ενός μεγαλύτερου γηπέδου από το αρχικό (μόλις 2,000 θέσεων), του “Les Corts”, χωρητικότητας 22,000 θέσεων.
Το 1929 ο Gamper χρεοκοπεί κάτι που, σε συνδυασμό με το κυνήγι της δικτατορίας εναντίων του, τον οδηγεί στην αυτοκτονία.
Το 1936 ξεκινάει η μαύρη περίοδος στην ιστορία του καταλανικού συλλόγου. Το πραξικόπημα της χρονιάς εκείνης οδηγεί σε εμφύλιο και οι Καταλανοί τάσσονται υπερ των δημοκρατικών. Ο πρόεδρος Josep Sunyol (1898-1936) υποβλήθηκε σε φάλαγγα από τα στρατεύματα του δικτάτορα Φράνκο (1892-1975) και εκτελέστηκε. Εκείνη την περίοδο δολοφονήθηκαν ακόμα και ποδοσφαιριστές της Μπαρτσελόνα, αλλά και της Αθλέτικ Μπιλμπάο (Βάσκοι) καθώς θεωρήθηκαν εχθροί του καθεστώτος. Έτσι βομβαρδίστηκαν τα γραφεία και οι σύνδεσμοι των δύο αυτών συλλόγων. Με το τέλος του εμφυλίου και την επικράτηση του Φράνκο έρχονται και οι αλλαγές για την καταλανική ομάδα. Αλλαγή του ονόματος σε ισπανόφωνο, αφαίρεση της καταλανικής σημαίας από το σήμα και μετονομασία του γηπέδου.
Η Ρεάλ Μαδρίτης, η ομάδα του βασιλιά, ήταν εκείνη που προστάτευε ο Φράνκο. Αφού την “καθάρισε” από τους δημοκρατικούς, βασανίζοντας και εκτελώντας τους, έχτισε το Σαντιάγκο Μερναμπέου, γήπεδο της “βασίλισσας”. Παράλληλα όρισε δικό του πρόεδρο στη Μπαρτσελόνα και προσπάθησε να ορίσει τη Ρεάλ ως εθνική ομάδα της χώρας. Τίποτα πλέον δεν γινόταν χωρίς τη δική του έγκριση και σ΄αυτόν οφείλεται η ¨κλοπή” του Αλφρέντο Ντι Στέφανο (για πολλούς από τους καλύτερους επιθετικούς όλων των εποχών) από τη Μπαρτσελόνα. Ο τεράστιος αυτός ποδοσφαιριστής είχε συμφωνήσει με τους Καταλανούς, όμως με βασιλικό διάταγμα μετακινήθηκε στη Ρεάλ.
Ένα από τα γνωστότερα συμβάντα έλαβε χώρα το 1943 στον ημιτελικό κυπέλλου μεταξύ Ρεάλ και Μπάρτσα. Οι μπλαουγκράνα είχαν επικρατήσει στον πρώτο αγώνα 3-0, όμως στον επαναληπτικό στρατεύματα του Φράνκο εισέβαλαν στα αποδυτήρια πριν, αλλά και στο ημίχρονο, του αγώνα οπλισμένα και εξανάγκασαν τη Μπαρτσελόνα στην πιο βαριά ήττα της σε classico με 11-1.
Η δικτατορία του Φράνκο έλαβε τέλος με το θάνατο του το 1975 και έκτοτε η Μπαρτσελόνα, ελεύθερα, άνθισε ποδοσφαιρικά.
Έχει κατακτήσει συνολικά 23 πρωταθλήματα, 27 κύπελλα Ισπανίας, 11 σούπερ-καπ Ισπανίας, 5 Champions League, 4 κύπελλα κυπελλούχων, 3 κύπελλα ΟΥΕΦΑ, 4 ευρωπαικά σούπερ-καπ και 2 παγκόσμια κύπελλα συλλόγων.
Στις τάξεις της έχουν αγωνισθεί τεράστιοι ποδοσφαιριστές όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα. ο Γιόχαν Κρόιφ, ο Ρονάλντο και ο Λιονέλ Μέσσι.
Έδρα της από το 1957 είναι το Καμπ Νου χωρητικότητας 98,000 θέσεων.
Η Μπαρτσελόνα ανήκει ακόμα στα μέλη της, τα οποία πλησιάζουν τις 150,000 και είναι εκείνοι που εκλέγουν τον πρόεδρο της ομάδας. Έως το 2006 στη φανέλα της δεν υπήρχε το όνομα κάποιου χορηγού. Από την περίοδο 2006-2011 το χώρο εκείνο είχε παραχωρήσει στη Unicef, ενώ από τότε και μέχρι σήμερα διαφημίζει γνωστή αεροπορική εταιρία.
Η Μπαρτσελόνα δεν ήταν και δε θα είναι ποτέ απλά μια ομάδα. Θα συμβολίζει πάντα την προσδοκία των Καταλανών για ανεξαρτητοποίηση από την Ισπανία και θα κουβαλάει το αιματοβαμμένο παρελθόν της.
πηγές
mixanitouxronou.gr
contra.gr
tanea.gr
Σταυρούλα Κουλίτση