Το να είσαι απολιτίκ δεν έχει πλάκα

Ο ελληνικός πολιτικός βούρκος του παρασκηνίου  έχει φθείρει όσο ποτέ άλλοτε την έννοια του πολίτη, ο οποίος τελικά παύει να υφίσταται. Κι αυτό βεβαιότατα από τη στιγμή που η πόλη πλήττεται ακατάπαυστα και ανελέητα ενώ  οι  κυβερνώντες παίρνουν επιπόλαια και αψήφιστα κάθε κοινωνικοπολιτικό ρίσκο   με καταστροφικά αποτελέσματα. Έτσι, όταν η πολιτεία και το πολίτευμα καταντούν παιχνίδια στα χέρια κάθε λαοπλάνου δυνάστη, όταν οι πολιτικοί θεσμοί κατακρεουργούνται και τα ανθρώπινα δικαιώματα κακοποιούνται οι άνθρωποι καταλήγουν να χάνουν κάθε πολιτική ταυτότητα, κάθε πολιτική συνείδηση παραχωρώντας το πεδίο σε δημαγωγούς και πολιτικάντηδες κάθε λογής.

Το να είσαι απολιτίκ δεν είναι απλή τάση αλλά ολόκληρη ιδεολογία στην Ελλάδα του 2017 , όπου οι πληγές επιτρέπουν τα πάντα. Γι’ αυτό πλέον οι απολιτίκ όχι μόνο αποτελούν μεγάλο μέρος του πληθυσμού αλλά είναι απολύτως ανεχτοί και τελικά απαρατήρητοι. Φυσικά, όλα αυτά είναι μέρος ενός μεγαλοφυούς σχεδίου που φαίνεται να τελεσφορεί, αποδίδοντας τους πικρούς καρπούς του με ταχύτητα φωτός.

apolitik

Γι’ αυτό το λόγο πρέπει η ειλικρινής εφαρμογή της έννοιας του πολίτη να αποτελέσει κεντρικό σημείο της διεκδίκησης του λαού και του αγώνα του, για να μην καταντήσει έρμαιο της ίδιας της παραίτησης και της αφροσύνης του. Η δύναμη της πολιτικής  βούλησης που ρυθμίζει , αποφασίζει , γνωρίζει , ακυρώνει και διεκδικεί πρέπει να επανέλθει για να αποφευχθεί η ολοκληρωτική αδράνεια, που ενισχύει η παραπληροφόρηση και το υποκινούμενο ψεύδος με στόχο τον κατακερματισμό των πάντων στο βωμό μιας δήθεν δημοκρατίας και ισοτιμίας που ασελγεί εις βάρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Δεν αρκούν οι επαναστατικές διακηρύξεις των πολλών – εκ του ασφαλούς συνήθως- για να αλλάξει  το ελληνικό κατεστημένο. Είναι φανερό ότι η Ελλάδα νοσεί πολιτικά πιο πολύ από ποτέ ενδεδυμένη με το μανδύα του τραγικού ήρωα μιας και το αγνοεί πλήρως. Είναι αναγκαίο και επιβεβλημένο να αναβιώσει ο δυισμός: άνθρωπος –πολίτης και μαζί του η πολιτική αυτονομία, που θα επιτρέψει τα θαύματα! Δεν αρκεί η απλή επίγνωση των λαθών όταν η ανατροπή τους είναι η ισχυρότερη λύση.

Ανδριάνα Δημητρίου