Το άγχος…μια λέξη… πολλά νοήματα. -το δημιουργικό, το παθολογικό, το παροδικό και το μόνιμο- Πολλές φορές ένα ασήμαντο γεγονός είναι ικανό να μας προκαλέσει στρες και να μην αντιληφθούμε πρώτοι εμείς οι ίδιοι τον λόγο που νιώθουμε ξαφνικά νευρικοί και έχουμε αρνητική διάθεση.
Το άγχος σύμφωνα με την ψυχολογία είναι ένα αίσθημα δυσφορίας, ταραχής και έντασης, αλλά σε μικρές ποσότητες μας κρατάει σε εγρήγορση. Μπροστά σε καταστάσεις που φοβόμαστε ή νιώθουμε κάτι σαν κίνδυνο, αυτό μας βγαίνει σε άγχος. Σχετίζεται δε, με την επικείμενη επιτυχία ή αποτυχία μας σε διάφορες καταστάσεις, όπως εξετάσεις υγείας, μαθημάτων, συνέντευξη.
Η κύρια ορμόνη του άγχους, η κορτιζόλη, ενεργοποιείται και αυξάνεται πάρα πολύ στις περιπτώσεις βιώματος πολύ έντονου άγχους. Τότε η κορτιζόλη μας προκαλεί αρνητικά συναισθήματα όπως φόβο, επιθετικότητα, κατάθλιψη. Όλα αυτά μας οδηγούν σε καταστάσεις πίεσης που δεν ξέρουμε πως να τις διαχειριστούμε. Επιπλέον μέσα από διάφορες μελέτες που έχουν διεξαχθεί, έχει γίνει φανερό ότι η κορτιζόλη σε υψηλά επίπεδα φθείρει τον οργανισμό μας και επιδρά στην φυσιολογία του εγκεφάλου μας. Το στρες και κατ’ επέκταση η υψηλή κορτιζόλη βλάπτει σοβαρά την ψυχική και σωματική μας υγεία.
Σε όλους τους τομείς της καθημερινής μας ζωής νιώθουμε άγχος, στην εργασία μας, αλλά και στις προσωπικές μας σχέσεις ή ακόμα και για θέματα που αφορούν τον ίδιο μας τον εαυτό. Βασικά θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι όλα μας τα άγχη ξεκινάνε από την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Άλλωστε, καθημερινά θέτουμε στον εαυτό μας ερωτήματα όπως «Τι θα πουν οι άλλοι;», «Μήπως τους απογοητεύσω;», «Θα προλάβω;». Ερωτήματα που κατεξοχήν ευθύνονται για το άγχος.
Κάτι σαν επίλογος…θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας. Η ζωή πάντα θα γυρίζει και εμείς θέλοντας ή μη θα προχωράμε από το παρελθόν στο παρόν και στο μέλλον. Πότε με αργά και μικρά βήματα και πότε πιο αποφασιστικά και γρήγορα. Το άγχος οπότε ή θα το χρησιμοποιήσουμε ως κινητήρια δύναμη και θα μας δίνει θάρρος ή θα το αφήσουμε να μας κυριεύσει κρατώντας μας πίσω και κάνοντας μας δειλούς απέναντι στην ίδια τη ζωή.
Να μην ξεχνάτε λοιπόν πως ο καθένας μας κρύβει μια δύναμη μέσα του ακόμη κι αν δεν το γνωρίζει. Ας σταματήσουμε λίγο ότι κάνουμε, να αποτραβηχτούμε από τους τρελούς ρυθμούς της καθημερινότητας και ας αφουγκραστούμε τον ευατό μας : τα θέλω μας, τις ανάγκες μας, τα υπέρ και τα κατά μας. Τότε θα καταλάβουμε ότι η διαχείριση του άγχους είναι στο χέρι μας. Ίσως μερικοί από μας να θέλουν μια επιπλέον καθοδήγηση, αλλά η αναγνώριση του αισθήματος του άγχους είναι η αρχή!
E.M