Και ποιος δεν αγάπησε με όλη του την καρδιά; Ποιος δεν θέλησε να δώσει την ψυχή του στους αγαπημένους τους; Ποιος δεν θυσίασε στο βωμό της αγάπης και δεν ένιωσε πλουσιότερος από ποτέ με τα δωρήματά της; Ακόμα πολλοί δάκρυσαν και πόνεσαν εξαιτίας της και άλλοτε γέλασαν μέχρι δακρύων και πέταξαν στα σύννεφα.
’Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.’’ έλεγε ο Απόστολος Παύλος και είχε δίκιο.
Η παραπάνω άψογη προσέγγιση της ουσίας της αγάπης φροντίζει να μας υπενθυμίζει να αγαπάμε ολοκληρωτικά και αληθινά γιατί σε διαφορετική περίπτωση αγάπη δεν υπάρχει αλλά κάτι άλλο που ξεγελά στην όψη. Φυσικά τα λάθη είναι ανθρώπινα και πρέπει να συγχωρούνται. Παρόλο που θέτουν σε κίνδυνο σχέσεις και ανθρώπους δεν είναι παρά κόκκοι άμμου μιας απέραντης παραλίας που χωράει και συγχωράει χωρίς δισταγμούς. Αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για τους παραβάτες αλλά τονίζει ξεκάθαρα την μεγαλοσύνη και τη γενναιοδωρία της.
Η αγάπη γνωρίζει καλά τη συγχώρεση και μπορεί να ξεπεράσει κάθε πρόβλημα όσο ανεπανόρθωτο κι αν φαντάζει, επουλώνει κάθε τραύμα όσο βαθύ κι αν είναι. Μπορεί και βλέπει μακριά και το κάνει πάντα αισιόδοξα. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με φόβο και επιφύλαξη, με εγωισμούς και ματαιοδοξίες. Αφού όπως λέει και ο σπουδαίος Καζαντζάκης :΄΄… Στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ και το εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει χάνομαι’’. Επομένως αγαπάτε, αγαπάτε ολόψυχα!
A.Δ