« Πάμε ξανά; »

Συχνά παρατηρώ σε συζητήσεις μεταξύ φίλων πως είμαστε προγραμματισμένοι και πλασμένοι να βλέπουμε ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα. Ίδιες σειρές, ίδιες ταινίες, ακόμα να διαβάζουμε τα ίδια βιβλία που μας μάγεψαν. Χιλιοπαιγμένες εκφράσεις και αστεία που όσες φορές κι αν τα ακούσουμε δε σταματάμε. Πάλι απ’ την αρχή.

Τι συμβαίνει με εμάς τους ανθρώπους; Γιατί μας αρέσουν οι επαναλήψεις στη ζωή μας και δε μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτές; Γιατί όταν τελειώσει κάτι λυπόμαστε και θέλουμε να το δούμε ξανά;

1892Η επανάληψη σημαίνει ασφάλεια. Η σκέψη ότι θα νιώσεις ένα γνώριμο συναίσθημα κι όχι κάτι καινούριο σε κάνει να αναζητάς το παλιό. Το χιλιοπαιγμένο. Η σκηνή που σε κάνει να καταλάβεις το νόημα της ταινίας είναι η αγαπημένη σου. Και θα τη ξαναδείς κι άλλη μια φορά. Η σελίδα ενός βιβλίου που υπογράμμισες τη φράση που σε άγγιξε, είναι η ίδια τσακισμένη σελίδα που θα ανοίξεις πάλι σε μικρό χρονικό διάστημα για να διαπιστώσεις πως είναι ακόμη εκεί. Και αυτό που αναγράφεται σου λέει ξανά το ίδιο.

Ξανά. Επανάληψη βημάτων, λόγων, παρατηρήσεων. Δε θα ξεφύγουμε ποτέ από τον φαύλο κύκλο του ίδιου πράγματος. Γιατί; Δε θέλουμε να γνωρίσουμε κάτι καινούριο; Κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη ξέρουμε και μας άγγιξε χίλιες φορές; Να ζήσουμε μια άλλη νύχτα, ένα άλλο πρωινό. Μια άλλη σκέψη που δε θα συνδέεται με κάτι παλιό.

Ίσως δε μπορέσουμε ποτέ να ξεπεράσουμε το ήδη γνωστό, το ήδη γνώριμο. Μπορεί να συνεχίσουμε να το αγαπάμε και να το βλέπουμε ξανά και ξανά. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε προχωράμε σε κάτι καινούριο, ότι δε ζούμε κάτι διαφορετικό.

Ίσως πάλι και μέσα στο παλιό, να βρίσκεται κάτι καινούριο. Η κάθε δεύτερη, τρίτη και τέταρτη φορά δεν είναι ποτέ η ίδια. Γιατί μέσα στο χρονικό αυτό περιθώριο έχεις ακούσει και κάτι άλλο, έχεις συζητήσει με άλλους ανθρώπους με άλλες οπτικές. Κι έτσι η κάθε φορά είναι καινούρια, εμπεριέχοντας κάτι παλιό.

Θα είμαστε πάντα δέσμιοι του παλιού γιατί έχουμε αναμνήσεις. Αλίμονο αν δεν τις είχαμε κι αυτές να μας θυμίζουν το παρελθόν μας, το ποιοί είμαστε, τι ζήσαμε, τι ποθήσαμε. Όμως κι αυτές θα ανήκουν ακριβώς εκεί. Στο περασμένο, και θα περιμένουν να τις σκεφτούμε στο ξεκίνημα για κάτι άλλο και να τις προσπεράσουμε ξανά.

N.Α

Leave a Reply