Οι περιπτώσεις, κάτω από τις οποίες κάποιος έχει την ευκαιρία ή την ατυχία να βρεθεί στο περιθώριο, είναι αρκετές. Αλλοτε η επιλογή γίνεται τυχαία. Κάποτε αυτή η κατάσταση κρίνεται επιβεβλημένη από προσωπικές και γενικές κοινωνικές συγκυρίες. Για παράδειγμα, ένας οποιοσδήποτε παραβάτης του νόμου οφείλεται να παραμείνει έγκλειστος σε ένα σωφρονιστικό ίδρυμα, για όσον καιρό κρίνει η Δικαιοσύνη ότι χρειάζεται, προκειμένου να φρονηματιστεί και να επανέλθει στους κόλπους της κοινωνίας, η οποία τον θεώρησε, αρχικά, απόβλητο. Αυτή η περίπτωση απομόνωσης δίνει το χρονικό περιθώριο στο δράστη να αναλογιστεί την πράξη ή τις πράξεις του και αφού τις περάσει από το κόσκινο της νηφαλιότητας, να μετανοήσει και να κάνει τα αδύνατα δυνατά, ώστε να καταφέρει να δείξει ένα άλλο πρόσωπο στον κόσμο, ο οποίος τον έκρινε καταδικαστέο. Από την άλλη, αυτή η απομόνωση θα μπορούσε να τον σύρει ακόμη βαθύτερα στο σκοτάδι της ψυχής του και να καταπιεί και το τελευταίο κομμάτι της ελπίδας που υπήρχε για μετάνοια και επανένταξη στην κοινωνική καθημερινότητα., καθώς έχουμε υπόψη μας περιπτώσεις φυλακισμένων, οι οποίοι επ’ ουδενί λόγω δεν ζητούν άφεση αμαρτιών. Αντιθέτως, διασκεδάζουν πάρα πολύ τις εντυπώσεις που έχει προκαλέσει το ειδεχθές έγκλημά τους και αποσκοπούν στη μυθοποίησή τους, αδιαφορώντας για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα τερματίσουν τη ζωή τους.
Read more →
