Γιατί το “Turn Blue” δεν είναι αυτό που περιμέναμε

Το “Turn Blue” των Black Keys κυκλοφορεί επίσημα στις 13 Μαΐου.

freeminds

Εμείς το ακούσαμε και… δεν ενθουσιαστήκαμε. Σε σημείο να ευχαριστούμε τη Lana που έβγαλε το West Coast (εδώ) και ακούσαμε κάτι καλό τον τελευταίο μήνα. Κι αυτό μόλις διαβάσατε ήταν μεγάλη παραδοχή.

Το άλμουμ, λοιπόν, ξεκινάει με το Weight Of Love δυναμική μπαλάντα με στοιχεία classic rock. Δε με έπεισε όπως ούτε και το επόμενο. Και εδώ ξεκινάει το λάθος αφού κάθε άλμπουμ πρέπει να  έχει στην αρχή του τα πιο δυναμικά τραγούδια. Κι αυτό γιατί πρώτον πρέπει να τραβήξει την προσοχή του ακροατή που καλώς ή κακώς όταν ακούει κάτι για πρώτη φορά είναι πολύ αυστηρός αλλά και περισσότερο αντικειμενικός κριτής (η πλύση εγκεφάλου έχει χτίσει καριέρες και καριέρες μην το ξεχνάμε). Δεύτερον μειώνει τις προσδοκίες. Όταν στο ΑΜ των Arctic Monkeys  (εδώ) άκουσα το Do I wanna know και μετά το R U Mine δεν ήθελα τίποτα άλλο.
Στη συνέχεια έχουμε το Turn Blue, tο δεύτερο single-promo που είχε κυκλοφορήσει τον Απρίλη, που δεν με ενθουσίασε ούτε τότε ούτε και τώρα (ειλικρινά προσπάθησα!)

Και επιτέλους φτάνουμε στο Fever.
Υπάρχει κάποιος που δεν το έχει ακούσει; Υπάρχει κάποιος που δεν του άρεσε; Μακράν το καλύτερο κομμάτι του δίσκου αλλά και από τα καλύτερα της χρονιάς. Σε επίπεδα Lonley Boy δηλαδή (!)

   

Να σχολιάσω εδώ τα ευφυέστατα video clip των Black Keys τα οποία περισσότερο μοιάζουν με ερασιτεχνικές παρωδίες στο youtube πάρα με Official Video σοβαρού συγκροτήματος αλλά πραγματικά αξίζουν προσοχής.

Από ότι μένει το It’s up to you now έχει προοπτικές, μουσική που σου μένει και εναλλαγές στο ρυθμό. Στα ίδια πλαίσια και το κομμάτι που κλείνει το δίσκο Gotta get away. Κατά τα άλλα πολλές, πάρα πολλές αδιάφορες μπαλάντες. Από τα άλμπουμ που δεν θα ξανακούσω ολόκληρα. Και αυτό είναι το νούμερο ένα μείον σε μια καινούργια δουλεία.

Σταυρούλα Κουλίτση

Leave a Reply