Η αλήθεια είναι ότι δε συνηθίζω να διαβάζω βιβλία που σου λένε τι να κάνεις. Βιβλία που ισχυρίζονται πως ξέρουν την απάντηση σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις ή ίσως κάποια μέρα βρεθεί στο δρόμο σου. Δεν πείθομαι με τις εντυπωσιακές ‘αλήθειες’ που γράφονται μέρα με τη μέρα. Ίσως να είμαι λίγο κυνική και να μην έχω εμπιστοσύνη σε μια σκέψη πέρα από τη δική μου. Ίσως.
Νομίζω όμως πως ούτε και συ έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη σε αυτά που διαβάζεις. Απλώς σου δίνουν μιαν αίσθηση ασφάλειας. Πως τώρα που ξέρεις διαβάζοντας τι να κάνεις, θα είσαι πια σωστός και δε θα σφάλεις ποτέ. Θα γνωρίζεις τις παγίδες σε κάθε κατάσταση που θα βρεθεί στη ζωή σου, θα ξέρεις πότε να αφεθείς πιο χαλαρός και πότε να θυμώσεις. Πότε να διεκδικήσεις το δίκιο σου γιατί έτσι έχεις διαβάσει και έτσι θεωρείται σωστό και πότε να είσαι πιο διαλλακτικός. Άλλωστε το αξίζεις να μην είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και τους γύρω σου.
Ένα βιβλίο με αλήθειες, λέει και ψέματα. Και συγχώρεσε με αν γίνομαι αυστηρή αλλά δε μαθαίνεται τίποτα που είναι μόνο γραμμένο. Πρέπει να ζήσεις κάποια πράγματα για να ξέρεις τι έχει συμβεί, τι θα συμβεί και συνάμα τι δε συμβαίνει ποτέ. Τι έπρεπε να περιμένεις και τι δεν ήρθε. Ναι, ίσως ορισμένες φράσεις και αποφθέγματα να είναι σωστά, δεν αμφιβάλλω. Όμως πόσο πρέπει να στηριχτείς σε αυτά και να αφήσεις τη βούληση σου τελείως κατευθυνόμενη με βάση εμπειρίες άλλων; Πόσο εύκολο είναι να νομίζουμε πως με ένα βιβλίο ή μια φράση λύθηκε το πρόβλημα. Μάθαμε την ‘αλήθεια’..
Η αλήθεια είναι πως κι εμένα μου αρέσει να διαβάζω την ‘αλήθεια’. Προτάσεις που μια συγκεκριμένη στιγμή, εποχή, νύχτα ή μέρα έχουν απόλυτο νόημα ανάλογα με αυτό που σου τριβελίζει το μυαλό. Δεν το αρνούμαι. Κοιτάζω ένα στη βιβλιοθήκη μου αυτή τη στιγμή. Πιάνει αρκετό χώρο μάλιστα, έχει εκτοπίσει δύο άλλα βιβλία που έβαλα στην αποθήκη. Γιατί όμως; Έχει τόση σημασία για μένα αυτό που θα μου πει; Νιώθω πως κι εγώ έχω την ευκαιρία για μια καλύτερη άποψη όσον αφορά τη ζωή, τον έρωτα, την ελευθερία; Ίσως..
Ίσως πάλι και να μου αρέσει να το διαβάζω απλώς. Επειδή μου αρέσει να βρίσκω κοινά στοιχεία του εαυτού μου πάνω σε σελίδες. Τη λύση δε μου αρέσει να βρίσκω και δεν την ανακάλυψα και ποτέ, όμως. Όσο και να συμφωνώ με κάτι που έχει ειπωθεί στο δικό μου το βιβλίο ή στο δικό σου, την απάντηση δε την βρήκα ακόμα. Δεν είναι άσχημο αυτό κι ούτε απογοητευτικό. Είναι πιο αισιόδοξο θα έλεγα εγώ.
Δεν έχουμε βρει ακόμα την αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει αλήθεια. Δεν υπάρχει κάτι σωστό ή λάθος πάντα, όπως δεν υπάρχει μόνο μαύρο και άσπρο. Συνεχώς τρέχουμε να προλάβουμε την αλήθεια, το μήνυμα – τι εννοούσες με αυτό που μου είπες τις προάλλες; -, την είδηση που θα μας φέρει κοντά στην εξήγηση, τον σωστό ρυθμό. Όχι. Αν γνωρίζαμε την ‘αλήθεια’ δε θα είχαμε λόγο να ελπίζουμε και να προσπαθούμε σε κάτι καινούριο.
Μάθαμε να λένε μόνο ‘ναι’..
Να στηριζόμαστε στον εαυτό μας και στη δική μας κρίση, αυτό είναι κάτι καινούριο. Μπορεί και να σου αρέσει. Γιατί όχι; Κάνε μια βόλτα όταν έχει ήλιο, έτσι για να μπορέσεις να δεις καλύτερα τον δρόμο και τα βήματα των ανθρώπων σε καθαρό ουρανό. Δε θα βρουν την αλήθεια, όπως και εσύ. Κάνε μια σκέψη και ίσως και να βρεθείς σε έναν δρόμο. Ακολούθησε τον και δες που θα σε βγάλει. Μπορεί να μην είναι και τόσο ωραίος μα τίποτα δεν είναι μόνο άσχημο.
Άλλωστε υπάρχει και το μπλε.
~Νιόβη