ΜΕΡΕΜΕΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ…Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ!

Μέσα Δεκέμβρη και μία παρόμοια της κοινωνίας κατάσταση βιώνεται σε δύο από τα μεγαλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας. Μία κατάσταση που κάθε άλλο παρά σε οργανισμό παραπέμπει και με την κοινή γνώμη να είναι πιο διχασμένη από ποτέ. Ποιος φταίει, τι προκάλεσε αυτήν την αναστάτωση και εν τέλει, θα οδηγηθούμε σε απώλεια της ακαδημαϊκής  χρονιάς; Μεγάλα ερωτήματα τα οποία δεν δείχνουν να έχουν βρει πειστική απάντηση από κανένα εκ των δύο συμβαλλομένων μερών, ίσως επειδή και οι δύο έχουν καταθέσει τον οβολό τους στην δημιουργία της και την συνέχεια της κατάστασης αυτής.

Αρχικά όσον αφορά την στάση των πανεπιστημίων καθώς είναι εκείνη που καλώς ή κακώς κινεί τις καταστάσεις (ή περισσότερο εύστοχα δεν τις κινεί). Την τελευταία λοιπόν εβδομάδα παρατηρούμε από όλους να αναφέρεται η 1η Δεκεμβρίου ως μία καταληκτική ημερομηνία έναρξης της λειτουργίας των πανεπιστημίων προκειμένου να μην χαθεί το εξάμηνο. Στην συνέχεια ο κ. Πελεγρίνης ανέφερε σε δηλώσεις του σε μεγάλο κανάλι στις 9/10 εν ολίγοις ότι οι 500 αυτοί υπάλληλοι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Ε.Κ.Π.Α. και η απομάκρυνση τους αποτελεί πλήγμα για την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου. Εγώ δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί του αρχικά ως καθ’ έξιν αρμόδιος για την λειτουργία του πανεπιστημίου. Παρ όλα αυτά γνωρίζω ότι όταν στηρίζει κάποιος μία άποψη για ένα συγκεκριμένο θέμα οφείλει να την τεκμηριώνει προκειμένου αυτή να σταθεί σε σοβαρή κουβέντα. Εάν δηλαδή ο κ. Πελεγρίνης διαφωνεί με την άποψη του υπουργείου και ισχυρίζεται ότι το συγκεκριμένο ίδρυμα δεν μπορεί να λειτουργήσει μετά την απώλεια των 500 αυτών ατόμων τότε θα πρέπει να εξηγήσει γιατί δεν γίνεται αυτό. Πρέπει αρχικά να εξηγήσει στο υπουργείο και εάν αυτό δεν εισακούσει τις προτροπές να εξηγήσει στην κοινωνία την ίδια γιατί είναι απαραίτητο να συνεχιστεί η απεργία. Αντιθέτως όμως σύμφωνα και με δηλώσεις του κ. Μυλόπουλου, πρύτανη του Α.Π.Θ. και προέδρου της συνόδου των πρυτάνεων κανένα ίδρυμα-αντιθέτως με αυτά που γράφτηκαν- δεν απέστειλε στο υπουργείο κανένα σοβαρό οργανόγραμμα . Συνεπώς ακόμα και δίκιο να έχει η ακαδημαϊκή κοινότητα ή τουλάχιστον ένα μέρος της που στηρίζει την άποψη, κακώς δεν μας ενημερώνει  προκειμένου και οι φοιτητές να σταθούμε στο πλάι τους σε αυτήν την απόπειρα απαξίωσης των σπουδών και της παιδείας μας.  Μέσα σε όλο αυτό το χάος ο κ. Μυλόπουλος ο οποίος στηρίζει τους διοικητικούς υπαλλήλους, στις αρχές της ακαδημαϊκής χρονιάς έσπευσε τάχιστα σε πόλεμο με ένα άλλο κομμάτι του πανεπιστημίου, αυτό των εργολαβικών, προτρέποντας τους σε εργασία με παρόμοιο πνεύμα και γλώσσα με την οποία του απευθύνεται τώρα το υπουργείο . Τότε το πανεπιστήμιο του οποίου πρυτανεύει δεν είχε προβλήματα; Ή μήπως δεν έχει άλλα, όπως αναξιοποίητο ακαδημαϊκό προσωπικό; Προσωπικό που προσλαμβάνεται σε θέση καθηγητή και εκτελεί χρέη γραμματέα(!!!); Μήπως δεν έχει και φωτογραφικά μαθήματα προκειμένου να καταλάβει κάποια έδρα ο ενίοτε ημέτερος καθηγητής και των δύο παλαιών και των νέων μεγάλων κομμάτων; Μήπως ακόμα δεν έχει εμπλακεί ο συγκεκριμένος πρύτανης σε οικονομικά σκάνδαλα (σ.σ. τουαλέτες πρυτανείας, αγορά ακριβών  gadget και δωρεά του με χρήματα του ιδρύματος, κ.α.);

Τέλος μήπως ο έτερος υποστηρικτής της απεργίας  κ. Πελεγρίνης θεωρεί ότι το να μπαίνουν και να καταλαμβάνουν αναρχικοί το Ε.Κ.Π.Α.  και αυτός να ενημερώνει με e-mail την αστυνομία συντελεί στο καλό του πανεπιστημίου; Δεν τα λέω προκειμένου να ψέγω τους συγκεκριμένους δύο κυρίους παρά για να αντιληφθώ πως οι κεφαλές των Ελληνικών πανεπιστημίων οραματίζονται τα ανώτατα ιδρύματα μας και αν η δική μου θεώρηση συμπίπτει σε κάποιο βαθμό με την δική τους …

Όσον αφορά όμως και την άλλη πλευρά τις τελευταίες μέρες παρακολουθήσαμε την δριμεία κριτική την οποία δέχεται ο υπουργός παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος τόσο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και από την Ν.Δ. για αναλγησία από πλευράς υπουργείου. Πράγμα που σημαίνει ότι ούτε η κυβέρνηση θεωρεί πως οι πράξεις ή η απραξία του υπουργείου συντελεί στην εκ νέου επανεκκίνηση της ακαδημαϊκής χρονιάς ή ότι ο τρόπος διεξαγωγής της διαθεσιμότητας των διοικητικών υπαλλήλων είναι σε λάθος βάση. Ό,τι και να συμβαίνει από τα δύο δείχνει προχειρότητα στην  αντιμετώπιση του κινδύνου να χαθεί η χρονιά και μαζί με αυτό κόποι οικογενειών που συντηρούν τα παιδιά τους, φοιτητών που προγραμματίζουν το μέλλον τους και καθηγητών που αφήνουν πίσω την έρευνα και το ακαδημαϊκό τους έργο.

Πίσω λοιπόν από μία εκ των σοβαρότερων καταστάσεων που το Ελληνικό πανεπιστήμιο έχει συναντήσει εξακολουθούν και παίζονται πολιτικά παιχνίδια παρόμοια με αυτά που μας έφεραν εδώ και πίσω από τους γνωστούς άγνωστους, τους  Ανώτατους ακαδημαϊκούς οργανισμούς και την παιδεία εν γένει.

Σίγουρα το ελληνικό πανεπιστήμιο θέλει μία αλλαγή σίγουρα όμως και από την άλλη η αλλαγή αυτή δεν κινείται στην κατεύθυνση της οριζόντιας περικοπής δυναμικού .. Να λοιπόν γιατί καμία εκ των δύο αποφάσεων δεν έχει πολιτική αλλά και πολύ περισσότερο κοινωνική στήριξη. Όταν λοιπόν η κοινωνία καταλάβει ότι κάποιος την υπερασπίζεται και δεν προσπαθεί να προστατεύσει κάθε φορά τα συμφέροντα του είτε εκλογικά είτε οικονομικά είναι αυτά τότε ναι θα έχουμε καταφέρει να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο (σ.σ. ίσως αυτό να μην ισχύει μόνο για την παιδεία, αλλά για το Ελληνικό κράτος στο σύνολο του). Θα έχει για πρώτη φορά ακουστεί μία φωνή λογικής μέσα σε αυτήν την ζούγκλα παραλογισμών, ημετέρων συμφερόντων και απαξίωσης που υφίσταται και ανέχεται και ίσως ακόμα επικροτεί η κοινωνία μας…

Η αποστολή του σύγχρονου εκπαιδευτικού δεν είναι να εκχερσώνει ζούγκλες, αλλά να αρδεύει ερήμους(C.S. Lewis,)

Δημήτρης Λέριος

Leave a Reply