Θα μου πείτε τον κωδικό του wi-fi παρακαλώ;

_____.__3676831051

Τρεις το μεσημέρι και η Τζένη με την Αλεξάνδρα έχουν κανονίσει να πάνε για καφεδάκι.. Έχουν να βρεθούν καιρό….τα νέα πολλά..

Τζένη: Θα μου πείτε τον κωδικό του wi-fi παρακαλώ;

Νίκος(σερβιτόρος): FREEMINDS

Τζένη: Εμένα δεν συνδέεται, εσένα; Mαααα, τι θα κάνουμε τώρα;
Πω, τα νεύρα μου!!
Ήθελα να δω πόσα Like έχει η καινούργια φωτογραφία που ανέβασα..
Λες να είναι πάνω από 50;;

Αλεξάνδρα: Έχω περιέργεια να την δω!!
Λες να προσπαθήσουμε ξανά να συνδεθούμε;

Δυσφορία και εκνευρισμός διαγράφονται στο πρόσωπο τους…Ακολουθούν λεπτά άβολης σιωπής… Και πέρασε ήδη το πρώτο μισάωρο και τα νέα ακόμα ανείπωτα… Είναι σαν το ανέκδοτο που διάβασα πρόσφατα ” Έπεσε η σύνδεση του Internet για μια ώρα! Κάθισα στο σαλόνι με την οικογένεια μου! Εντάξει, καλά τυπάκια φαίνονται!!”

Περνάμε άπειρες ώρες της ζωής μας μπροστά από την οθόνη. Μετατρέψαμε την κοινωνική μας ζωή σε social media και τους παιδικούς μας φίλους στον γενικευμένο όρο   ”friends” και ”followers”.

“-A!! Αυτός είναι φίλος μου..
– Από πού τον ξέρεις;
-Από το Facebook…” —>διαφαίνεται  και προοικονομείται μια σύγχρονη προσέγγιση στην έννοια της φιλίας (έπεται άρθρο…)

Έτσι, οι νέοι φαίνεται να προτιμούν τη διαδικτυακή καθημερινότητα από τον πραγματικό κόσμο.

Aς ρίξουμε όμως μια ματιά ακόμα στην εικόνα..

Η πολύωρη ενασχόληση με το Facebook και κατ΄ επέκταση με τη κατασκευή της δημόσιας εικόνας μας παρουσιάζει πολλές ομοιότητες και μπορεί να ερμηνευτεί στα πλαίσια του “ναρκισσισμού” .

Σύμφωνα με το βιβλίο του Sygmund Freud ”Εισαγωγή στον Ναρκισσισμό και θεωρία λίμπιντο” ο ναρκισσισμός ορίζεται ως διαταραχή της προσωπικότητας όπου το άτομο ασχολείται υπερβολικά με τον εαυτό και γενικότερα με την εικόνα που δημιουργεί στους άλλους.

Προωθείται μια κοσμοθεωρία υπερβολικής ενασχόλησης με τον εαυτό μας που φτάνει στα όρια να τον ερωτευτούμε. Τα άτομα αυτά αδυνατούν να φτιάξουν αληθινές σχέσεις καθώς λαμβάνουν τον σύντροφό τους ως μέσο ανάδειξης και τόνωσης του δημόσιου ”εγώ” τους.

Η αδημονία και ανυπομονησία της Τζένης να μάθει πόσα like έχει η φωτογραφία που ανέβασε αλλά και η απογοήτευσή της όταν εν τέλει δεν συνδέεται το Internet  καταδεικνύει ότι είναι δέσμια της γνώμης των άλλων. Τρέφεται και ικανοποιεί το ναρκισσισμό της από τα like  των Facebook  friends, με πολλούς απ’ τους οποίους ενδέχεται να μην έχει ανταλλάξει ένα ”γεια”.

Στο μυαλό αυτού του ανθρώπου σχηματίζεται ένα κονταροχτυπούμενο σχήμα:

Είναι VS  Φαίνεσθαι. Έτσι, αυτό που ΕΙΝΑΙ η Τζένης κρύβεται καλά πίσω από αυτό που ΘΑ ΗΘΕΛΕ και επιδιώκει να είναι  μέσω της συνεχούς και ακόρεστης δίψας για  like.

Η απλή παρατήρηση μιας εικόνας, που απλά θυσιάστηκε στον βωμό των views…μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι η απόλυτη προσκόλληση στην οθόνη συνεπάγεται στην άρνηση της πραγματικής ζωής, στο ναρκισσισμό…

Πως θα περιορίσουμε όμως την προσκόλληση αυτή;;;

Είναι απαραίτητο,λοιπόν να συνδυαστεί η τεχνολογική και η γενική εκπαίδευση είτε στο πλαίσιο του σχολείου είτε της οικογένειας. Θα πρέπει να εξοικειώνει το μέσο άνθρωπο με το τεχνητό τεχνολογικό περιβάλλον που κατασκευάζει και ζει, ενημερώνοντας για τους κινδύνους που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν. Θα πρέπει να δοθεί η υποδομή, ώστε χωρίς την αναγκαιότητα του “πρέπει”  και των περιορισμών να της δίδουμε μόνο το χώρο που χρειάζεται, τόσο ώστε να λειτουργήσει ευεργετικά για την καθημερινότητα μας…

Sgr_ Stay Foolish
Tζένη Τσελίκη
Αλεξάνδρα

Leave a Reply