Ακούσαμε το καινούριο άλμπουμ των Arctic Monkeys

Η είδηση μιας νέας κυκλοφορίας από αγαπημένο συγκρότημα μου φέρνει ένα αίσθημα χαράς και ανυπομονησίας .

Τη στιγμή λοιπόν που γράφονται αυτές οι γραμμές ακούω το ΑΜ, την καινούρια δισκογραφική δουλειά των Arctic Monkeys. Έχοντας κυριολεκτικά λιώσει το R U Mine από τις πρώτες μέρες που ανέβηκε στο YouTube έχω αρκετά μεγάλες προσδοκίες!

Πρώτο κομμάτι το Do I Wanna Know? Πολύ δυνατό, με μουσική που σου μένει στο μυαλό τουλάχιστον για όλη την υπόλοιπη ημέρα. Δεν είμαι μάλλον η μονή που παρατηρώ τη μεγάλη ομοιότητα του με το R U Mine  (που ακολουθεί) κάτι που όμως δεν θεωρώ αρνητικό. Μ’ αρέσει όταν ένας καλλιτέχνης έχει ταυτότητα, όταν ακούω ένα τραγούδι και χωρίς δεύτερη σκέψη λέω «Α αυτό είναι Arctic Monkeys».

Φτάνοντας στο No.1 Party Anthem συνειδητοποιώ ότι είναι μπαλάντα! Κι όμως! Η πρώτη έκπληξη μετά από 6 κομμάτια με αρκετά έντονα indie στοιχειά και με σταθερό ρυθμό που σε συνεπαίρνει! Μπαλάντα που μπορούσε άνετα να σταθεί σε μια σκηνή ταινίας με τους πρωταγωνιστές να κάνουν βόλτες στην πόλη, ερωτευμένοι. Ναι η ταινία θα ήταν ρομαντική κομεντί! Και μετά απ αυτό ακoλουθεί δεύτερη μπαλάντα, το Mad Sounds, το οποίο θα έμπαινε μάλλον στο σημείο, εκεί πριν το τέλος, που οι πρωταγωνιστές χωρίζουν πριν φυσικά τα ξαναβρούν (Στην ίδια ταινία όλα αυτά!)

Και μετά το Fireside που κατά τη γνώμη μου ανήκει στην κατηγορία -εύκολα τραγούδια για να γεμίσει το tracklist- έρχεται το τρίτο χιτάκι του δίσκου Why’d You Only Call Me When You’re High. Το οποίο, καθόλου άδικα, βρίσκεται στα πιο πολυπαιγμένα καινούργια κομμάτια. Είναι κλασσικοί  Monkeys με πιο ήπια ενορχήστρωση και λιγότερο ηλεκτρισμό. Με λίγα ακόμα από την κατηγορία Fireside που περιέγραψα παραπάνω κλείνει τελικά το ΑΜ.

Αυτό που μου έμεινε; Κάποια πολύ καλά τραγούδια, με αυτό που λέμε ταυτότητα, με στοιχεία Βρετανικού ροκ που επιβεβαιώνει άλλωστε και την προέλευση τους. Αλλά σκόρπια ανάμεσα σε αρκετά μέτρια τραγούδια. Δε θα βάλω εύκολα να ακούσω ξανά και ξανά ολόκληρο το δίσκο κάτι που πάντα θεωρούσα αρνητικό. Αλλά σίγουρα ξεχωρίζω κάποιους ήχους που θα παίζουν στο repeat για αρκετούς μήνες.

Σταυρούλα Κουλίτση _ you are what you listen to