Γιατί αν γλιτώσει το παιδί… υπάρχει ελπίδα!

Κοιτάζοντας  γύρω θα δεις  παιδιά με μάτια μελαγχολικά, παιδιά που μικρομεγαλίζουν, εφήβους που έπαψα κιόλας να αναζητούν την ευτυχία γιατί κανείς δεν τους μίλησε γι’ αυτή. Τα δικά μας παιδιά σήμερα νιώθουν νικημένα πριν καν δώσουν τη μάχη, όπως εύστοχα αναφέρει ο Καργάκος και φέρουν γερασμένα πρόσωπα όσο κι αν βρίσκονται στο άνθος της νιότης τους. Αντικρίζουν τους γονείς τους και όλους τους υπόλοιπους ενήλικες με απλανή, χαώδη βλέμματα. Τα ίδια παιδιά ντρέπονται για τον κόσμο που μεγαλώνουν, χλευάζουν των αιώνα που ζουν και μισούν τους προγόνους τους, σχεδόν δικαιολογημένα.
αν γλυτώσει το παιδί...Άλλοτε παρουσιάζονται ως προϊόντα λαθών, άλλοτε ως πειραματόζωο σεξουαλικών επαφών ή θρέμματα γονιών που ακολουθούν πιστά προοδευτικές οπτασίες. Κι η οικογένεια-ο ιερότερος των θεσμών-κατάντησε πια αγώνας δρόμου μετ’ εμποδίων, στον οποίο γονείς και παιδιά τρέχουν ατέρμονα χωρίς να συναντιούνται ποτέ.

Οι νέοι σήμερα πληρώνουν εκτός από σφάλματα άλλων και τα δικά τους γιατί ποτέ δεν τους μάθανε να τα διορθώνουν, γιατί ελάχιστα εκπληρώσανε την υποσχεσιολογία τους. Δεν νιώσανε γιατί καθόλου δεν τα νιώσανε και παρόλο που μιλούν πολλές γλώσσες λίγοι φρόντισαν να τους μιλήσουν στη δική τους γλώσσα.

Όμως τα ίδια παιδιά με τους ίδιους γονείς είναι και πάντα θα είναι φορείς ελπίδας, ανάσες ζωής, που θα ενσαρκώνουν τους πόθους για μια καλύτερη κοινωνία. Γι’ αυτό υπερασπιστείτε τα παιδιά κι εσείς παιδιά ξεχάστε αυτά που μάθατε κι αρχίστε να ονειρεύεστε!

A.Δ