Οι ουρανοί είναι μέσα σου…

Εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς σκέφτηκα να μοιραστώ με την παρέα των freeminds μία σημαντική για μένα φράση που κουβαλώ από τα μαθητικά μου χρόνια, τα οποία, παρεμπιπτόντως, έχω την τύχη να θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία, συμφωνώντας απόλυτα με την Άννα Βίσση, αφού «τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ’ αλλάζω με τίποτα»!

«Οι ουρανοί είναι μέσα σου…», αυτή είναι η μικρή αλλά θαυματουργή πρόταση, γραμμένη σ’ ένα διακοσμητικό μήλο, δώρο της φιλολόγου μου στο λύκειο με αφορμή την συμμετοχή μου σ’ έναν μαθητικό διαγωνισμό. Την θεωρώ θαυματουργή, επειδή, αν και σύντομη, πολλές φορές έχει φωτίσει στη ζωή μου εκείνες τις μέρες που, μολονότι έξω έχει λιακάδα, αυτές παραμένουν μουντές.

«Οι ουρανοί είναι μέσα σου…»

Και πώς το πετυχαίνει αυτό; Θα σας πω… Από την μια, μου θυμίζει τα όνειρα και το ανέμελο χαμόγελο του κοριτσιού που ήμουν στο λύκειο, κι από την άλλη, εκείνη την καθηγήτρια που μου χάρισε τελικά, όχι ένα απλό διακοσμητικό με μια χαριτωμένη επιγραφή, αλλά ένα κομμάτι απ’ τον δικό της ουρανό και στάθηκε πρότυπο για μένα Αναμνήσεις γλυκές, πολύτιμες, γαντζωμένες πάνω σ αυτή τη φρασούλα τώρα μου δείχνουν ποια είμαι πραγματικά, όποτε χάνω τον δρόμο…

Έτσι, αυτές οι λέξεις διώχνουν την συννεφιά μου, μου λένε πως αξίζω, όσο κι αν κάποιοι τριγύρω προσπαθούν να μου δείξουν το αντίθετο… Όμως, συνάμα υπάρχει και κάτι ακόμη, η φράση αυτή μου λέει πως έχω ένα χρέος σαν άνθρωπος, σαν μητέρα, σαν εκπαιδευτικός κι αυτό είναι να κρατήσω ,όσο μπορώ, τους δικούς μου ουρανούς καθαρούς και ύστερα να τους μοιράζομαι χωρίς καμία φειδώ.

Υπάρχει άραγε ομορφότερο πράγμα από το να μοιράζεσαι και ν’ αναπνέεις την ομορφιά των ουρανών, όταν ζεις μέσα στην ασχήμια και την δυσωδία αυτού του κόσμου; Η απάντηση είναι σίγουρα όχι!

Γεωργια Καλπαζιδου