Με αγάπη ειδική…

Με αγάπη ειδική…

Με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα αυτισμού…
Ανέκαθεν πίστευα ότι ο κόσμος των παιδιών είναι ο πιο μαγικός, ο πιο ξεχωριστός και ο πιο όμορφος. Είναι πάντα ζωγραφισμένος με τα πιο ζεστά και ανοιξιάτικα χρώματα. Τα παιδιά, ιδιαίτερα στην εποχή μας, είναι η ελπίδα μας για ένα καλύτερο και πιο αισιόδοξο αύριο, η πηγή της δύναμής μας ,το αντικαταθλιπτικό μας.  Αναρωτιέμαι αν τελικά διδάσκουμε εμείς τα παιδιά ή αυτά εμάς, ωστόσο νομίζω ότι μέσα μου γνωρίζω ήδη την απάντηση.

Στα μάτια όλων των παιδιών ανεξαιρέτως καθρεπτίζεται η αγνή και καθαρή ψυχή τους, στην καρδιά τους βασιλεύει η αγάπη, η τρυφερότητα και η ζεστασιά. Σ’ ένα τους χαμόγελο κρύβεται η αλήθεια που είναι μόνιμα φωλιασμένη μέσα τους. Mε μία αγκαλιά κι ένα γλυκό τους λόγο γεμίζεις ευτυχία, γαλήνη και πληρότητα. Είναι εκπληκτικό ότι μέσα σε λίγες μόνο γραμμές χώρεσαν τόσα πολλά συναισθήματα που πηγάζουν απ ’την επαφή μας μαζί τους. Read more

Με ενοχλεί αυτή η αφόρητη ησυχία της νύχτας

Με ενοχλεί αυτή η αφόρητη ησυχία της νύχτας

Τίποτα δεν χτυπά, όλα είναι σταματημένα σε μια ώρα βουβή, σιωπηλή. Ακόμα και ο χτύπος της καρδιάς δεν έχει δύναμη, χτυπά αθόρυβα, δειλά, φοβισμένα. Της φωνάζω, τη διατάζω να χτυπήσει να σπάσει η μονοτονία μου.

Το παράδοξο είναι πως τη νύχτα την αγαπώ, είναι κομμάτι μου… όλα μοιάζουν και είναι αλλιώς. Όλοι κοιμούνται και δεν σε κουράζουν με την κριτική τους, βάζουν το μυαλό τους στη σίγαση που επιτρέπεται. Τι γίνεται όμως όταν ο εγκέφαλος δίνει σήμα στην καρδιά να μένει ξεσκέπαστη, με τα πάντα μπροστά στα μάτια σου ολόγυμνα;;; Read more

Οι άνθρωποι που φέυγουν

Οι άνθρωποι που φέυγουν

Είμαι εδώ και μπορώ και σου γράφω και αναπνέω και γελάω και κλαίω και πονώ και  «ματώνω» .  Μέρες ηλιόλουστες και συννεφιασμένες , θάλασσες ήρεμες και ανταριασμένες,  χαρά και  λύπη, μαύρο και άσπρο όπως και να ‘χει, σε όποια συνθήκη,  είμαι εδώ και μπορώ και  σου γράφω …..

Μη νομίζεις, είμαι και γω από τους ανθρώπους σαν και εσένα,  που χάνονται στις σκέψεις , στα άγχη, στα ανούσια, στα πράγματα τα ευτελή.  Μα κοίτα να δεις μέχρι και γω συνειδητοποίησα ότι είμαι εδώ και μπορώ και σου γράφω . Read more

Το ταξίδι τελικά έχει σημασία

Το ταξίδι τελικά έχει σημασία

Τι είναι άραγε η γαλήνη, η αγάπη, η ευτυχία και η συντροφικότητα; Λέξεις που ξεφυλλίζοντας τις σελίδες ενός παλιού λεξικού διαπιστώνουμε ότι είναι όσο απλά δομένες που η καρδιά κτυπάει αλλιώς στον ήχο κάθε όρου. Και όμως όσο και να χτυπάει η καρδιά, η ψυχή ποναει , τα μάτια δακρύζουν , ένα τεράστιο χαμόγελο ευχαριστίας και νοσταλγίας σκάει στα χείλη. Στο μυαλό τριγυρνάμε σαν σκιές φιγούρες ανθρώπων που μαζί τους μοιραστήκαμε στιγμές ζωής, στιγμές που το σώμα αισθάνεται ζωντανό και η ανάσα είναι γεμάτη από πνοή.

Read more

Η ζωή μια αστραπή…

Η ζωή μια αστραπή…

Έχοντας διαβάσει ή ακούσει όλοι μας λίγο πολύ γνωστά αποφθέγματα σπουδαίων ποιητών, μπορώ να εκφράσω με βεβαιότητα την πεποίθηση πως η παραπάνω φράση με την οποία τιτλοφορείται το παρόν άρθρο, αποπνέει μια αισιοδοξία και μπορεί να γίνει μότο ζωής για όλους μας. Ζούμε σε μια εποχή που ο καθένας αντιμετωπίζει κάθε είδους προβλήματα, προσωπικά, ψυχολογικά, οικονομικά,κοινωνικά και όλα συνδέονται μεταξύ τους σαν ένας φαύλος κύκλος που ολοένα και μεγαλώνει. Δεν είναι σκοπός μου να μιλήσω για τα αίτια που οδηγούν σε αυτήν την κατάσταση, ούτε και για τις ζοφερές ενίοτε συνέπειές της. Ο ρόλος που επιθυμώ να έχω είναι να αφυπνίσω την κουρασμένη και ίσως υποτονική εσωτερική δύναμη του καθενός, το χαμένο υγιή του εγωισμό, την ανύπαρκτη ενδεχομένως αυτοπεποίθησή του και να σας πείσω πως πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να κυνηγήσουμε τα όνειρα και τους στόχους μας. Η ζωή είναι σύντομη για να αναλώνεται μόνο στις δυσκολίες και τα προβλήματα. Έχουμε έρθει στον κόσμο με μία και μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσουμε κάθε στιγμή και κάθε δυνατότητα για να πετύχουμε ο,τι μας κάνει ευτυχισμένους, ο,τι μας χαρίζει ένα αληθινό και πηγαίο χαμόγελο. Read more

Μειδίαμα το ισχυρόν

Μειδίαμα το ισχυρόν

Σύμφωνα με επιστημονικές παρατηρήσεις χρειάζεται η συνεργασία ενός μεγάλου αριθμού μυών, προκειμένου το ανθρώπινο πρόσωπο να καταφέρει να σχηματίσει ένα υποτυπώδες χαμόγελο στην περιοχή του στόματος. Από ένα σκαστό γελάκι μέχρι ένα τεράστιο χαμόγελο μέχρι τα αφτιά, είτε με τη συνοδεία ή την απουσία γέλιου, ένα χαμόγελο βρίσκεται πάντοτε στα χείλη των ανθρώπων με την κατάλληλη ευκαιρία. Η αφορμή μπορεί να είναι κάτι, φαινομενικά, ασήμαντο ή κάτι που μας εξάπτει το ενδιαφέρον και μας προκαλεί έντονα συναισθήματα χαράς και ευεξίας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση αφηνόμαστε στο σχηματισμό του, ο οποίος υποδηλώνει, είτε έμμεσα είτε άμεσα, την ευφορία μας.

Γιατί όμως έμμεσα θα αναρωτιόταν κανείς; Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι απρόβλεπτη. Με το πέρασμα των χρόνων και την ανάπτυξη και τη διαμόρφωση, ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες και τις βιολογικές ανάγκες του περιβάλλοντος χώρου και η συμπεριφορά μας αλλάζει απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις. Εξετάζουμε, ασυναίσθητα, τον εσωτερικό μας κόσμο, προσαρμοζόμαστε στα όποια δεδομένα, είτε με πλήρη επιτυχία είτε με δυσκολία και τιθασεύουμε το είναι μας, με στόχο την πιο συμφέρουσα, για κάποιους, όχι για όλους, λειτουργικότητά του. Ετσι ο άνθρωπος μαθαίνει να υποκρίνεται και μέσα σε αυτήν τη δίνη της συναισθηματικής καταπίεσης παρασέρνει και το τελευταίο οχυρό της ειλικρίνειάς του. Προσθέτει χαλινούς στο χαμόγελο και το ετεροκατευθύνει όπου αυτός το κρίνει σκόπιμο. Η αλήθεια σβήνει από το στόμα του και πλέον φαντάζει όπως το ανδροειδές Τ-800, το οποίο μόνον αμηχανία προκαλούσε με την κάθε απόπειρα γέλωτος στο μικρό προστατευόμενό του.

Read more