Κύκλος που δεν έκλεισε ή φαύλος κύκλος;

Κύκλος που δεν έκλεισε ή φαύλος κύκλος;

Είναι εκείνο το μήνυμα, εκείνο το τηλέφωνο, εκείνο το βλέμμα (για τους πιο ‘’άτυχους’’ που τυχαίνει το απωθημένο τους να είναι σε απόσταση αναπνοής), εκείνη η τυχαία συνάντηση, εκείνη η στιγμή που το σύμπαν δεν έπρεπε να συνωμοτήσει κι όμως το έκανε… Τότε που όλες οι σκέψεις που είχες βάλει με τόσο κόπο σε τάξη τρέχουν από εδώ κι από εκεί, τότε που όλες οι άμυνες σπάνε, κι όσο κι αν το μυαλό σου φωνάζει <<ΜΗ, ΟΧΙ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ>> εσύ στέκεσαι εκεί να παρακολουθείς το απωθημένο που τόσο καλά είχες τακτοποιήσει μέσα σου ,ή τουλάχιστον έτσι πίστευες,  να επανέρχεται πανηγυρικά στο προσκήνιο… Read more

μια διαφορετική Πέμπτη

μια διαφορετική Πέμπτη

Ξημέρωσε Πέμπτη, μια  Πέμπτη διαφορετική από τις συνηθισμένες. Ο αέρας αποπνεέι κάτι διαφορετικό, η ατμόσφαιρα είναι φορτισμένη και αυτό σου μεταδίδεται χωρίς να το επιλέξεις.  Είναι απόγευμα και οι καμπάνες της εκκλησίας στην γειτονιά χτυπούν για το κάλεσμα στο μαρτύριο, στο κάλεσμα αναβίωσης ενός γεγονότος που στη θέαση του η  συγκίνηση είναι διάχυτη.  Όλος ο ναός βρίσκεται σε βαθιά κατάνυξη την στιγμή της αναπαράστασης, της διαδρομής του “εξευτελισμού” ενός ανθρώπου προς το θάνατό του. Το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» αναρίγησε το σώμα μου καθώς διάβαζα το κείμενο. Oι σκέψεις  μου  έκαναν βουτιά στο βάθος του μυαλού μου σηκώνοντας κύμα άτακτο. Κάθισα στο στασίδι με τα μάτια κλειστά  επιθυμώντας  να επανεξετάσω τις λέξεις που είναι γραμμένες στο συναξάρι της Μ.Εβδομάδος, το οποίο κρατάω στα χέρια μου. Ασυναίσθητα θέλησα να χρησιμοποιήσω  τη μηχανή του χρόνου για να ανατρέξω σε αυτή την εποχή, στην Ιερουσαλήμ των Γραφών και των Παθών.Τα κείμενα ήταν γραμμένα στα Αρχαία Ελληνικά  και  μου έδιναν τις πληροφορίες που χρειαζόμουν  για να φτασω όσο πιο κοντά γινόταν στο δρόμο του μαρτυρίου. Read more

Όταν το στυλ στην διακόσμηση είναι Βaroque…

Όταν το στυλ στην διακόσμηση είναι Βaroque…

Ο όρος  Baroque γεννήθηκε στην ιστορική περίοδο 1600 – 1750 που ακολούθησε την Αναγέννηση (ειδικότερα τον Μανιερισμό) και  αναφέρεται στο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ύφος που διαμορφώθηκε την περίοδο αυτή. Το ύφος του Μπαρόκ αποτέλεσε ένα νέο τρόπο έκφρασης που γεννήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας και εξαπλώθηκε σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Χαρακτηρίστηκε από ένα έντονο δραματικό και συναισθηματικό στοιχείο, ενώ εφαρμόστηκε κυρίως στην αρχιτεκτονική, τη γλυπτική και τη μουσική, αλλά συναντάται παράλληλα και στη λογοτεχνία ή τη ζωγραφική.

Σκοπός του μπαρόκ είναι να εντυπωσιάσει και να εξυψώσει τον άνθρωπο μέσα από τα πάθη και τα συναισθήματά του. Ο άνθρωπος  εδώ δεν εκλαμβάνεται ως μονάδα αλλά ως μέρος ενός συνόλου. Στο μπαρόκ ύφος υπάρχουν έντονα τα στοιχεία του ορθολογισμού χωρίς όμως να αποκλείονται και κάποιοι συμβολισμοί.

Ο όρος μπαρόκ προέρχεται πιθανότατα από την πορτογαλική λέξη barocco, που σημαίνει το ακανόνιστο μαργαριτάρι και ως επίθετο δηλώνει γενικά την έννοια του ασυνήθιστου ή παράδοξου

Read more

Πιστεύω στην αγάπη

Πιστεύω στην αγάπη

~Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αγάπης

Πιστεύω στην αγάπη. Δεν πιστεύω σε πολιτικούς, δεν πιστεύω σε ζώδια ούτε παρακολουθώ τους ουρανούς για να διαπιστώσω το αν το μέλλον που θα έρθει είναι καλύτερο. Δεν πιστεύω σε προβλέψεις και ανυπόστατες υποθέσεις. Read more

Ψυχογενής Βουλιμία:o όρος και οι οικείες εικόνες

Ψυχογενής Βουλιμία:o όρος και οι οικείες εικόνες


Η ψυχογενής βουλιμία δεν αποτελεί φαινόμενο μόνο της σύγχρονης εποχής. Από την εποχή της αρχαιότητας έχει διαπιστωθεί ότι αρκετοί άνθρωποι έπασχαν από ψυχογενή βουλιμία και σε αρκετά αρχαία συγγράμματα αναφέρονται τα συμπτώματα της ψυχογενούς βουλιμίας. Ο διεθνής ψυχιατρικός όρος βουλιμία που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «πείνα βοός», δηλαδή βούς και λιμός-βουλιμία, δεν έχει τη νεοελληνική έννοια που σημαίνει υπέρτερη λαιμαργία, αλλά χαρακτηρίζει μια διαταραχή στη συμπεριφορά λήψης τροφής.
Read more

Το ταξίδι τελικά έχει σημασία

Το ταξίδι τελικά έχει σημασία

Τι είναι άραγε η γαλήνη, η αγάπη, η ευτυχία και η συντροφικότητα; Λέξεις που ξεφυλλίζοντας τις σελίδες ενός παλιού λεξικού διαπιστώνουμε ότι είναι όσο απλά δομένες που η καρδιά κτυπάει αλλιώς στον ήχο κάθε όρου. Και όμως όσο και να χτυπάει η καρδιά, η ψυχή ποναει , τα μάτια δακρύζουν , ένα τεράστιο χαμόγελο ευχαριστίας και νοσταλγίας σκάει στα χείλη. Στο μυαλό τριγυρνάμε σαν σκιές φιγούρες ανθρώπων που μαζί τους μοιραστήκαμε στιγμές ζωής, στιγμές που το σώμα αισθάνεται ζωντανό και η ανάσα είναι γεμάτη από πνοή.

Read more

Ήταν μόλις 18 χρονών…

Ήταν μόλις 18 χρονών…

Ήταν φθινόπωρο. Μία συνηθισμένη Δευτέρα. Άνοιξε την πόρτα του δωματίου της και πήγε στο σαλόνι όπου ήταν μαζεμένοι οι δικοί της. Ήταν βουρκωμένη και μόλις τους αντίκρυσε άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Χώθηκε στην αγκαλιά της μητέρας της και είπε “Σας χρειάζομαι.. Χρειάζομαι βοήθεια.” Κανείς δεν είχε καταλάβει μέχρι τότε. Κανείς δεν είχε υποπτευτεί. Ήταν μόλις 18 χρονών.

Read more

Η επιστροφή …

Η επιστροφή …

Και να λοιπόν που μετά από δέκα χρόνια φοιτητικής ζωής, καλοπέρασης, ξεγνοιασιάς, ανεξαρτησίας και ατελείωτων ξενυχτιών χωρίς να αναγκάζεσαι να  απαντάς σε ένα ακουστικό που ξεφωνίζει την ίδια μονότονη μαμαδίστικη ερώτηση στις τέσσερις τη νύχτα «Πού είσαι  τέτοια ώρα;» έρχεται η στιγμή που λόγω των συνθηκών αναγκάζεσαι να εγκαταλείψεις την πρωτεύουσα και να μαζέψεις τα μπογαλάκια σου για να επιστρέψεις στο πατρικό σου. Εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι ένα κεραμίδι από κάπου, κάπως, κάποτε πέφτει στο κεφάλι σου και εσύ δεν κρατάς ούτε καν ομπρέλα. Ουφ… και τώρα τι κάνω;;

Φαντάζομαι πως αυτή είναι μια κατάσταση που δεν την αντιμετώπισα μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι φοιτητές, που κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης,  αποφάσισαν με «βαριά καρδιά» να επιστρέψουν στα πατρικά τους σπίτια προκειμένου να μειωθούν τα έξοδα τους, να ανακουφίσουν οικονομικά τις οικογένειές τους και να αναζητήσουν επαγγελματική στέγη σε κάποια άλλη πόλη εκτός της πολυπληθής και «πολυάνεργης» πλέον Αθήνας αλλά τόσο μα τόσο πολύχρωμης και αβάσταχτα επιφορτισμένης με το χρέος της εκπλήρωσης των ονείρων μας. Read more

Εσύ τι ξέρεις για την κλίμακα συνειδητότητας ;

Εσύ τι ξέρεις για την κλίμακα συνειδητότητας ;

Η κλίμακα συνειδητότητας παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τον Dr. David Hawkins, στο βιβλίο του “Power vs. Force”. O Dr.David Hawkins προσπάθησε μέσα από το βιβλίο του να αποδείξει ότι η συνειδητότητα, δηλαδή κάθε ανθρώπινο συναίσθημα έχει μια δόνηση ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που δονείται η ύλη. Συναισθήματα όπως ο Φόβος, ο Θυμός, η Ντροπή, η Ενοχή δονούνται σε πολύ χαμηλές συχνότητες ενώ συναισθήματα όπως η Αγάπη, ο Ενθουσιασμός και η Ειρήνη δονούνται σε υψηλές και εξυψωτικές συχνότητες. 

Σύμφωνα με το συγγραφέα, τα συναισθήματά μας και η άποψή μας για τη ζωή εξαρτώνται από το βαθμό συνειδητότητάς μας, δηλαδή από την ικανότητά μας να ερμηνεύουμε όσα συμβαίνουν σε εμάς και στον κόσμο γύρω μας. Read more

To πληγωμένο τριαντάφυλλο

To πληγωμένο τριαντάφυλλο

” Τα βλέμματά τους σιγά σιγά αντάμωσαν, με τα κεφάλια τους να ρίχνουν στην άκρη τα δεσμά της ντροπής. Το θάρρος ελάφρυνε τους αυχένες τους. Ενα μειδίαμα αχνοέφεγγε στα χείλη και των δύο, γεμάτα ειλικρίνεια και βραχείες μελλοντικές υποσχέσεις. Δεν υπήρχε καμιά απόσταση μεταξύ τους, παρά μόνο το κενό της πραγματικότητας, το οποίο, τη δεδομένη στιγμή, δεν διέκοπτε την επικοινωνία των δύο σωμάτων. Τα χέρια τους ήταν σπινθήρες, τα οποία ενωμένα φλόγιζαν τις ερωτευμένες τους ψυχές. Κάποια στιγμή το νεαρό αγόρι αγόρασε ένα λουλούδι και το πρόσφερε στο κορίτσι του. Είχε μείνει άναυδη από την απλή, μα τόσο ουσιαστική χειρονομία. Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και του πρόσφερε το νέκταρ της ζωής της με ένα φιλί, τίποτα άλλο. Παρά το γεγονός ότι βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης, σε ώρα αιχμής, όλα γύρω τους είχαν αδρανήσει. Ενα προστατευτικό κάλυμμα τους πρόσφερε την πολυπόθητη ησυχία τους. Ο κόσμος σώπαινε, για να μπορούν αυτοί να ακούσουν και να χαρούν τον έρωτά τους!” Read more