H αδιαφορία της καθημερινότητας

H αδιαφορία της καθημερινότητας

Μέσα σε γνωστά και άγνωστα σοκάκια του γεωγραφικού χώρου που μας περικλείει συναντά κανείς κάτι, το οποίο δεν του κάνει καθόλου εντύπωση. Η απάθεια με την οποία αντικρίζει κανείς την καθημερινότητα έχει τις ρίζες της στον τρόπο λειτουργίας της. Από την ανατολή του ήλιου μέχρι την εναλλαγή του με την σελήνη οι κινήσεις, οι εργασίες, οι δραστηριότητες και οι διάλογοι των περισσότερων ανθρώπων διακρίνονται από την έλλειψη ποικιλίας. Οι σκηνές, οι οποίες διαδραματίζονται σε καθημερινή βάση ανακαλούν τους Μοντέρνους Καιρούς του Τσάρλι Τσάπλιν, όπου ο άνθρωπος, ως εξάρτημα ενός καλοκουρδισμένου συστήματος, έχει την ευθύνη, παράλληλα, για την εύρυθμη λειτουργία του, προκειμένου να μην υπάρξει κάποια βλάβη, η οποία θα προκαλέσει οποιαδήποτε διαταραχή στο σύμπαν της επαναλαμβανόμενης ρουτίνας. Έτσι και σήμερα όλοι λαμβάνουν μια θέση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αναλαμβάνοντας ανάλογες ευθύνες και υποχρεώσεις, μέσα σε προκαθορισμένα πλαίσια.

Read more

O ρόλος της ψυχολογίας σε καιρούς χαλεπούς

O ρόλος της ψυχολογίας σε καιρούς χαλεπούς

Πράγματι, η ψυχολογία μας είναι ένας σύνθετος μηχανισμός που δέχεται πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα κάθε στιγμή και από αυτά διαμορφώνεται και αναλόγως κυμαίνεται και η διάθεση μας. Τέτοια ερεθίσματα είναι κυρίως η καθημερινότητα μας με ο,τιδήποτε αυτή συνεπάγεται, οι κοινωνικές και επαγγελματικές καθώς και οι οικογενειακές σχέσεις και γενικά η κοινωνική και οικονομική πορεία  του ευρύτερου περιβάλλοντος μας. Τι γίνεται όμως, όταν τα μηνύματα αυτά είναι αρνητικά και τα προβλήματα ξεπερνούν πολλές φορές τις δυνάμεις και ο σθένος μας; Τότε είναι η στιγμή που η ψυχολογία μας ‘’παίρνει την κάτω βόλτα’’ και η ζυγαριά γέρνει προς την πλευρά της δύσκολης, από πολλές πλευρές, καθημερινότητας. Τότε είναι που θυμώνεις και αγανακτείς για τους κόπους που έχεις κάνει και που δεν έχουν βρει το αντίκρυσμα που τους αξίζει. Τότε είναι που αναρωτιέσαι που πήγε η ηρεμία, η ισορροπία και η δικαιοσύνη. Τότε είναι που απογοητεύεσαι, θολώνεις και πολλές φορές ενεργείς σπασμωδικά. Και δυστυχώς, τότε είναι που παλεύεις με το δίλημμα αν αξίζει να το παλέψεις λίγο ακόμα ή αν κουρασμένος και ανήμπορος να αντιδράσεις μένεις να κοιτάς τις εξελίξεις να έρχονται. Read more

Έρωτας στα χρόνια του…κορονοϊού

Έρωτας στα χρόνια του…κορονοϊού

Είναι αρκετό για μένα να γνωρίζω ότι εσύ και εγώ υπάρχουμε αυτή τη στιγμή

Gabriel Garcia Marquez

Ποια είναι η θέση του έρωτα εν καιρώ κρίσης; Ποια η θέση της κρίσης εν καιρώ έρωτα; Πρίν μου καταλογίσει ο αναγνώστης συμβατικότητα και κοινοτοπία στην έκφραση θα ήθελα να προσδιορίσω αφενός τις έννοιες και αφετέρου να τις αποφορτίσω από το βαρύγδουπο φορτίο τους. Τελικά, ίσως έτσι να τις επαναφορτίσω με βασικό σύμμαχο στην προσπάθεια αυτή το λεκτικό παιχνίδι του έρωτα και της κρίσης.  Read more

Ποιος φοβάται τα Χριστούγεννα;

Ποιος φοβάται τα Χριστούγεννα;

Οι μέρες κυλούν γρήγορα και ήδη καταστήματα και δρόμοι  στολίστηκαν Χριστουγεννιάτικα, με λαμπερά, πολύχρωμα φωτάκια, δέντρα με φωτεινά στολίδια και ντυμένοι  Άι- Βασίληδες με τις κατακόκκινες στολές τους και τα γραφικά χο-χο-χο να ξεχειλίζουν από το στόμα τους. Τα παιδάκια βιώνουν αυτή τη μαγεία των ημερών με όλα τα πατροπαράδοτα έθιμα, το στολισμό του δέντρου, το φούρνισμα των γλυκών, κουραμπιέδων και μελομακάρονων και βέβαια το πολυπόθητο γράμμα στον Άγιο Βασίλη που θα αφήσει ανήμερα των Χριστουγέννων το δώρο που του έχει ζητηθεί κάτω από το δέντρο.

Read more

Η δημοκρατία στη γη του δυαδικού συστήματος και του διαδικτυακού ιστού

Η δημοκρατία στη γη του δυαδικού συστήματος και του διαδικτυακού ιστού

Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε στους πολίτες της να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως δικαίωμα και την αναρχία ως ευδαιμονία”. Αυτή ήταν η περιγραφή που είχε πομπωδώς εκστομίσει στον λόγο του Περί Ειρήνης, ο Ισοκράτης, για την δημοκρατία της εποχής του. Η εικόνα που έχουμε σήμερα ίσως παρατηρήσετε πως ομοιάζει επικίνδυνα με αυτήν την εκδοχή. Αυτό που σήμερα διαφέρει είναι οι μεταβλητές της δημοκρατικής εξίσωσης, μεταβλητές που έχουν εντάξει μέσα τους τον ψηφιακό κόσμο και τον καταναλωτισμό της νέας εποχής. Στον Δυτικό κόσμο τείνουμε να θεωρούμε την ζωή μας ως βαθειά δημοκρατική. Ψηφίζουμε, δικαιούμαστε το εκλέγειν και το εκλέγεσθαι και γενικά δυνάμεθα να εκφράζουμε ελεύθερα την γνώμη μας, να εκφράζουμε τις απόψεις και τις ιδεολογίες μας. Και ίσως πράγματι να ζούμε κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς. Όμως αυτό που δεν κατανοούμε είναι πως αυτό δεν είναι δημοκρατία. Η τουλάχιστον όχι μόνο αυτό. Στην δημοκρατία οι άνθρωποι δεν ζουν στην πόλη ή στο κράτος επειδή γεννήθηκαν εκεί αλλά επειδή το θέλησαν. Στην δημοκρατία οι πολίτες σέβονται τον νόμο και τους συνανθρώπους τους, όχι επειδή αυτό τους επιβάλλεται ή τους προβάλλεται, αλλά επειδή έχουν υποστεί έναν εθισμό ανάλογο με αυτόν του Αριστοτέλη. Στην δημοκρατία τελικά, οι άνθρωποι διαλέγονται μεταξύ τους, βοηθούν ο ένας τον άλλον, τρυγούν την ελευθερία του λόγου, της πράξης και της ιδέας, ηθελημένα και χωρίς ενδοιασμούς. Read more

“κρίση”, “δημοκρατία”, “καπιταλισμός”, “ανεργία”: στα βιβλία

Ειδήσεις, ρεπορτάζ, πρωτοσέλιδα γεμάτα με τις λέξεις “κρίση”, “δημοκρατία”, “καπιταλισμός”, “ανεργία”, “φιλελευθερισμός” και εμείς άοπλοι μπροστά στα νέα δεδομένα και τις ανησυχίες. Πάντα σε περιόδους αδιεξόδων θεωρούσα το διάβασμα ως τη μοναδική διέξοδο. Έτσι με αφορμή τις εξελίξεις θα σας προτείνω μερικά βιβλία που θα σας “μιλήσουν” και θα σας “καταλάβουν”.

chomskbook3-thumb-largeΤο πρώτο βιβλίο-ΒΙΒΛΟΣ δε θα μπορούσε παρά να ήταν το «Πώς λειτουργεί ο κόσμος» του  Νόαμ Τσόμσκι. Το “Πώς λειτουργεί ο κόσμος” είναι ένας τόμος που συγκεντρώνει τέσσερα από τα πιο επιτυχημένα και ενδιαφέροντα βιβλία του. Το “Τι πραγματικά θέλει ο Μπάρμπα-Σαμ” επικεντρώνεται στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Στο “Οι λίγοι που ευημερούν και οι πολλοί που δυσανασχετούν” ο Τσόμσκι αναλύει τη σύγχρονη παγκόσμια οικονομία, τα “οικονομικά θαύματα” του Τρίτου Κόσμου και τις ρίζες του ρατσισμού.
Το “Μυστικά, ψέματα και δημοκρατία” ασχολείται με τη CIA, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και τις παγκόσμιες ανισότητες. Τέλος, “Το κοινό καλό” πραγματεύεται τα ζητήματα της ισότητας, της ελευθερίας, των ΜΜΕ, καθώς και του μύθου γύρω από το χρέος του Τρίτου Κόσμου.
Στο βιβλίο αυτό -ο μεγαλύτερος διανοητής της εποχής μας  απλά λέει όσα φανταζόσασταν αλλά δε θέλατε να τα πιστέψετε ή όσα δε ξέρατε και θα θέλατε να μάθετε. 

Τέλος, σας παραθέτω τι αναφέρει στο: Παλιές και νέες τάξεις πραγμάτων, γράφει:
Ο Ντιούι αναγνώρισε, κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ότι “η πολιτική είναι η σκοτεινή σκιά που ρίχνουν στην κοινωνία οι μεγάλες επιχειρήσεις”, κι όσο αυτό θα ‘ναι έτσι, “η όποια εξασθένιση της σκιάς δεν θ’ αλλάξει τίποτα απ’ την ουσία του πράγματος”.

simone weil «Ανάγκη για τις ρίζες. Μια διακήρυξη καθηκόντων απέναντι στον άνθρωπο και στην κοινωνία» του Simone Weil

Το παρόν βιβλίο ανήκει σ’ εκείνη την κατηγορία των προοιμίων στην πολιτική, που οι πολιτικοί σπανίως διαβάζουν και τα οποία οι περισσότεροι εξ αυτών θα ήταν απίθανο να κατανοήσουν ή να αντιληφθούν τον τρόπο εφαρμογής τους. […] Είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που μελετούν οι νέοι πριν χάσουν την άνεση χρόνου που διαθέτουν και πριν καταστρέψει την ικανότητά τους να σκέφτονται μια ζωή προεκλογικών αγώνων και ενδημίας στο νομοθετικό σώμα· είναι ένα από τα βιβλία η επίδραση των οποίων θα φανεί, όπως μπορούμε απλώς να ελπίζουμε, στη νοοτροπία μιας άλλης γενιάς».(Από τον Πρόλογο του T.Σ. Έλιοτ)

 

 

Read more

Εκ πεποιθήσεως ξυπόλυτοι

ksupolitoi
Ξεκίνησε με κρίση και καταλήγει σε ένα τσουνάμι  εμφυλιοπολεμικής κυβερνητικής ανωμαλίας, οι μεν με τους άλλους  και οι δε μόνοι τους και το αποτέλεσμα αμφίβολο, φαίνεται ότι θα μετατρέψει  την πρώην αυτοδύναμη κυβερνητική πλειοψηφία σε μια εσωτερική χάρτινη πολυκαρικατούρα του θολωμένου μυαλού και του απλωμένου χεριού.

Οι μισοί της δραχμής και οι άλλοι μισοί του ευρώ. Οι μισοί εντός και οι άλλοι μισοί εκτός.

Και ο λαός, εραστής της μοντέρνας ανωμαλίας, οι φτωχοδιάβολοι της τελευταίας κατατιθέμενης υπεξαιρεμένης ιδρωστάλακτης αγωνίας με την χρεωστική ανά χείρας, υπομένει καρτερικά και κοιτάει αποσβολωμένος τον πισινό του μπροστινού κι ο μπροστινός του μπροστινού, μπροστά στον τραπεζικό διαχειριστή ATM της δικής του ζωής, της δικής του περιουσίας, της μέχρι χτες μπουρδελοτράπεζας και τώρα απαραίτητης πουτάνας – λειτουργού ανακούφισης του λαού, ξεστομίζοντας αυτές τις τελευταίες στεγνωμένες στον ουρανίσκο λέξεις που μαζεύτηκαν κουβάρι ανάμεσα στον λαιμό και λίγο πριν βγει η ψυχή « μα τα λεφτά αυτά είναι για την κηδεία μου, είναι δικά μου, γιατί δεν μπορώ να τα πάρω;» Read more