Θεσ…καφέ;

Θεσ…καφέ;

Στα ανασκιρτήματα του φθινοπώρου, περπατώντας στα στενά της Βαλαωρίτου, είτε στην οδό Κατούνη ή ακόμη στην οδό Αγίου Μηνά, συναντάς αγαπημένα σημεία για καφέ που είναι έτοιμα να προσφέρουν ό,τι τραβάει η ψυχή εκείνων που σουλατσάρουν χαλαρά τριγύρω, κι ας βρίσκονται στο πολύβουο κέντρο της πόλης. Read more

Σουλατσάροντας στην Φθινοπωρινή Θεσσαλονίκη…

Σουλατσάροντας στην Φθινοπωρινή Θεσσαλονίκη…

Ενας κανόνας λέει ότι  όσο ο καιρός χαλάει η διάθεση πέφτει, στην Θεσσαλονίκη όμως συμβαίνει το αντίθετο.  

Η Θεσσαλονίκη, μια πόλη με πάνω από 2300 χρόνια ιστορίας,  χτισμένη αμφιθεατρικά γύρω από τον Θερμαικό κόλπο,  κατοικείται μόλις από 800,000 κατοίκους. Ένα σημαντικό ποσοστό αυτών των κατοίκων είναι και οι φοιτητές στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πόλης, οι οποίοι τις δίνουν ζωντάνια και ένα ξεχωριστό χρώμα. Read more







Σουλατσάροντας στην οδό Φράγκων

Σουλατσάροντας στην οδό Φράγκων

Σ’ έναν απο τους πιο γνωστούς και πολυσύχναστους δρόμους της Θεσσαλονίκης, στην οδό Φράγκων, απολαμβάνω να κάνω συχνά σουλάτσο, ως βέρα Θεσσαλονικιά, αφήνοντας για λίγο το βλέμμα και τις σκέψεις να περιπλανιούνται στην ιστορία, τις μυρωδιές και τις όμορφες μελωδίες της άλλοτε κοσμοπολίτικης οδού Φράγκων. Read more

ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΦΩΣ

ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΦΩΣ

Ήταν μερικά χρόνια πριν, ένα πρωινό. Πηγαίναμε προς Περαία για καφέ στην παραλία. Πρώτα κάναμε μια στάση στο παιδικό χωριό SOS στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης για να αφήσουμε κάποια ρούχα και παιχνίδια για τα παιδιά που φιλοξενούνται εκεί.

Αφού παραδώσαμε τα πράγματα στον υπεύθυνο κάναμε μια βόλτα στον χώρο. Σε 29 στρέμματα απλώνονται οι εγκαταστάσεις που αποτελούνται από 10 σπίτια οικογενειών και φιλοξενούν 60 παιδιά.

Καθώς περπατούσαμε και παρατηρούσαμε γύρω μας το μέρος που διαβιούν κακοποιημένα παιδάκια, ένα μικρό πιτσιρίκι ήρθε και έπιασε το χέρι του φίλου μου. «Τι κάνεις;» , τον ρώτησε και τα παιδικά του μάτια έλαμπαν από χαρά. Πήγαμε μαζί ως το γήπεδο του μπάσκετ. Μας έδειξε από μακριά το σπίτι που έμενε, τη «μαμά» που τους πρόσεχε και κάποια από τα παιδάκια που ζούσαν μαζί. Έκανε συνεχώς ερωτήσεις.

Κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό μου.  Άνοιξα την τσάντα μου κι άρχισα να ψάχνω. Με κοίταξε με τα μεγάλα αμυγδαλωτά της μάτια και με ένα βλέμμα γεμάτο προσμονή και απορία αναρωτήθηκε φωναχτά , «Τι μου έφερες;;»… Read more







Ανθισμένη Θεσσαλονίκη…

Ανθισμένη Θεσσαλονίκη…

Στην Θεσσαλονίκη η άνοιξη μπαίνει χαλαρά! Ο ήλιος δίνει το πρώτο σύνθημα στους Θεσσαλονικείς πως τα όμορφα καφέ της Λεωφόρου Νίκης και της πλατείας Αριστοτέλους έβγαλαν τα τραπεζάκια έξω και τους περιμένουν. Ο Λευκός Πύργος λουσμένος με φως στέκεται περήφανα ως αντάξιο σύμβολο της πόλης.

Χαλαρά, λοιπόν, κι εγώ απολαμβάνω τον καφέ μου στην προβλήτα του λιμανιού, σημείο συνάντησης πολλών νέων αλλά και στέκι πολιτισμού, καθώς εκεί βρίσκονται το μουσείο κινηματογράφου και το μουσείο φωτογραφίας, το μοναδικό μουσείο στην Ελλάδα  που είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην φωτογραφία. Και τα  δύο μουσεία αποπνέουν στον χώρο αγάπη για την τέχνη και τον κάνουν ιδανικό για έμπνευση και συζήτηση. Read more







Ένα Κάστρο για την σελήνη…

Ένα Κάστρο για την σελήνη…

Τα τελευταία χρόνια, κάθε τέλος καλοκαιριού, η αυγουστιάτικη πανσέληνος γίνεται η πρωταγωνίστρια διαφόρων εκδηλώσεων σε μέρη της Ελλάδας. Έτσι και φέτος, μία αυγουστιάτικη, ερωτική, πανσέληνη νύχτα δεν παρέλειψε ν’  αγκαλιάσει  μία από τις πλέον ερωτικές πόλεις του κόσμου, την Θεσσαλονίκη φυσικά,  αποχαιρετώντας  σιγά σιγά το φετινό καλοκαίρι.

Σε αυτόν το αποχαιρετισμό, ήθελα να είμαι κι εγώ παρούσα κι έτσι πήρα τον δρόμο για την Άνω πόλη και τα Κάστρα. Κατηφόρισα σ’ ένα δρομάκι ανάμεσα σε πλήθος κόσμου, που είχε μαζευτεί εκεί για τον ίδιο λόγο αλλά και για να γιορτάσει και να θαυμάσει την τελευταία καλοκαιρινή πανσέληνο για το 2018, υπό τον ήχο αγαπημένων παλιών και νέων  λαϊκών τραγουδιών.

Κάποια στιγμή στάθηκα για να χαζέψω τον κόσμο που καθόταν ψηλά, στις γωνιές και τα σκαλιά των τειχών, που ύψωσε η Ιστορία και τώρα θρέφονται  με το φως του φεγγαριού και τα φιλιά των ερωτευμένων. Read more







Andreas-Rares: ένας μικρός υπέρ-ήρωας

Andreas-Rares: ένας μικρός υπέρ-ήρωας

Όταν τον Νοέμβριο της περασμένης χρονιάς συνάντησα για πρώτη φορά τον Andreas-Rares στη Θεσσαλονίκη, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι πίσω από αυτά τα λαμπερά παιδικά μάτια, κρύβεται μια δύσκολη και άνιση μάχη. Ο τρίχρονος πάσχει από μια σπάνια γονιδιακή μετάλλαξη, που ονομάζεται Σύνδρομο Allan Herndon Dudley, ασθένεια που ανακαλύφθηκε μόλις το 1948. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Σπανίων Παθήσεων (σύμφωνα με τον Παγκόσμιο οργανισμό EURORDIS από το 2008 γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 28 Φεβρουαρίου), μιλήσαμε με τη μητέρα του, Veronica, η οποία μας παρουσίασε διάφορες όψεις του προβλήματος και μας εξήγησε τις βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ασθενείς με σπάνια νοσήματα, αποδεικνύοντας πως η σπάνιες ασθένειες δεν είναι τελικά και τόσο σπάνιες και δεν κάνουν διακρίσεις.

Εξηγείστε μας τι είναι το Σύνδρομο Allan Herndon Dudley και πως ήρθατε σε επαφή με αυτό.

Το Σύνδρομο Allan-Herndon Dudley (στο εξής AHDS) είναι ένα γενετικό σύνδρομο το οποίο προσβάλλει αποκλειστικά τα αγόρια και μεταδίδεται σε αυτά μέσω της μητέρας (σύνδρομο που σχετίζεται με το χρωμόσωμα X). Το AHDS δημιουργείται λόγω μετάλλαξης του ειδικού μεταφορέα MCT8, ο οποίος και είναι υπεύθυνος για τη μεταφορά των ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα στον εγκέφαλο. Αυτό που συμβαίνει ουσιαστικά είναι ότι αν και ο θυρεοειδής παράγει ορμόνες, εκείνες δεν φτάνουν ποτέ στον εγκέφαλο. Στο κεφάλι υπάρχει σοβαρός υποθυρεοειδισμός, ενώ στο υπόλοιπο σώμα υπερθυρεοειδισμός. Οι ορμόνες αυτές που υπάρχουν σε μεγάλη συγκέντρωση στο σώμα μπορούν να βλάψουν άλλα ζωτικά όργανα, όπως την καρδιά και τους πνεύμονες. Επίσης, δημιουργούνται σοβαρές αναπτυξιακές διαταραχές όπως νοητική καθυστέρηση, υποτονία, επιληψία, σπαστικότητα, προβλήματα στην πέψη, κ.α. Read more