Εκλογές σε μπλε φόντο

 

Μέσα σε όλα αυτή την περίοδο έχουμε και τις εσωκομματικές εκλογές της Νέα Δημοκρατίας, ή αλλιώς 4 υποψήφιοι και ένα κόμμα. Η ΝΔ είναι ένα κόμμα που ψάχνει μονίμως κάποιον αρχηγό να φορτώσει τις ευθύνες της αποτυχίας της στις εκλογές ως προς το να βγει πρώτο κόμμα. Ιστορικά από το 1974- 1981 αρχηγός ήταν ο Κ.Καραμανλής, χάνει τις εκλογές του 81′ από́ τον Α.Παπανδρέου και παραιτείται. Εκλέγεται πρόεδρος ο Ε. Αβέρωφ ο οποίος κάνει τις εκλογές του 1985 και παραιτείται. Εκλέγουν νέο πρόεδρο τον Κ. Μηστοτάκη που κερδίζει τις εκλογές του 1989-1990 (σκάνδαλο Κοσκωτά). Το 1993 χάνει τις εκλογές και παραιτείται και αυτός. Νέος πρόεδρος ο Μ. Έβερτ που και αυτός χάνει τις εκλογές του 1996 και παραιτείται. Ο Κ. Καραμανλής, μια υποψηφιότητα έκπληξη για την τότε εποχή, αναλαμβάνει νέος πρόεδρος της ΝΔ. Μετά τις εκλογές του 2000 δεν παραιτείται! Αυτό βέβαια έχει σχέση με το ότι τα γκάλοπ της εποχής τον έβγαζαν πρωθυπουργό́ και μια χώρα κοιμήθηκε πεπεισμένη ότι ο νέος πρωθυπουργός είναι ο Κ. Καραμανλης και ξύπνησε με πρωθυπουργό́ το Κ. Σημίτη. Read more

Το νέο “σαπισμένο” πρόσωπο της δεξιάς

 

dexia

Η δεξιά πολιτική σκηνή στην Ελλάδα όπως και στην Ευρώπη είναι παράδοση. Δεν το λέω αστειευόμενος αλλά κυριολεκτώ, κληρονομείται απο γενιά σε γενιά χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος. Η φράση “Εμείς πάντα σαν οικογένεια ψηφίζαμε δεξιά” (σε πλήρη αντιστοιχία με τους οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων) είναι ένα από τα top επιχειρήματα του εκάστοτε δεξιού ψηφοφόρου. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ήταν αφού η δεξία χούντα των συνταγματαρχών τον Απρίλη του 1967 αναμασούσε το τρίπτυχο “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”, το οποίο ήταν το σλόγκαν σε όλες τις μέχρι τότε εκλογές του εκάστοτε δεξιού κόμματος. Το μεταπολιτευτικό πρόσωπο της δεξιάς στην Ελλάδα δεν άλλαξε και πολύ από την εποχή του ’60. O Κ. Καραμανλής με τον Θόδωρο μέχρι το 1981 αναπαριστούσαν το μεγαλείο της δεξίας πολιτικής. Ο Α. Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ έρχετε με τον αερά του “σοσιαλιστή” να διακόψει αυτό το πρελούδιο της δεξιάς και το καταφέρνει το 1981 όπου και καθιδρύει μια άλλη πολιτική την πολιτικη της σοσιαλδημοκρατίας. Η κίνηση της Βόλβης το 1979  δεν άλλαξε καθόλου το πολιτικό πρόσωπο της δεξιάς που πάντα έβρισκε έναν ηγέτη, όπως οι άμνοι  βοσκό. Ένα κόμμα αρχών ήταν τόσο δύσκολο να δημιουργηθεί στην δεξιά, όπως το να έχουν αρχηγό οι αναρχικοί. (ΔΕΣ ΕΔΩ)  

Σήμερα πολύς λόγος γίνεται για τα τάγματα εφόδου της Χρύσης Αυγής ξεχνώντας τα τάγματα εφόδου της Νεα Δημοκρατίας τους κένταυρους και τους ρέιντζερς όπου πολιτικόι ηγέτες (Βλ. Α. Σαμαράς, Ε. Μειμαράκης και άλλοι, http://www.periodista.gr/xfiles/item/5944.htm )  Πλέον καταδικάζουν την δράση της ΧΑ. Kαι ο Τεμπονέρας, ο Λαμπράκης; Αυτοί που τραμπούκιζαν στην Καλαμάτα εμφανίζονται ως δημοκράτες και μάλιστα ως στιλοβάτες της δημοκρατίας. Είχε δίκιο ο θείος Νώντας όταν ρωτούσε ρητορικά τον M. Βορίδη και τον Πρετεντέρη: ”Τέτοια αθωότητα στις μέρες μας;” Read more