Να κοιτάς τους τοίχους…

Να κοιτάς τους τοίχους…

«Να κοιτάς τους τοίχους… λένε πάντα την αλήθεια…»

Βρίσκονται εκεί… Ξεφυτρώνουν στις πιο μυστηριώδεις ή πολυσύχναστες γωνιές της πόλης, σε πολυώροφες οικοδομές και μισογκρεμισμένα κτίρια, σε γήπεδα και αμφιθέατρα, σε πλατείες και αλάνες. Πάντα εκεί, ακλόνητα και σταθερά σε έναν αεικίνητο κόσμο. Η παρουσία τους εντυπωσιάζει, ξενίζει, γοητεύει, προκαλεί.

Συνθήματα, ποιήματα, τραγούδια ή αποφθέγματα, χαραγμένα σε κάθε είδους επιφάνεια. Δεν πρόκειται απλώς για λέξεις τοποθετημένες στη σειρά, αλλά για αποστάγματα της μνήμης και της φαντασίας. Τα νοήματα τους ποικίλα, βουτηγμένα μέχρι το λαιμό στη ρευστή ανθρώπινη εμπειρία. Οι τοίχοι είναι φορτωμένοι με μηνύματα αγάπης και επανάστασης, πολιτικής διαμαρτυρίας, κοινωνικής κατακραυγής, απελπισίας και δύναμης. Read more

Προβληματισμός #5: Μια πραγματική υπεράνω κάθε υποψίας εποχή

Προβληματισμός #5: Μια πραγματική υπεράνω κάθε υποψίας εποχή

Συννεφιασμένη με κάποια διαστήματα προδότη ήλιου. Έτσι για να νιώσουν καλύτερα οι εν δυνάμει  λιγόχρονοι!  Αυτοί που δείχνουν επάνω τους πρώτοι τα σημάδια του αναπόφευκτου. Από μέσα νεανικότητα και σφρίγος κι απ’ έξω ρυτίδα, σημάδια γήρανσης και κάτασπρο μαλλί. Μια λιακάδα φο μπιζού, φωτοστέφανο σε μια μοίρα δίχως άνθη, σε μια θάλασσα δίχως κουπιά, σε έναν πλανήτη δίχως γη. Δίχως την πατρίδα γη, αυτή που όλα τα πλάσματα του κόσμου την θεωρούν αυτονόητη. Read more

Προβληματισμός #1: Η σπουδαιότητα της γνησιότητας

Προβληματισμός #1: Η σπουδαιότητα της γνησιότητας

Όσο η εποχή μας ή καλυτέρα οι άνθρωποι της αδιαφορούν για το ‘’είναι’’ και δίνουν τεραστία σημασία στο ‘’φαίνεσθαι’’, ξεχνούν το περιεχόμενο και πιστεύουν πως όλη η ουσία βρίσκεται στο περιτύλιγμα και ιδιαιτέρως στο καπιταλιστικό ‘’έχειν’’ , τόσο οι γενιές θα παρουσιάζονται ολοένα και πιο κούφιες ,πιο κενές. Όσο ακολουθούμε με μανία το ρεύμα της εποχής (σε ιδεολογίες ,συμπεριφορές ,τρόπους ένδυσης ,μόρφωσης κ.α.), όπως τα νεκρά ψάρια, τόσο θα μειώνουμε και θα υποτιμούμε την ίδια  μας την ύπαρξη μέρα με την μέρα . Read more