Προβολές. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε το χαρακτηριστικό να κάνουμε προβολές. Το μυαλό μας σε καταστάσεις στενοχώριας και πίεσης δρα αντανακλαστικά και δημιουγεί εικόνες. Πολλές εικόνες με όμορφα χρώματα, πρόσωπα γνώριμα και αγαπητά. Άλλοτε πάλι αυτό συμβαίνει στους ρομαντικούς. Σύνηθες φαινόμενο να βλέπεις ένα αγόρι ή μια κοπέλα να περπατά στο δρόμο με ένα χαμόγελο απροσδιόριστου ηλικίας και διάρκειας. Η αύρα του σώματος σε μαγνητίζει, γυρνάς και όσο εκείνο φεύγει εσύ το κοιτάς. Και το χαμόγελο έρχεται στο δικό σου πρόσωπο.
Προβολές. Ένα μεγάλο λευκό πανί και πάνω του εικόνες. Ενστικτώδεις αναπαραγωγές της επιθυμίας μας. Των ονείρων μας, των μεγάλων μας αποθημένων. Κλειστά μάτια και ένα μαύρο στιγμαίο πέπλο που μεμιάς μετατρέπεται σε ένα βλέμμα. Σε ένα φιλί, σε μια στιγμή που θα ζήσουμε ή ελπίζουμε να ζήσουμε την επόμενη στιγμή. Στο αύριο.
Λένε πώς όταν ονειροπολείς, και το κάνεις συνέχεια, σημαίνει πως δε σου αρέσει αυτό που ζεις τώρα. Το παρόν σου, η καθημερινότητα σου. Δε συμφωνώ απόλυτα. Μπορεί απλώς να θέλεις να ζεις μέσα στη φαντασία σου, χωρίς απαραίτητα να σιχαίνεσαι το τώρα. Μπορεί απλά ο κόσμος σου να γίνεται ακόμη καλύτερος μέσα από μια προβολή. Άλλοτε ρεαλιστική, άλλοτε πλαστική. Ξένη.
Οι προβολές είναι πονεμένα όντα της φαντασίας. Αλήθεια.. Μερικές φορές αυτό που φαντάζεσαι, και είναι έτσι επειδή το θέλεις να είναι, ξέρεις ότι δε θα το έχεις στο παρόν σου. Ξέρεις πολύ καλά πως η στιγμή δε θα είναι η ίδια, πως η πραγματικότητα είναι πικρή.
Οι ονειροπόλοι υποφέρουν. Έχουν το χάρισμα και τη κατάρα μαζί να φαντάζονται. Read more →
