πραγματικότητα

Η ποίηση μέσα από τα δικά μου μάτια

Η ποίηση μέσα από τα δικά μου μάτια

Freeminds

Η ποίηση είναι έννοια προσωπική. Δεν αξιολογείται με κανόνες. Δε μπαίνει σε καλούπια. Είναι πάνω απ’ όλα συναίσθημα. Αγγίζει την καρδιά σου, την ψυχή σου… μιλάει μέσα σου αυτό που διαβάζεις. Γίνεται ένα μαζί σου. Συγκλονίζει την ύπαρξή σου. Έτσι κατανοείς ότι το ποίημα αυτό σου αρέσει.. είναι για εσένα κάτι μοναδικό.

Δεν έχουν σημασία οι κριτικές.  Μπορεί ένα ποίημα που για κάποιον είναι αριστούργημα εσένα, εμένα, κάποιον να μην έχει να του δώσει τίποτα.

Η ποίηση είναι ένα καράβι που σε ταξιδεύει… ένα σύννεφο… ένα χαλί μαγικό… ένα πουλί που ελεύθερο πετά στον ουρανό.. Read more →

Γυρίζω το κλειδί, Ζωή είναι και τρέχ’τη..

Γυρίζω το κλειδί, Ζωή είναι και τρέχ’τη..

Freeminds

«Πατάω το συμπλέκτη σαν τον κλέφτη, γυρίζω το κλειδί Ζωή είναι και τρέχ’τη. Kαι τον φταίχτη ποιος να βρει;» ακούω την Μποφίλιου να μου τραγουδά. Για λίγο, ασυναίσθητα, πατάω το γκάζι λίγο παραπάνω.. στην κεντρική λεωφόρο.  Το χαμόγελο στα χείλη μου ζωγραφίστηκε και ξαφνικά το σώμα μου πήρε μια πιο άνετη θέση στο κάθισμα. Το ταξίδι είχε ξεκινήσει. Read more →

..δεν έχει happy end….

..δεν έχει happy end….

Freeminds

Ακόμα και τώρα, δεν μπορώ να θυμηθώ την αρχή αυτής της πτώσης.. Ποιο απ’ όλα της τα πρόσωπα ήταν ­εκείνο που με τρόμαζε; Ποιο, τελικά, αγάπησα; Τι ήταν αυτό που με έκανε να δω σε ένα λεπτό  τη ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια μου….και να φωνάξω..να ουρλιάξω…και να ξυπνήσω από το λήθαργο που μου επέβαλα…..

Ψίθυρος ήταν, μα έγινε κραυγή….. Read more →

Σιωπηρή, συμπεφωνημένη, συμπαιγνία

Σιωπηρή, συμπεφωνημένη, συμπαιγνία

Freeminds

Καθώς το εκκρεμές της τρέχουσας ιστορικής συνέχειας συνεχίζει αδιάλειπτα τον φυσικό του ρόλο και ταλαντεύεται ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο, συρίζοντας καθώς μετατοπίζεται πότε προς την πλευρά της προσδοκίας και πότε προς την πλευρά της απογοήτευσης, οι δημιουργοί του χαράσσουν ανορθόδοξη γραφή επάνω στο ματωμένο βιβλίο της ανθρώπινης ιστορίας, με μολύβια τα όπλα και μελάνι το πηχτό ανθρώπινο αίμα που τυφλώνει την κρίση και διαμελίζει την συνείδηση σε κομμάτια ακόλλητα και ασύνδετα.

Έτσι για να φαίνεται το βιβλίο γεμάτο καταστατικούς κανόνες, ιδεολογικά αποθέματα και εγχειρίδια αλληλεγγύης ενός δικού τους οράματος, σαν εγκυμονούσα φλύκταινα που απομύζησε όλες εκείνες τις ουσίες που απέμειναν από την ύπαρξη του ανθρώπου, λίγο μετά την γέννα και λίγο μετά τον θάνατο της ταλαιπωρημένης αφτέρουγης ψυχής του και τώρα ετοιμάζεται να ξεράσει λείψανα και πούπουλα χωρίς αίμα και χωρίς δάκρυα.

Read more →

Για τον Παύλο

Freeminds

Παύλος Σιδηρόπουλος

Ευγενής, ευαίσθητος, τρυφερός, με καρδιά μικρού παιδιού έλεγαν όσοι τον γνώρισαν. Σίγουρα  μοναχικός τύπος, με μυαλό εφήβου και ψυχή επαναστάτη. Τα τραγούδια του ενέπνευσαν, σημάδεψαν, συγκίνησαν, έγιναν συνθήματα σε τοίχους και κυρίως  ακούστηκαν πολύ και συνεχίζουν να ακούγονται καθημερινά. Ο λόγος για τον Πρίγκιπα της ελληνικής ροκ, τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Τον άνθρωπο που σημάδεψε τις ελληνικές μουσικές σκηνές κατά τις δεκαετίες του ΄60,του ΄70 και του ΄80 διατηρώντας τη φήμη του ακέραιη έως σήμερα.

Οι φίλοι του έλεγαν πως η αρχοντιά του Παύλου ξεχώριζε από απόσταση και η απεριόριστη αγάπη του για τα παιδιά μαρτυράει την καλλιτεχνική του ψυχή. Συχνά σκέπαζε με το δερμάτινο σακάκι του όσους κρύωναν στους δρόμους τη Αθήνας και πάντα ήταν πρόθυμος να μοιραστεί τα ποτά και τα τσιγάρα του. Αδελφός για τους άνδρες και ιππότης για τις γυναίκες , όπως υποστήριζε ο Σωτήρης Πατσάκας. Read more →