ΤΕΛΕΙΑ……ΚΑΜΙΑ

motherΚαι ξαφνικά έγινα…. μαμά!!! Μια από τις ωραιότερες λέξεις στον κόσμο, με νόημα τόσο βαθύ και αναλλοίωτο. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, τώρα στην αρχή, θα είμαι καλή, θα ανταποκριθώ στις προσδοκίες της, στις ανάγκες της, θα με αγαπάει;; Όλα αυτά τα στερεότυπα που δεν πίστευα πως θα αντιμετωπίσω κατακλύζουν ξαφνικά το κεφάλι μου!

Άκουγα υπερβολές κι έλεγα πως δεν υπάρχει περίπτωση να τις κάνω. Κι όμως, αμέτρητες φορές, στάθηκα ήσυχα πάνω από το κεφαλάκι της την ώρα που κοιμόταν για να δω αν αναπνέει. Και είμαι στην αρχή! Δυόμιση μηνών τη στιγμή αυτή. Δε θα μιλήσω για τις εμπειρίες μου ως μαμά. Αδύνατο γιατί είναι ελάχιστες. Θα ταξιδέψουμε στις ανησυχίες μιας κοπέλας, που από κόρη έγινε μαμά και που ξαφνικά γνώρισε τον έρωτα της ζωής της σε δυο μικρά αθώα παιδικά μάτια που από την πρώτη στιγμή ήταν ανοιχτά και τη γέμισαν απερίγραπτα συναισθήματα.

Φοβάμαι μήπως δεν είμαι καλή.. και έπειτα σκέφτομαι πως κανείς δεν είναι τέλειος, ένα σχολείο είναι η ζωή από την πρώτη μέχρι την τελευταία ανάσα κάτι μαθαίνουμε. Και για να είμαστε ειλικρινείς τίποτα δεν είναι εύκολο. Από την κοιλιά της μάνας ως το τέλος έναν αγώνα δίνουμε. Για να μεγαλώσουμε, να μάθουμε, να κάνουμε, να είμαστε, να δώσουμε πνοή σε όλα εκείνα τα ρήματα και τις καταστάσεις που θα επιβεβαιώσουν την ύπαρξή μας. Θα κάνουμε λάθη. Όλοι. Και από εκείνα θα μάθουμε κάποιοι ενώ άλλοι θα τα επαναλάβουμε με την ίδια ταχύτητα που τα πράξαμε εξαρχής. Read more

Η αδελφή μου κι εγώ

12048428_913351045381468_1035379046_n

Η αδελφή μου κι εγώ μεγαλώσαμε κάτω από την ίδια στέγη. Μοιραστήκαμε ίδιες εικόνες, ίδια συναισθήματα και σκέψεις.

Η αδελφή μου κι εγώ γνωρίσαμε μαζί τον πόνο, γευτήκαμε μαζί τη χαρά και σκορπίσαμε μαζί τα σύννεφα από πάνω μας.

Η αδερφή μου κι εγώ νιώσαμε τη μοναξιά κι ας είχαμε η μια την άλλη. Η μοναξιά βιώνεται έντονα από άτομα μελαγχολικά.

Η αδερφή μου κι εγώ ζήσαμε το ταξίδι και τη προσμονή μαζί. Read more