Κατάσταση προερχόμενη από τα κινηματογραφικά δεδομένα, αλλά θα μπορούσε, ενδεχομένως, να συμβεί και στην πραγματικότητα. Ενα άτομο ερωτεύεται ένα άλλο. Η αγάπη τους είναι αμοιβαία. Ομως τυγχάνει να μην μιλούν την ίδια γλώσσα. Ετσι και οι δύο τους επιδίδονται σε έναν αγώνα κατάκτησης της γνώσης, προκειμένου να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Κάθε αρχή είναι δύσκολη και το ζευγάρι καταλήγει σε τραγελαφικές συζητήσεις, με λάθη που μόνο γέλια στα πρόσωπά τους και χαρά στις ψυχές τους φέρνουν. Κάποτε τα καταφέρνουν και το πρώτο ερωτικό ραβασάκι είναι γεγονός. Ομως ανακαλύπτουν το εξής. Αυτό δεν τους ήταν τελικά απαραίτητο, διότι οι ψυχές τους μιλούσαν η μία στην άλλη, δίχως η γλώσσα να είναι εμπόδιο. Θα μπορούσαν να ζήσουν ευτυχισμένοι για πάντα, χωρίς να ανταλλάξουν μια κουβέντα.
Ξεφεύγοντας από την ρομαντική κατάσταση, ας θέσουμε την ψυχρή μας λογική σε λειτουργία και ας αναλογιστούμε το εξής. Το εν λόγω ζευγάρι, στην περίπτωση που όντως αποφάσιζε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του μαζί, θα έπρεπε να έχει έναν δίαυλο επικοινωνίας, εφόσον επιθυμούν να μάθουν περισσότερα πράγματα ο ένας για την άλλην, όπως διάφορα πολιτισμικά στοιχεία του τόπου καταγωγής τους, τις ιδιαιτερότητες της γλώσσας τους, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων στο μέλλον, την άνεση κινήσεων στον τόπο του καθενός, τη δυνατότητα έγκυρης, έγκαιρης και πολύπλευρης ενημέρωσης και γιατί όχι, τη γνωριμία με τη λογοτεχνία της εκάστοτε χώρας. Read more →
