Πολιτική αναγκαιότητα ή κληροδοτούμενη ψευδαίσθηση;

Κι όμως η επιθυμία όπως λέει και ο Αριστοτέλης είναι προσηλωμένη στο παρόν στο ήδη υπάρχον, στην άμεση και χειροπιαστή ικανοποίηση. Μια ικανοποίηση που ξέρουν πάρα πολύ καλά οι πρόσκαιροι πολιτικοί μας. Αυτή την προσωρινή ικανοποίηση των παθών τώρα και γρήγορα πριν η καρέκλα της τύχης κληρωθεί σε άλλον παίχτη και πριν η λογική της συνείδησης υπερκαλύψει την αναγνώριση της άδικης πράξης.

Το σοσιαλιστικό όραμα δείχνει να προδόθηκε από όλους αυτούς τους πρόσκαιρους δήθεν ακολουθητές των τάχαμου κομμουνιστικών καθεστώτων που βάλθηκαν να τα πραγματώσουν και οι όποιες αριστερές εξαγγελίες τους διαψεύστηκαν με ακρίβεια από την ίδια την τύχη τους.

πολιτικο παρασκήνιο
Το αριστερό στοχαστικό όραμα κατάντησε έτοιμη μασημένη τροφή στην ακόρεστη βουλημία της δεξιάς νεοφιλελευθεροποιημένης ταχυφαγίας και κάθε ουμανιστική αριστερή θεωρία μετατράπηκε από φιλοσοφία που θέτει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του στο κέντρο κάθε δραστηριότητας και κεντρικό άξονα κάθε απόφασης, σε παιχνιδάκι θυματοποίησης πόκεμον, μέχρι τελικής δήλωσης μετάνοιας.

Έπαψε πια να υπάρχει πίστη σε οράματα, σε ιδανικά και σε αξίες και μετατράπηκε από αριστερή ιδεολογία, σε αριστερή κομπλεξική ιδεοληψία, με δογματικές καπιταλιστικές ρίζες εκμετάλλευσης ανθρώπου σε άνθρωπο επιτρέποντας την συσσώρευση αμύθητου πλουτισμού στα χέρια των ολίγων, δείχνοντας την αίσθηση ότι όλα αυτά τα πράττει για τον λαό και υπέρ της εργατικής τάξης με το αζημίωτο βέβαια, όλων εκείνων που είναι ταγμένοι να υπηρετούν αφιλοκερδώς τον κομματικό κορβανά.

Κώστας Παρδάλης