Μη ζητάς το ιδανικό όταν μπορείς να το πλάσεις!

Υπάρχουν ιδανικά; Ιδανικές σχέσεις, ιδανικοί φίλοι , ιδανικές οικογένειες… ιδανική ζωή; Μια αρνητική απάντηση  ίσως κατέστρεφε μια ολόκληρη κοσμοθεωρία. Ίσως πάλι και όχι. Νομίζω όμως πως η ζωή σε κάθε στιγμή της φροντίζει να μας δείχνει ξεκάθαρα πως τίποτα δεν υπάρχει σε ιδανική μορφή ή σχεδόν τίποτα. Κι αν κάτι φτάσει και γίνει τότε σίγουρα χρειάστηκε κοπιώδεις προσπάθειες.

Ξέρω απογοητευτική αυτή η άποψη και σίγουρα ματαιώνει τα όνειρα των περισσότερων από εμάς. Γκρεμίζει καλύτερα την ζωή που θα θέλαμε και πιστεύαμε ότι θα έχουμε. Πάντως η κατάσταση δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται μοιρολατρικά. Εντάξει  ιδανικά δεν υπάρχουν αλλά δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να δημιουργηθούν. Εξάλλου κοιτώντας λίγο στον καθρέφτη το πορτραίτο μας δεν φαινόμαστε ούτε οι ίδιοι ιδανικοί  στα μάτια των υπολοίπων, ούτε καν στα δικά μας.

Όποτε αντί   να ακυρώσουμε ολόκληρη την πλάση χωρίς να εξαιρέσουμε τους εαυτούς μας μπορούμε απλώς να κοπιάσουμε για να χτίσουμε το τέλειο, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Κάτι φυσικά που μοιάζει δύσκολο αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Ξεκινώντας πάντα από εμάς και βλέποντας περισσότερο με τα μάτια της καρδιάς. Κοιτώνας όσα ονειρευόμαστε ιδανικά με μάτια καθαρά χωρίς απαιτήσεις και ματαιοδοξίες και συνειδητοποιώντας τα υπάρχοντα όρια κάθε φορά. Έτσι ο κόσμος και ειδικά ο κόσμος μας θα γίνει λιγότερο σύνθετος και περισσότερο όμορφος. Όσα στα μάτια μας φαντάζουν πολύ μακριά από τις προσδοκίες μας έχουν τη δυνατότητα να γίνουν αντάξια των προσδοκιών μας ή ακόμα καλύτερα υπεράξια αυτών εφόσον προσπαθήσουμε να δούμε τη φυσική τους αξία ή αν θελήσουμε να τους δώσουμε λίγη απ’ τη δική μας. Χωρίς παρεμβατικότητα, με καλή προαίρεση.

Ανδριάνα Δημητρίου