Σύμφωνα με επιστημονικές παρατηρήσεις χρειάζεται η συνεργασία ενός μεγάλου αριθμού μυών, προκειμένου το ανθρώπινο πρόσωπο να καταφέρει να σχηματίσει ένα υποτυπώδες χαμόγελο στην περιοχή του στόματος. Από ένα σκαστό γελάκι μέχρι ένα τεράστιο χαμόγελο μέχρι τα αφτιά, είτε με τη συνοδεία ή την απουσία γέλιου, ένα χαμόγελο βρίσκεται πάντοτε στα χείλη των ανθρώπων με την κατάλληλη ευκαιρία. Η αφορμή μπορεί να είναι κάτι, φαινομενικά, ασήμαντο ή κάτι που μας εξάπτει το ενδιαφέρον και μας προκαλεί έντονα συναισθήματα χαράς και ευεξίας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση αφηνόμαστε στο σχηματισμό του, ο οποίος υποδηλώνει, είτε έμμεσα είτε άμεσα, την ευφορία μας.

Γιατί όμως έμμεσα θα αναρωτιόταν κανείς; Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι απρόβλεπτη. Με το πέρασμα των χρόνων και την ανάπτυξη και τη διαμόρφωση, ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες και τις βιολογικές ανάγκες του περιβάλλοντος χώρου και η συμπεριφορά μας αλλάζει απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις. Εξετάζουμε, ασυναίσθητα, τον εσωτερικό μας κόσμο, προσαρμοζόμαστε στα όποια δεδομένα, είτε με πλήρη επιτυχία είτε με δυσκολία και τιθασεύουμε το είναι μας, με στόχο την πιο συμφέρουσα, για κάποιους, όχι για όλους, λειτουργικότητά του. Ετσι ο άνθρωπος μαθαίνει να υποκρίνεται και μέσα σε αυτήν τη δίνη της συναισθηματικής καταπίεσης παρασέρνει και το τελευταίο οχυρό της ειλικρίνειάς του. Προσθέτει χαλινούς στο χαμόγελο και το ετεροκατευθύνει όπου αυτός το κρίνει σκόπιμο. Η αλήθεια σβήνει από το στόμα του και πλέον φαντάζει όπως το ανδροειδές Τ-800, το οποίο μόνον αμηχανία προκαλούσε με την κάθε απόπειρα γέλωτος στο μικρό προστατευόμενό του.