Ποτοαπαγόρευση: Η ιστορία και τα κινηματογραφικά δημιουργήματα της

Freeminds

14 Μαΐου του 1932,  την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, μία διαδήλωση στη Νέα Υόρκη απαιτεί: «Θέλουμε μπύρα».

freeminds

 Για δεκατρία χρόνια από την 1η Ιανουαρίου του 1920 έως την 5η Δεκεμβρίου του 1933 στην Αμερική, είχε κηρυχθεί παράνομη η  παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών. Οι λόγοι που προκάλεσαν την κίνηση αυτή ήταν αφενός κοινωνικοί, λόγω των συνεπειων που έχει ο αλκοολισμός στην υγεία των παιδιών, για τη σχέση του με την εγκληματικότητα και αφετέρου οικονομικοί, γιατί πίστευαν πως η κατάχρηση του οινοπνεύματος είχε αρνητικές επιδράσεις στην παραγωγική ικανότητα των εργατών. Read more →

ο καθρέφτης και τα λάθη

ο καθρέφτης και τα λάθη

Freeminds

Τα λάθη και ο καθρέφτης ή ο καθρέφτης και τα λάθη;
Ήταν και αυτή η διαδρομή από το σαλόνι στο υπνοδωμάτιο που νόμιζα πως κράτησε αιώνες. Χτες το βράδυ συνέβει αυτό το κάτι, το τρομακτικό-περίεργο-ανεξήγητο…η ταινία της ζωής άρχισε να παίζει μπροστά στα μάτια μου. Εικόνες πλημμύριζαν το χώρο και  εγώ δεν ήξερα ποια να πρωτοκοιτάξω..εικόνες χρωματιστές.. μονόχρωμες… σκισμένες… Τρέχαν λες και φοβόταν μη τις δω και μείναν μόνο οι σκιες τους.. 

 

Read more →

Η χαμένη μας διάθεση

Η χαμένη μας διάθεση

Freeminds

Η ανεμελιά και η ξενοιασιά ανέκαθεν αποτελούσαν στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα, το κέφι δε και η καλοπέραση νοοτροπία, τρόπο ζωής και σκέψης. Μέγιστη απόδειξη και αποκορύφωμα αυτών υπήρξε η δεκαετία ’80 με ’90. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι και αυτό ήταν μονόδρομος, η μοναδική όψη του νομίσματος. Κι αυτό γιατί η Ελλάδα μας πάντα συνήθιζε να είναι πληγωμένη (Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, κατοχή, εμφύλιος πόλεμος, ελληνικό μεταναστευτικό κύμα είναι μερικές από τις πιο πρόσφατες πληγές μας με τελευταία την οξύτατη οικονομική κρίση και τώρα ο κορονοϊός) οπότε και πάντα έβρισκε τον τρόπο να μαζεύει τα κομμάτια της και να προχωρά. Read more →

Η δική μας Αθήνα

Η δική μας Αθήνα

Freeminds

‘’Αυτό το γκρίζο της χρώμα είναι μονάχα  βιτρίνα γιατί δεν ξέφτισε ακόμα η ομορφιά στην Αθήνα’’  τραγουδάει η Νατάσσα Μποφίλιου και  οι απόψεις μας φαίνεται να ταυτίζονται. Για κάποιους η Αθήνα είναι η πιο βρώμικη μεγαλούπολη της χώρας, με το καυσαέριο να θολώνει τον ορίζοντά της , την ηχορύπανση να αγγίζει τα όρια του αρρωστημένου και τους ρυθμούς να καλπάζουν παρασύροντας κατοίκους και επισκέπτες. Πράγματι , η Αθήνα σήμερα έχει πολλά τρωτά σημεία και περιοχές που κανείς πλέον δεν θέλει να βαδίσει. Συχνά ταλαιπωρεί, συγχύζει , εγκυμονεί κινδύνους και κάποτε θλίβει. Είναι αλήθεια πως η θαυμαστή αίγλη που στο παρελθόν  χαρακτήριζε πολλές περιοχές της δεν υπάρχει πια και η ποιότητα ζωής της υποβαθμίστηκε σημαντικά με τα προβλήματα διαρκώς να αυξάνονται. Read more →

Η μανούλα γιορτάζει…

Η μανούλα γιορτάζει…

Freeminds

Η Αρχαία Ελλάδα είναι η πρωταρχική πηγή αναφοράς στην “γιορτή της μητέρας”. Ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Έπειτα, όμως την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα η σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και θεά της γονιμότητας. Ωστόσο, υπάρχει μια νεότερη εκδοχή ήταν η αποκαλούμενη “Mothering Sunday”, που μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1600. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους._.2jpg
Read more →

Πρόσωπα: Πηνελόπη Δέλτα, 79 χρόνια από τον θάνατό της

Πρόσωπα: Πηνελόπη Δέλτα, 79 χρόνια από τον θάνατό της

Freeminds

Στις 2 Μαΐου του 1941, φεύγει από την ζωή η σημαντικότερη, ίσως, γυναικεία φυσιογνωμία του Ελληνισμού του 20ου αιώνα. Μία φιγούρα που μέσα από τα έργα της, όχι μόνο στην βυζαντινή ιστορία αλλά γύρω από ολόκληρο τον Ελληνισμό, άφησε πίσω της σημαντικά εφόδια της κληρονομιάς μας. Read more →

Δεν ξέρεις ή δεν κάνει να μου πεις;

Δεν ξέρεις ή δεν κάνει να μου πεις;

Freeminds

Τι θα πει Δικτατορία πατέρα;

Δεν ξέρω, της απάντησα κάπως απότομα.

Δεν ξέρεις ή δεν κάνει να μου πεις;

Κάνει, αλλά είσαι μικρή ακόμη για να καταλάβεις και την πήρα απ’ το χέρι χωρίς να της δώσω εξηγήσεις και μαζί της βγήκαμε στο πλακόστρωτο.

Που πάμε; με ρώτησε.

Θα δεις! της απάντησα και μετά από λίγο φτάσαμε αλαφιασμένοι και ανήσυχοι στο μοναδικό μπακάλικο που είχε απομείνει στην γειτονιά και ανοικτό.

Read more →

O τρόμος πήρε την πένα του

O τρόμος πήρε την πένα του

Freeminds

Ο φόβος και ο τρόμος ορίζονται ως δυο παρόμοια συναισθήματα, τα οποία εγείρουν την αγωνία του ανθρώπου και την αποφυγή του αγνώστου, λόγω αγνοίας των συνεπειών των ενδεχόμενων πράξεών τους. Η διαφορά τους έγκειται στο εξής. Από τη μια ο τρόμος είναι κάτι το παροδικό, το οποίο δημιουργείται τη στιγμή που το αντικείμενο ή η ίδέα που διαμορφώνουν αυτή την κατάσταση, βρίσκονται ενώπιον του ανθρώπου. Από την άλλη η παρουσία του φόβου δεν είναι απαραίτητη, διότι αυτός εμφωλεύει ως μια προειδοποιητική πινακίδα στο νού και περιμένει την κατάλληλη στιγμή, για να εκκολάψει τη φρίκη που προκαλεί, στο μυαλό και την ψυχή οποιουδήποτε, κάθε φορά που ανακαλείται στη μνήμη του, κάτω από συγκεκριμένες ή αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Read more →

Τελειότητα ή χρησιμότητα;

Τελειότητα ή χρησιμότητα;

Freeminds

Οι περισσότεροι άνθρωποι απολαμβάνουν την εικόνα τους στον καθρέφτη όπως απολαμβάνουν την οσμή των καθιστών ανακουφίσεων τους.

Όσο κι αν την απεχθανόμαστε λοιπόν οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το κοίταγμα στον καθρέφτη, βοηθάει στην αυτοκριτική, διακρίνοντας αμέσως τις χρονικές ατέλειες, οι οποίες μας έχουν γίνει έμμονη ιδέα και χρήζουν άμεσης επιδιόρθωσης.

Read more →

Πως αποφάσισα να «αλλάξω» τον εαυτό μου!

Πως αποφάσισα να «αλλάξω» τον εαυτό μου!

Freeminds

“Η μεγαλύτερη  μάχη είναι εκείνη  ενάντια στον εαυτό μας”, αυτή την ατάκα είδα γραμμένη , ενώ έψαχνα ποιο καινούργιο βιβλίο θα προστεθεί στα ράφια της βιβλιοθήκης μου. Έριξα μια πιο προσεκτική  ματιά στη φράση αυτή που κέντρισε τόσο το ενδιαφέρον μου. Αναρωτιόμουν αν  την είχα διαβάσει ξανά ή αν κάποιος μου την είχε μάθει. Οι λέξεις έκρυβαν ένα πολύ ισχυρό νόημα και εγώ  μόλις το συνειδητοποιούσα.

Από  μικρή θυμάμαι να δίνω διάφορες “μάχες” στην καθημερινότητα μου προσπαθώντας να εντάσσομαι  στα κοινωνικά σύνολα. Η ενασχόλησή μου με το μπαλέτο είχε δημιουργήσει  μια πειθαρχία, μια ασυγκράτητη επιθυμία να δουλεύω σκληρά για να πετύχω τα  βήματα μιας χορογραφίας ή ένα χορευτικό αυτοσχεδιασμό. Όμως στη ζωή δεν έρχονται όλα  όπως τα θέλουμε. Η σωματική μου ανάπτυξη σταμάτησε απότομα το χορό από τη ζωή μου. Εκείνη  τη μέρα έχασα και τη μάχη με τον εαυτό μου. Read more →