Μονώσου ή απομονώσου!

  Αν κλείσεις την πόρτα σ’ όλα τα λάθη η αλήθεια θα μείνει απ’ έξω

Ρεμπιιτρανάθ Τανγκόρ

 Κάθε υλικό αποτελεί προϊόν κατεργασίας και μπορεί να χρησιμεύει σε κατασκευές. Συνήθως για τις κατασκευές μας επιλέγουμε αυτά τα υλικά που είναι λειτουργικά για αυτές και ικανοποιούν τις ανάγκες μας. Με το ίδιο σκεπτικό μονώνουμε και τον προσωπικό μας χώρο όσο το δυνατόν καλύτερα ώστε να είναι προστατευμένος από τις εξωτερικούς εισβολείς όπως είναι το κρύο και  βροχή. Η επιλογή μιας καλής μόνωσης είναι ίσως σημαντικότερη από την ποιότητα των ίδιων των υλικών δόμησης ή από άλλα αντικείμενα βαρυσήμαντης αξίας που μπορεί να φέρει το σπίτι στο εσωτερικό του. 

apomonosi

Χωρίς να υπάρχει διάθεση απλοποίησης θα έλεγε κανείς ότι μια καλή μόνωση και ένας καλός συναγερμός υπόσχονται να διασφαλίζουν την ακεραιότητα του σπιτιού. Ωστόσο κάθε τι που διατείνεται προστασία πρέπει να ελέγχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα για απόπειρα εγκλεισμού. Το φάρμακο λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο και σε μη ανίατες περιπτώσεις. Σκοτώνει τους επιβλαβείς παράγοντες με επιμέλεια αλλά στην πορεία του μπορεί να επιβαρύνει τον οργανισμό οδηγώντας συχνά σε επιδείνωση της κατάστασης. Αν λοιπόν και η μόνωση λειτουργεί απωθητικά απέναντι στα ευεργετικά ή ζωτικά στοιχεία που εισάγονται από τον έξω κόσμο οδηγεί μοιραία σε απομόνωση.

Η απομόνωση βέβαια δεν αναιρεί αυτόματα την έννοια της ζωής, την καθιστά όμως λιγότερο βιώσιμη και τελικά λιγότερο θελκτική. Δεν είναι μια απομόνωση απαραίτητα χωρική ούτε χρονική αφού η φυσική παρουσία δεν την επηρεάζει. Επιχειρώντας να την ερμηνεύσουμε δεν χωρά επίσης η κοινοτοπία ότι από την αντίθεση και τη δυστυχία προκύπτει η χαρά της ζωής. Όμως κανείς έγκλειστος σχεδόν δεν έχει χάσει τη ζωή του λόγω του εγκλεισμού του καθ’ εαυτού εκτός αν τον λύγισε η πείνα η κάποια άλλη βιολογική ανάγκη. Πολλοί είναι οι “έγκλειστοι” από την άλλη που υποφέρουν ασθμαίνοντας καθημερινά από τα δεσμά της εσωτερικής απομόνωσης την οποία έχουν επιβάλλει οι ίδιοι στον εαυτό τους. Ζωντανοί – νεκροί και προστατευμένοι αναμένουν μέσα στα σκοτάδια τους μια σωτηρία από τα πέρατα του κόσμου αυτού που έχουν αποκόψει από τον μικρόκοσμό τους.

Η σωτηρία δεν έρχεται ποτέ από τον έξω κόσμο. Προκύπτει όμως από τη σχέση μας με αυτόν. Αν αποκόψουμε τον κόσμο από μας θα στερηθούμε και τα αγαθά του ή ακόμα και την υπόνοια αυτών που ενίοτε θεωρείται πιο σημαντική. Εκέινος που θέλει να διασφαλίσει την αυτοπροστασία του μπορεί να επιλέγει εκείνο το είδος “ελαστικής μόνωσης” που θα ελαχιστοποιεί τις παραφωνίες του περίγυρου, θα αφήνει όμως και το φως να διαπεράσει τα παράθυρα… 

M.Χ.