Η ζωή μια αστραπή…

Έχοντας διαβάσει ή ακούσει όλοι μας λίγο πολύ γνωστά αποφθέγματα σπουδαίων ποιητών, μπορώ να εκφράσω με βεβαιότητα την πεποίθηση πως η παραπάνω φράση με την οποία τιτλοφορείται το παρόν άρθρο, αποπνέει μια αισιοδοξία και μπορεί να γίνει μότο ζωής για όλους μας. Ζούμε σε μια εποχή που ο καθένας αντιμετωπίζει κάθε είδους προβλήματα, προσωπικά, ψυχολογικά, οικονομικά,κοινωνικά και όλα συνδέονται μεταξύ τους σαν ένας φαύλος κύκλος που ολοένα και μεγαλώνει. Δεν είναι σκοπός μου να μιλήσω για τα αίτια που οδηγούν σε αυτήν την κατάσταση, ούτε και για τις ζοφερές ενίοτε συνέπειές της. Ο ρόλος που επιθυμώ να έχω είναι να αφυπνίσω την κουρασμένη και ίσως υποτονική εσωτερική δύναμη του καθενός, το χαμένο υγιή του εγωισμό, την ανύπαρκτη ενδεχομένως αυτοπεποίθησή του και να σας πείσω πως πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να κυνηγήσουμε τα όνειρα και τους στόχους μας. Η ζωή είναι σύντομη για να αναλώνεται μόνο στις δυσκολίες και τα προβλήματα. Έχουμε έρθει στον κόσμο με μία και μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσουμε κάθε στιγμή και κάθε δυνατότητα για να πετύχουμε ο,τι μας κάνει ευτυχισμένους, ο,τι μας χαρίζει ένα αληθινό και πηγαίο χαμόγελο.

Mια αστραπή η ζωή και προλαβαίνουυμε!

Ας ανοίξουμε τα παράθυρα του σπιτιού μας να μπει το φως της μέρας, ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και ας γεμίσουμε θετική ενέργεια κάνοντας δραστηριότητες που μας ευχαριστούν μέσα στην ημέρα. Ας συσφίξουμε τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους, ας εμπιστευτούμε με κίνδυνο έστω και να πληγωθούμε. Δεν είναι κακό να πληγώνεται και να κάνει λάθη κανείς. Άλλωστε, ο πόνος δείχνει ότι έχουμε αισθήματα, ότι είμαστε ζωντανοί. Κάθε εμπειρία, καλή ή κακή, μας προσφέρει ένα δίδαγμα που πρέπει να εκμεταλλευτούμε Ας βάλουμε χρώμα στη ζωή μας, μουσική, βιβλία, φύση, φαγητό και κυρίως ανθρώπους, όνειρα, στόχους και ιδανικά. Δεν απαιτούνται χρήματα για να κάνει κανείς ένα βήμα παραπέρα σε μια κοινωνία σκληρή και αδυσώπητα που απομυζά τα ανθρώπινα συναισθήματα και ευτελίζει την αξιοπρέπεια και το δικαίωμα σε ένα καλύτερο αύριο. Ας γίνουμε πιο ειλικρινείς με τον εαυτό μας πρώτα και έπειτα με τους άλλους και ας υπερασπιστούμε ο,τι μας εκφράζει, την εκάστοτε διαφορετικότητά μας, τις ιδέες μας, αυτό που ονειρευόμαστε ότι θα φέρει τη χαρά στη ζωή μας. Ας πούμε στους γύρω μας μια ”καλημέρα”, ένα ”ευχαριστώ”, μια ”συγνώμη”, ένα ”σ’αγαπώ” χωρίς να περιμένουμε πάντα ανταπόκριση, με ανιδιοτέλεια και δοτικότητα.

Κανείς δεν ισχυρίστηκε ποτέ πως η ζωή είναι εύκολη, αλλά δεν μπορούμε να βουτήξουμε στη μιζέρια, να αφεθούμε στη δίνη των δυσκολιών και να επαναπαυτούμε σε αυτή. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένη την επόμενη ημέρα, αυτονόητη την αγάπη και τη συμπάθειά μας προς τους ανθρώπους γύρω μας. Δεν ”εννοούνται” τα ανθρώπινα αισθήματα! Δε χωρά αναβλητικότητα στα όνειρα! Δεν πρέπει να μεταβάλλουμε τίποτα για αύριο, τίποτα το οποίο μπορούμε να διεκδικήσουμε σήμερα!

Ναι, είναι μικρή η ζωή μας αν αναλογιστούμε όλα όσα πρέπει να χωρέσουμε σε αυτήν. Όμως, είναι αρκετή όταν αποφασίσουμε να την αξιοποιήσουμε με όλα τα μέσα που διαθέτουμε. Να βάλουμε το φως στη ζωή μας, τους ανθρώπους και την αισιοδοξία στη ματιά και στη διάθεσή μας και να πιστέψουμε στον εαυτό μας, στη δύναμή μας και στα όνειρά μας και θα πετύχουμε! Το χαμόγελο και η καθαρή σκέψη πρέπει να είναι οδηγοί μας! Σε όποια ηλικία κι αν βρισκόμαστε να μάθουμε να τη χαιρόμαστε μαζί με τα εκάστοτε προβλήματά της. Αυτά άλλωστε δεν σταματούν ποτέ. Να μάθουμε να διεκδικούμε μέχρι τέλους τα θέλω μας και ας χάνουμε! Σημασία έχει η προσπάθεια και όχι πάντα το αποτέλεσμα. Ας προασπίσουμε λοιπόν τον εαυτό μας, την ψυχική και σωματική μας ισορροπία και ας βγούμε με θάρρος στην αρένα της ζωής. Τα όνειρά μας είναι πάντα μέσα μας και περιμένουν να γίνουν πραγματικότητα. Ας μην τα εγκαταλείψουμε εκεί. Όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει και ο τρόπος και ο χρόνος να διεκδικήσουμε το καλύτερο για εμάς και τους ανθρώπους που αγαπάμε! Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε!

A.Σ