Κλείσε τα μάτια και ακολούθα την καρδιά…

Από την γέννηση του και μετά ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πολλά διλήμματα και έχει να διαλέξει ανάμεσα σε πολλά σταυροδρόμια. Άλλοτε κομβικά και άλλοτε λιγότερο.  Ο τρόπος που κανείς επιλέγει το δρόμο που θα ακολουθήσει είναι αυτό που καθορίζει τη ζωή του. Οι άνθρωποι διαθέτουν 2 βασικά χαρακτηριστικά που αλληλεπιδρούν, συνήθως ,όταν έχουν να πάρουν μια σημαντική απόφαση. Το πρώτο είναι το μυαλό και το δεύτερο η καρδιά. Οπωσδήποτε δεν μπορείς να διαλέγεις μόνο με το ένα ή μόνο με το άλλο. Και σίγουρα δεν διαλέγεις πάντα με μια συγκεκριμένη δοσολογία ,είτε περισσότερης καρδιάς, είτε περισσότερου μυαλού. Όμως υπάρχουν αποφάσεις και σταυροδρόμια που μας καθορίζουν και εκεί η δοσολογία παίζει καθοριστικό ρόλο. Βέβαια, το θέμα  για το οποίο πρέπει να αποφασίσεις κάθε φορά, αλλάζει και τα συγκεκριμένα δεδομένα. Δεν ξέρω αν αυτό είναι σωστό αλλά ξέρω ότι έτσι γίνεται. Εγώ προσωπικά δεν το θεωρώ και τόσο σωστό. Το θέμα είναι τι ζωή θέλεις να ζήσεις και τι ανάγκες έχεις. Και για να το κάνεις αυτό πάντα κάτι θα υπερισχύει.
Κάποιοι λένε ότι η λογική είναι αυτή που πρέπει να πρωταγωνιστεί. Ότι οι άνθρωποι πρέπει να σέβονται τον εαυτό τους και την  αξιοπρέπεια τους και να κινούνται  μέσα σε αυτά τα πλαίσια. Οι άνθρωποι αυτοί νομίζουν ότι  τα πάντα μπορούν να ελεγχθούν με το μυαλό. Ακόμα και ο έρωτας. Ένα τόσο κορυφαίο, ίσως το κορυφαίο, όλων των συναισθημάτων. Θεωρούν ότι ο άνθρωπος όταν είναι αδύναμος οφείλει να ξεχνά και να προχωρά. Με τη δική τους λογική όλα κάποια στιγμή ξεπερνιούνται. Ακόμα και ένας πολύ ερωτευμένος άνθρωπος δεν χρειάζεται να διεκδικεί πέραν από κάποιο όριο. Το όριο είναι να μην χάσεις την περίφημη αξιοπρέπεια σου και να παραμείνεις δυνατός, ή έτσι τουλάχιστον να δείχνεις. Επιλέγουν το επάγγελμα τους συνήθως με γνώμονα την επαγγελματική αποκατάσταση και όχι με γνώμονα αυτό που τους αρέσει. Υπεραναλύουν τα πάντα στο μυαλό τους και καταλήγουν σε αυτό που πρέπει να κάνουν έστω και αν καταπιέσουν αυτό που θέλουν. Ψηφίζουν με βάση το συμφέρον τους και όχι με βάση το κοινό καλό. Καταφέρνουν να ευτυχίσουν αλλά και εκεί έχουν μάθει να συμβιβάζονται  και να μην επιδιώκουν το κάτι παραπάνω.

Κάποιοι άλλοι πάλι λένε ότι η καρδιά παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο στις αποφάσεις που πρέπει να παίρνεις. Αυτή σε οδηγεί και πρέπει σχεδόν πάντα να την ακολουθείς. Σίγουρα έτσι μπορεί να φας και τα μούτρα σου. Αλλά τι πειράζει; Όποιος δεν ρισκάρει για να κατακτήσει κάτι δεν ξέρει να ζει. Όποιος δεν πονέσει στο έρωτα δεν ξέρει να αγαπά. Όποιος δεν πασχίσει για τη δουλειά του δεν ξέρει να απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων του. Τι νόημα έχει μια ζωή όπου συνεχώς θα κάνουμε αυτό που πρέπει; Όπου δεν θα διεκδικήσουμε την απόλυτη ευτυχία μας  έστω και με θυσίες; Όπου θα συμβιβαζόμαστε πάντα με κάτι λιγότερο από αυτό που πραγματικά θέλουμε; Όπου θα υπακούμε στα «κοινωνικά πρέπει» και δεν θα αφήνουμε ελεύθερο τον εαυτό μας να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει. Δεν είναι ζωή αυτή. Μια αυταπάτη είναι. Οι άνθρωποι που δρούν με μπροστάρη την καρδιά τους μπορεί να είναι ευάλωτοι, συναισθηματικοί και πολλές φορές να ζουν στα άκρα. Όμως όλα τα συναισθήματα τα βιώνεις πραγματικά αν τα ζήσεις στα άκρα. Αν αναμετρηθείς με τον εαυτό σου και δεις τα όρια σου. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν μπορεί να πονούν περισσότερο από τους άλλους, όμως φτάνει η στιγμή που ξέρουν ότι έχουν ζήσει πραγματικά και ότι όλα όσα αισθάνθηκαν υπάρχουν μέσα τους για πάντα. Ξέρουν ότι δεν συμβιβάστηκαν άλλα διεκδίκησαν όλα όσα ήθελαν και έτσι επέρχεται μέσα τους μια μαγική γαλήνη και μια πραγματική ομορφιά. Το χειρότερο πράγμα στη ζωή είναι το ανεκπλήρωτο. Αν όμως το διεκδικήσεις ακόμα και να μην τα καταφέρεις ξέρεις ότι εσύ έχεις προσπαθήσει και νιώθεις γεμάτος και ευτυχισμένος με τον εαυτό σου.

Ας πάρουμε ένα όμορφο παράδειγμα. Τον ΕΡΩΤΑ. Στον έρωτα κανείς ποτέ δεν όρισε πώς και γιατί δύο άνθρωποι έρχονται κοντά. Μπορεί να γνωρίσεις κάποιον και να τον ερωτευτείς, μπορεί να τον δεις μια στιγμή ενώ δεν τον ξέρεις και πάλι να τον ερωτευτείς (σπάνιο), μπορεί ενώ θα ερωτευτείς να είσαι με κάποιον άλλο που επίσης αγαπάς πολύ. Ότι και να συμβαίνει το δεδομένο είναι ότι εσύ νιώθεις έτσι. Και θα μου πεις. Καλά ρε φίλε και πώς ξέρω εγώ ότι δεν είναι ένας απλός ενθουσιασμός και είναι έρωτας; Η απάντηση απλούστατη. Κάτι μέσα σου πάντα σου λέει που να πας. Η καρδιά μιλάει. Αν δεν την δηλητηριάσεις με τις  χιλιάδες υπεραναλυτικές σκέψεις θα σου δείξει το σωστό δρόμο. Όσο τρελό και αν ακούγεται αυτή είναι η αλήθεια.

Η ζωή είναι μια μεγάλη διαδρομή πάνω σε ράγες. Έχει πολλές στάσεις, σταθμούς και σταυροδρόμια. Πολλά τρένα περνούν από μπροστά μας και σε κάποιο ή κάποια από αυτά πρέπει να ανέβουμε και να προχωρήσουμε. Να επιλέξουμε τις σωστές στάσεις για να ξαποστάσουμε και την σωστή πορεία για να πορευτούμε. Να γίνουμε σιγά-σιγά εμείς οι οδηγοί του τρένου και να κρατήσουμε γερά το τιμόνι. Όχι να αφήσουμε τους άλλους να ορίζουν τη ζωή μας (τα κοινωνικά πρέπει).   Για να γίνουν όλα αυτά η ζωή θέλει ρίσκο. Θέλει να αποφασίσεις αν στο τρένο θα είσαι οδηγός ή απλώς επιβάτης. Και για να γίνεις οδηγός πρέπει να έχεις δυνατή καρδιά που να την εμπιστεύεσαι και στην παραπάνω δοσολογία (μυαλού- καρδιάς) να υπερισχύει. Για αυτό ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ. Μόνο έτσι θα καταφέρεις να οδηγήσεις το δικό σου τρένο, με τα απαραίτητα εφόδια που εσύ έχεις επιλέξει και θα ξέρεις ότι η τροχιά σου είναι η σωστή και το τρένο σου γεμάτο με πράγματα που επέλεξες μόνο επειδή το ήθελες. Έστω και αν δεν καταφέρεις όλα όσα ήθελες θα ξέρεις πάντα ότι προσπάθησες για το κάθε ένα ξεχωριστά και ότι δεν παραδόθηκες και δεν συμβιβάστηκες ποτέ!!! Θα τα βάλεις λοιπόν όλα στα βαγόνια σου και θα προχωρήσεις γνωρίζοντας ότι εσύ ξέρεις να ζεις πραγματικά. Δεν συμβιβάστηκες.Άρα έζησες …………..και άσε τους άλλους  να λένε…………………

Α!!!! Και μην ξεχνάτε. «Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟΣ ΦΟΒΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ  ΚΑΙ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ Η ΠΟΙΗΣΗ ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ!!!!»

Γ.Σ

Leave a Reply