Διεθνής Ημέρα κατά του Φασισμού και του Αντισημιτισμού

Μια διεθνής ημέρα με απώτερο στόχο την υπενθύμιση  του πογκρόμ εναντίον των Εβραίων που οργανώθηκε στη ναζιστική Γερμανία του 1938 κάτω από κρατική καθοδήγηση. Με τον όρο “Πογκρόμ”  αναφερόμαστε στην  μαζική και οργανωμένη βίαιη επίθεση εναντίον κάποιας συγκεκριμένης  ομάδας με ταυτόχρονη καταστροφή του περιβάλλοντός τους. Όρος που  έχει χρησιμοποιηθεί ιστορικά για να δηλώσει τις μαζικές πράξεις βίας κυρίως, κατά των Εβραίων. Στην εποχή μας το φίδι του φασισμού εκτρέφεται και μεγαλώνει μέσα στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας,  που το επωάζει και το ταΐζει σε διεθνές επίπεδο και παράλληλα  η ίδια εμφανίζεται έκπληκτη στο θέαμα της ανάπτυξή του.  Η γέννηση του φασισμού, η άνοδός του, αλλά και η σημερινή του αναβίωση αποτελεί απόλυτη έκφραση της επιβεβαιωμένης ιστορικά αλήθειας ότι µια κοινωνία, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, μπορεί να οδηγείται κάποιες φορές σε παρεκκλίνουσες κατάστασεις.

stoprachism

Ημέρα που είναι αφιερωμένη, λοιπόν  στην καταδίκη του νεοναζισμού και του ρατσισμού. Δε θα σταθώ όμως στο τότε…Θα πάρω την αφορμή που μου δίνεται για να μιλήσω για το τώρα..για το σήμερα… για το 2020! Μια ημέρα, λοιπόν,  αφιερωμένη σε ένα  ίσως από τα πιο φλέγοντα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας.  Μια ατμόσφαιρα μίσους εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς στην χώρα μας.  “Οι απρόσωπες σχέσεις και οι ανταγωνιστικές τάσεις οδηγούν τους ανθρώπους σε αποκλίνουσα συμπεριφορά” λέγαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Όμως, τώρα δε μένουμε απλά σε αυτή την εξήγηση…  Οι άνθρωποι ψάχνουν  κάποιον να κατηγορήσουν για τα “δεινά” που συμβαίνουν. Αρχίζει, πάλι ο διχασμός της κοινωνία  το «εμείς» και το  «αυτοί».  Αποτυχημένες θεωρίες του 1930 έρχονται να επεξηγήσουν για άλλη μια φορά τη σημερινή κρίση που βιώνουμε στη χώρα μας. «φθηνό και άφρον χρήμα» λέγαν τότε, λένε και τώρα….Αυτή είναι όμως η αιτία..??? Είναι γεγονός ότι επιχειρείται η ενοχοποίηση των μισθωτών και στο εγχείρημα αυτό συμμετέχουν και τμήματα της Αριστεράς, με βασικό επιχείρημα ότι η προηγούμενη ευημερία ήταν «επίπλαστη». Είναι όμως όντως αυτός ο λόγος που έχει οδηγήσει την κοινωνία σε τόσο μίσος;;;

 

Το Μίσος μάλλον είναι η πιο κατάλληλη λέξη για να ερμηνεύσουμε και να αιτιολογήσουμε το μεγαλύτερο αριθμό θεμάτων της επικαιρότητας….Ο λόγος είναι ότι  εμφανίζεται σε πολλές μορφές – ακροδεξιού εξτρεμισμού, λαϊκισμού, του φασισμού, εθνικισμού, ξενοφοβίας, αντισημιτισμού και πάντα οι ίδιες οδυνηρές συνέπειες. Το Μίσος  οδηγεί σε βία και αυτό το μαρτυρούν χιλιάδες εικόνες που καθημερινά κατακλύζουν τους δέκτες μας. Καταδικάζουμε  λοιπόν, απερίφραστα τη βία. Η βία είναι φασισμός, ανεξάρτητα από το ποιος  είναι ο μανδύας που την περιβάλλει….

    O φασισμός του χτες ….

15952-NAZIDES

 

                  O φασισμός του σήμερα ….                   

φασισμος
φασισμος
φασισμος

Το Μίσος  όμως δεν οδηγεί μεμονωμένα σε βία, διακρίσεις και αποκλεισμό ατόμων και ομάδων από την κοινωνία, αλλά αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία και την ειρήνη. Ας σκεφτούμε τη δεκαετία του ’30  και ας πάρουμε μια διαφορετική στάση για το μέλλον μας…

«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πώς να ‘χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία; Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να ‘ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ’ ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ’ τ’ αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι. Δεν είναι κατά των σχέσεων ιδιοκτησίας, που προκαλούν τη βαρβαρότητα, παρά μονάχα κατά της βαρβαρότητας, υψώνουν τη φωνή εναντίον της, κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρχούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας, όπου όμως οι χασάπηδες πλένουν ακόμα τα χέρια τους προτού φέρουν το κρέας στο τραπέζι. Οι φωνακλάδικες διαμαρτυρίες κατά των βαρβαρικών μέτρων μπορεί να ‘ναι αποτελεσματικές για λίγο καιρό, όσο δηλαδή οι ακροατές τους πιστεύουν πως στη δικιά τους χώρα δε θα ‘ταν ποτέ δυνατό να παρθούν τέτοια μέτρα. Ορισμένες χώρες είναι σε θέση να κρατήσουν τις σχέσεις ιδιοκτησίας τους με λιγότερο βίαια για την ώρα μέσα απ’ ό,τι άλλες. Εκεί η δημοκρατία προσφέρει ακόμα τις υπηρεσίες για τις οποίες άλλες χώρες αναγκάζονται να καταφύγουν στη βία, δηλαδή την εξασφάλιση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Το μονοπώλιο στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα τσιφλίκια δημιουργεί πάντα βάρβαρες καταστάσεις σ’ αυτές τις χώρες είναι όμως λιγότερο ορατές. Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ’ τη στιγμή που το μονοπώλιο δεν μπορεί πια να προστατευτεί παρά μονάχα με την ανοιχτή βία».

«Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια», Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Ο φασισμός είναι μια διαστροφή του ανθρώπου, μια άρνηση του ανθρωπισμού»

Σκεφτείτε το …Ας το σκεφτούμε όλοι και ας δράσουμε!!!!!!!

Αλεξάνδρα…

Leave a Reply